28 Δεκεμβρίου 2010

Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι!



Τρεις ... και σήμερα 28/12 - Δεν υπάρχει άγιος που να γιορτάζει σήμερα, μετρημένες οι μέρες που μείνανε κι όλες γιορτή

Σμυρνέικη -μεγάλη- βασιλόπιτα με μαστίχα

Υλικά

250 γραμμάρια βούτυρο φρέσκο και 250 γραμμάρια μαργαρίνη (ή όπως τότε που δεν ήξεραν από χοληστερινή) 500 γραμμάρια βούτυρο φρέσκο
400 γραμμάρια ζάχαρη
8 αυγά
350 γραμμάρια αμύγδαλα κομματάκια
1/2 γιαούρτι
1/2 κιλό αλεύρι
1 1/2 φακελλάκι μπέικιν πάουντερ
1 κουτ. τσαγιού κοφτό μαστίχα
ελάχιστο αλάτι
4 κουταλάκια τσαγιού ρούμι ή ...

Απλά παρασκευάστε το ...
δεν είναι ανάγκη να το εκτελέσετε !!! :))

Παρασκευή

Βάζετε σε μια λεκάνη οτο αλεύρι, το μπέικιν, το αλάτι και τη μαστίχα. Χτυπάτε  με το μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη προσθέτοντας ένα-ένα τ΄αυγά και το ρούμι ή .... Στο μείγμα των αυγών προσθέτετε αλληλοδιαδόχως το μείγμα του αλευριού με το γιαούρτι και τ΄αμύγδαλα ενώ ανακατεύετε το μείγμα ελαφρά. Βάζετε το μείγμα σε βουτυρωμένο κι αλευρωμένο ταψί και ψήνετε 50 λεπτά περίπου σε μέτριο φούρνο (150-160 βαθμούς). Το βγάζετε σε πιατέλα κι όταν κρυώσει το στολίζετε γιορτινά όπως του αρμόζει κι όπως αγαπάτε ...

Καλή επιτυχία

Σμύρνη - Γυναίκες

Οι ετοιμασίες στο φόρτε τους κι όλες οι νοικοκυράδες -κι όλο δεν προλαβαίνουν- φιουριόζες μπαινοβγαίνουν και μουρμουρίζουν. Μια φταίει το αλεύρι, μια το λάδι μια τα παιδιά που μπλέκονται μες τα πόδια τους! Μετά το τραπέζι των Χριστουγέννων μένει το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς! Κι αρχίζει απ΄την παραμονή και τελειώνει ανήμερα του καινούργιου χρόνου ... ποιος ξέρει τι ώρα! Μα πάντα την παραμονή όλα ήταν εντάξει! Το σπίτι θ΄ άστραφτε για άλλη μια φορά από πάστρα κι άρωμα κανέλλας θα πετάριζε μέχρι έξω απ΄τα παράθυρα! Το τραπέζι και το λινό τραπεζομάντηλο θα περίμεναν κι απ΄τους ζεστούς φούρνους χίλιες ευωδιές θα ξέφευγαν και θα γαργαλούσαν μύτες και μυτούλες εν αναμονή! ΄Οπως προκαλούν, τόσες μέρες τα στιβαγμένα γυαλιστερά πακέτα τα μάτια, γαργαλούν την περιέργεια, ξεσηκώνουν τη φαντασία και μπολιάζουν τη χαρά! Κι πόρτες του σμυρναίικου σπιτιού μένουν ανοιχτές όλη τη μέρα της Πρωτοχρονιάς, ξεκινώντας από τα παιδιά που πρωί-πρωί τραγουδούσαν για τα κάλαντα μέχρι και για τον τελευταίο διαβάτη, γνωστό ή άγνωστο ! Για όλο τον κόσμο!

Κι οι γυναίκες περίμεναν το δώρο του συζύγου, του αρραβωνιάρη, του αδερφού! Κι ήταν τζοβαΐρι -μαλαματικό, χρυσαφικό- το δώρο αυτό, που θα το φορούσαν τη δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς στο "γυναικείο" για να το δείξουν! Γιατί οι νοικοκυράδες δεν άφηναν το σπίτι τους ανήμερα! Τη δεύτερη μέρα έβγαιναν από το σπίτι, να κάνουν κι αυτές τα βίζιτά τους στις άλλες, να τα πουν μεταξύ τους, να κρίνουν και να συγκρίνουν ... κι οι βίζιτες αυτές ονομάζονταν απλά "γυναικείο"!

Και μπαίνανε τα πράγματα σε σειρά, αναστατώνονταν λίγο ακόμα οι συνήθειες κι η ρουτίνα κατά τα Φώτα, του Αη Γιαννού -κι ήταν μπόλικοι οι Γιάννηδες- ανταλλάσονταν οι τελευταίες επισκέψεις και μετά θα έπαιρνε σειρά η καθημερνότητα ... με τα δικά της όμορφα!

καλό σας ξημέρωμα

27 Δεκεμβρίου 2010

Καινούργιο κοσκινάκι μου, και που να σε κρεμάσω!



 
Ενθάδε ... Καινούργιο μπλογκεράκι μου και που ν΄απουσιάσω! 
Μωρέ χάρη να ΄χουν οι αργίες και το ότι δεν τραβιέμαι στη δουλειά κάθε μέρα, αλλιώς ...

Δεκέμβριος 27, του Αγίου Στεφάνου -κι αν δεν το ξέρετε- προστάτη των νιόπαντρων

Λοιπόν, αν έχετε μπει σε σειρά με τα ψώνια και τις ετοιμασίες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ξεθάψτε το σβουράκι -πάρτα όλα-  ελέγξτε την τσόχα, τις τράπουλες και κάντε -ανάγκα οικονομικής κρίσης-ψιλά, πολλά ψιλά! Οι πλέον φανατικοί προμηθευτείτε φουντούκια, καρύδια, αμύγδαλα, απλεπούδες και ότι άλλο τραβάει η ψυχή σας και γιατί όχι, αρχίστε τις πρόβες!

Σμύρνη, οι άντρες ...

Αφού κουβαλούσαν όλα τα καλά της αγοράς, οι άντρες κρίνονταν ελεύθεροι υποχρεώσεων! Κι ως ελεύθεροι υποχρεώσεων κι αφού ξεμπέρδευαν από τη δουλειά τραβούσαν -όχι φυσικά για το σπίτι-μα κατά τους αντρικούς τόπους! Θες καφενές λεγόταν αυτό, θες ταβερνάκι, θες λοκάντα! Κι εκεί, αφού έκαναν -πριν τα πρώτα τσίπουρα- ανάλυση των τιμών της αγοράς, της πολιτικής κατάστασης , του καιρού, με τα δεύτερα, άρχιζαν τις θύμησες, τις ιστορίες, τα "κατορθώματά" τους... πιάναν ίσως κάναν αμανέ, πιάναν μετά και το χαρτί! Οι νοικοκύρηδες έπαιζαν χαρτιά μόνο αυτές τις μέρες. Κι ήταν γιατί  "το ζητούσε" η παράδοση, η συνήθεια, οι μέρες!

Χα, κι ο πατερούλης μου το συνήθιζε να "παίζει" αυτές τις μέρες! Μα θυμάμαι πως  εκείνος άρχιζε το βράδυ των Χριστουγέννων! Και σταματούσε κάποιες ώρες -προσωρινά δηλαδής- την παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Κι ήταν για να μοιραστεί το γιορτινό τραπέζι μαζί μας! Βέβαια έπαιζε -με μας- τα παιδιά σβουράκι ποτέ χαρτιά και μετά σειρά είχε η παρέα του και η τράπουλα! Και μέχρι όπου ήθελε τραβήξει! Θυμάμαι πως κάποια φορά -έπαιζαν σπίτι μας- τέλειωσαν τα Φώτα! Ναι, τα Φώτα! Κάτι σαν χαρτομαραθώνιος! Κοιμόμουν, ξυπνούσα, κοιμόμουν, ξυπνούσα κι η παρέα εκεί στο χαρτί! Κι η μαμά στον μπακάλη, στον μανάβη, στην κουζίνα!!! Και δεν θα την ξεχάσω αυτή τη φορά!  ΄Ηταν η ίδια φορά που δεν είχα καν φανταστεί ότι υπάρχει τέτοια κούκλα! 2 χρόνια γύριζα περήφανη -τη Ρίτα- την κούκλα μου στη γειτονιά μέχρι που ... και κάποιο άλλο κορίτσι στη γειτονιά απόκτησε μιαν παρόμοια!

Και μην ξεχάσετε πως αύριο είναι η μέρα της νουνάς! ΄Ετσι ήτο στη Σμύρνη, έλεγε η γιαγιά μου. Κι ήταν σπουδαίο πρόσωπο η νουνά! Η επίσκεψη επιβάλλεται! Η νονά είναι μία! ΄Οταν τα παιδιά ήταν μικρά πήγαινε η μάνα τα παιδιά στη νονό ή η νονά στα παιδιά. Μεγαλώνοντας όμως τα παιδιά έτρεχαν σπίτι της από μόνα τους -χωρίς να τους το ζητήσει κανείς μιας κι ήταν η νονά εκείνη που έδινε το δώρο εις χρήμα! Μεταλίκια -τότε- ή λιρίτσα έδινε η νονά, πράγμα σπάνιο γιατί τότε το "ρευστό" ήταν σεβαστό και τα παιδιά δεν είχαν καμία δουλειά με "τέτοια πράγματα"! ΄Ελεγαν τις καλημέρες τους, φιλούσαν το χέρι της νονάς, παρέδιδαν την πιατέλα με τα καλά καλούδια που είχε ετοιμάσει η μάνα κι ελάμβαναν το μπουναμά  ... ΄Εφευγαν μετά από λίγο -φιλεμένα και με γλυκά-  με μάτια λαμπερά και γεμάτα υπολογισμούς! Σε 3-4 μέρες θ΄ακολουθούσε ο μπουναμάς κι η "καλή χέρα" του πατέρα -ακόμα μερικά μεταλικάκια- και του παπού και της γιαγιάς... μα και της μάνας η καλή χέρα! Περιουσία ολόκληρη! Γελώντας και χοροπηδώντας έστριβαν στη γωνία κάνοντας τα πιο μεγαλεπήβολα όνειρα για το σε τι θα χαλούσαν και μάλιστα χωρίς παρεμβάσεις "τον ολόδικό τους θησαυρό τους" κι όλος ο κόσμος φάνταζε δικός τους...

Μαζί με όλα τα αγαθά, σίγουρα έχετε κατά νου τη Βασιλόπιτα! Και τη λίρα... 
Εντάξει, αυτονόητο, οικονομική κρίση και λίρα δεν γίνεται ... ο ευρών όμως το νόμισμα δικαιούται ένα δώρο, ένα κάτι που θ΄αντικαταστήσει τη λίρα και που θα κάνει λιγουλάκι πιο έντονη τη χαρά της τύχης του...

αύριο
Βασιλόπιτα Σμύρνης -με μαστίχα-

καλό σας ξημέρωμα

Ε.-



  





26 Δεκεμβρίου 2010

Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι!




Ε εσείς, ακούτε;
Βιαστείτε! Και πάτε αμέσως ν΄αγοράστε το ρόδι σας! Καλά τελευταία στιγμή θα περιμένετε; Κι αν δεν βρήτε; Πόσες μέρες νομίζετε ότι μας απομείνανε για την Πρωτοχρονιά; 5 όλες κι όλες ...
Εγώ -ευτυχώς δηλαδή- 3-4 βρήκα όλα κι όλα στο σούπερ μάρκετ ... Πάλι καλά!
Τί; Γιατί ν΄αγοράσετε ρόδι; τί θα το κάνετε;

Μια φορά κι έναν καιρό ...
Σμύρνη
Το ρόδι δέσποζε στο κέντρο του τραπεζιού πιο ψηλά απ΄όλα, να φαίνεται! Βασιλιάς της πιατέλας με τα φρούτα, βασιλιάς της παραμονής! Κι ουδείς το άγγιζε κι ουδείς το ακουμπούσε. Το χάιδευαν μόνο -κυρίως οι μεγάλοι- από μακριά με τα μάτια! Μα και τα παιδιά το κοίταζαν! Αυτά πιο πολύ το θαύμαζαν! Και μ΄αγωνία περίμεναν ν΄ακούσουν εκείνο το περίεργο θόρυβο που έκανε σαν έπεφτε και ... μάτωνε! Τα μάγευε το "αίμα" που έβγαινε από μέσα του! Στην κορφή της πιατέλας στέκονταν και συμβόλιζε την καλή, την πλούσια αρχή του νέου χρόνου. Το πρώτο χέρι που θα το ΄πιανε ήταν του νοικοκύρη του σπιτιού! Κανείς άλλος δεν είχε το δικαίωμα! Μη τυχόν ...

 Η καλή νοικοκυρά βέβαια, καλού-κακού, είχε ένα ακόμα φυλαγμένο στο φανάρι της, καλού-κακού! Κι αν ποτέ -ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται- με τόσα παιδοκουτσούβελα να τριγυρνάνε, το δεύτερο έπαιρνε τη θέση του πρώτου! 2 της Καίτης, 4 της Χρύσας, 2 της Κανελιώς, 2 της Γεωργίας, 2 της Σοφίας, 2 της Μπούλας, 2 της Τιτίνας, 4 της Μαρίτσας, 2 του Κωστή, 2 της.... ζωή να ΄χουνε! 3; 4; βδομάδες τώρα έπλενε και σιδέρωνε, σεντόνια, μαξιλάρια, τσεβρέδες, τραπεζομάντηλα! Και καλά τα στολιζούμενα, αλλά τα σεντόνια; ΄Ηταν αρκετά; Οι κουβέρτες; Θα τους βόλευε όλους; Πόσες φορές είχε ελέγξει το γιούκο της ένας Θεός το ξέρει! ΄Ολοι εκεί θα ξέμεναν κι όλοι έπρεπε να τύχουν της ίδιας φιλοξενίας, της ίδιας περιποίησης! ΄Ενας Θεός το ξέρει αν θα κοιμόντουσαν καλά - πουπουλένιο μαξιλάρι ας γινόταν το σπιτικό της για όλους και ξεκούραση ας τους έφερνε- και ειδικά τα παιδιά! ΄Ολα στρωματσάδα, το ένα δίπλα στ΄άλλο, και το λάτρευαν! Σαν σ΄εκδρομή, σαν σε καταφύγιο, γεμάτη φωλιά!  Πόσες και πόσες άλλες φορές δεν άκουγε όλη τη νύχτα τα πνιχτά τους γέλια, τα πειράγματα και τα ασταμάτητα μουρμουρητά! Μα και τα ροχαλητά των μεγάλων! Και τότε ... κρυφογέλαγε κι αυτή!

Μα κάμποσα ακόμα ρόδια -είχε διαλέξει το καλύτερο για το σπίτι της- είχε φυλαγμένα  αφού όσοι κι αν ξέμεναν στο σπίτι της την παραμονή του χρόνου φεύγοντας, θα λάβαιναν ένα, να το πάνε στο σπιτικό τους! Για το καλό, για το γούρι, για το ποδαρικό, την καλή αρχή!

Με την αλλαγή του χρόνου, ο νοικοκύρης πρώτα απ΄όλα φιλούσε κι ευχόταν σ΄όλη την οικογένεια. Κατόπιν άνοιγε την πόρτα, έβγαινε και στο βήμα έκανε αμέσως μεταβολή! Με το κορμί μισό μέσα μισό έξω, καταπώς με το δεξί πόδι μέσα και με τ΄αριστερό απέξω, έδινε με δύναμη μια και το ρόδι σκόρπιζε και μάτωνε! Εκεί μπροστά τους ανοιγόταν κι ο κόκκινος του πλούτος μπροστά στα μάτια τους θρυμματιζόταν! Κι ένα θάμα φάνταζε αυτό μπροστά τους. Χίλια ρουμπίνια σφιχτά αγκαλιασμένα! Ένα του ρουμπίνι του ο καθένας τους! ΄Ενα ρουμπίνι για τον καθένα τους! ΄Ενα γι΄αυτούς που είχαν φύγει, ένα γι΄αυτούς που είχαν έρθει, ένα γι΄αυτούς που δεν μπόρεσαν! Ρουμπίνια ονοματισμένα ... ΄Ενα της της αγάπης, ένα της υγείας, ένα της οικογένειας, ένα του σπιτικού, ένα της καρδιάς, ένα της τύχης, ένα της χαράς, ένα για προκοπή, ένα για τους φίλους, ένα για τους γειτόνους! ΄Ενα για πρόοδο, ένα για μπερεκέτια, ένα για τα ζα, ένα για τα πετεινά, ένα για τ΄αμπέλια, ένα για τις ελιές, ένα για  ... μένα, για σένα, για μας ... Για όλους κι όλα υπήρχε ένα!

Και μετά μου λέτε γιατί και τί θα το κάνετε το ρόδι;

Και σ΄αγαπημένο σπίτι αν πήγαινες εκείνους τους καιρούς, ρόδι έπρεπε να βαστάς! Για το καλό!
Λουξεμβούργο, Σήμερα, 26, βαθμοί -4, χιόνι ακόμη 35 εκατοστά

Σύναξις Θεοτόκου, Ιωσήφ μνήστορος (μνηστήρος)
και γιορτή Εμμανουήλ
-που σημαίνει: ο Θεός είναι μαζί μας-

25 Δεκεμβρίου 2010

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι ...




Χριστούγεννα, Δεκέμβρης 25, όλα κλειστά - ακίνητος εορτή

Ελπίζω να κύλησε όμορφα και το χθεσινό σας βράδυ και η σημερινή σας μέρα
.
Το δικό μου χθεσινό βράδυ -μετά από μια γεμάτη ένταση μέρα- κι ενώ προβλεπόταν θορυβώδες, κύλησε ήρεμα! ΄Ενα κλαρί έλατο που αντικατέστησε το δέντρο γιατί μεγάλωσαν πια τα παιδιά, το καραβάκι που με γεμίζει θύμησες "άλλες", τα φωτάκια στα παράθυρα σαν επί γης αστέρια, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες, το Χριστόψωμο ... όλα στη θέση τους! Οι κατσαρόλες εν βράσει, οι μυρωδιές εν δράσει, το τραπέζι εν τάξει κι ο χρόνος ... εν στάσει! Παραμονή όπως κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια! Νάτος κι ο μικρός ! Μωρέ! Εκείνος σώος κι αβλαβής,  32 ώρες μόνο -έσκασα- αναμονής να μπαίνει σπίτι και να γελάει και μένα επιτέλους να ΄ρχεται η καρδιά μου στη θέση της! Τώρα μπορεί ν΄αρχίσει η γιορτή! Ουφ ...

Χριστούγεννα όπως κάθε χρόνο, τόσα χρόνια τώρα! 25 του Δεκέμβρη, γιορτή ακίνητη γιατί έχουμε και τις κινητές!

Από χθες άρχισε το 12ήμερο που τελείωνει τα Φώτα ... κι από σήμερα φοβού τους καλικάντζαρους!
Κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Χριστός! ΄Υστερα από πολλές συζητήσεις το 354 μ.Χ. αποφασίστηκε η 25η του Δεκέμβρη κι αυτό γιατί αυτή τη μέρα οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τη γιορτή του θεού Μίθρα, θεού του ήλιου. Στις 25 η μέρα αρχίζει να κερδίζει έδαφος -φως- και να στέκεται περισσότερο στο ουράνιο στερέωμα. Κι ήταν μέρα χαράς κι ευφροσύνης, μεγάλη γιορτή για τους Ρωμαίους κι ο λαός τη λάτρευε. Τη γιόρταζαν λοιπόν με λαμπρότητα και ξεφαντώματα. Κι ήταν τόσο αγαπητή που καμιά απειλή και καμιά προτροπή των πατέρων της εκκλησίας δεν στάθηκε ικανή να τη μειώσει και να ελαττώσει τη συμμετοχή των χριστιανών. Κι επειδή το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι ... οι πατέρες την όρισαν ως τη μέρα γέννησης του Χριστού, θέμα υποκατάστασης, του "νέου" ήλιο, που διώχνει τα σκοτάδια της ειδωλολατρείας κλπ., κλπ., κλπ.

Γκασπάρ, Βαλτάσαρ, Μελχιόρ ...
Οι τρεις -γνωστοί μας- μάγοι!  Ο καθένας με το δώρο του και με ... το συμβολισμό του.
Συμβολίζουν εμάς, τη διαδρομή μας στο χρόνο, και τον "κόσμο" που ήταν γνωστός τότε!
 Γκασπάρ, ο πιο νέος. ΄Ερχεται από τη χώρα του Νείλου ... Αφρική.
Βαλτάσαρ, ο επόμενος, ο μεσήλικας. ΄Ερχεται από την ΄Απω Ανατολή ... Ασία.
Μελχιόρ, ο γηραιότερος. ΄Ερχεται από την Ευρώπη. Τη γηραιά ήπειρο!
Ξέρετε ότι έχουν κι άλλα ονόματα; Π.χ.  στα λατινικά είναι Appellius, Amerius, Damascus.
Στα εβραϊκά είναι Galgalat, Malgalat Sarthin.
Στα ελληνικά μάς ήρθαν από ένα χειρόγραφο του 6ου αιώνα όπου αναφέρονταν ως "Bithisarea, Melichior, Gathaspa και κατέληξαν ως ανωτέρω.

Α ναι! Οι καλλικάντζαροι τώρα!  Τους λένε και καρκαντζόλους, καλιοντζήδες, καντζαρόληδες, τσιλικρωτά, παγανά. ΄Ερχονται με τη γέννηση και φεύγουν με τη βάφτιση! Εξαιρούνται οι του διαδικτύου! Αυτοί είναι μόνιμοι με μια ελάχιστη πιθανότητα να εξαφανίζονται μόνο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα ... λόγω αργιών κι οικογενειακών εορτών και συνεστιάσεων ! Γενικά τους καλικάντζαρους  τούς φανταζόμαστε κοντούς, μαύρους, τριχωτούς, βρωμιάρηδες, με νυχάρες, στραβόδοντα και στραβοπόδαρους. Μερικοί είναι και ψηλοί. ΄Ολοι τους νομίζουν ότι είναι τέλειοι και κούκλοι! Κι είναι κουτοί! Κι όλο το χρόνο -όσο δεν είναι μαζί μας- ροκανίζουν το δέντρο της γης... το δέντρο που τη στηρίζει, να κοπεί κι η γη να πέσει. Κι είναι κακοί! Θέλουν να την καταστρέψουν και μαζί μ΄αυτή και μας! Αυτό πάλι γιατί κάτι μου θυμίζει από τη Συνθήκη του Κυότο! Και γιατί οι καλικάντζαροι μου φέρνουν σε κάτι από αμερικάνους, κινέζους, βιομήχανους; ΄Ημαρτον Παναγία μου ... 

Και τι δεν μας κάνουν οι καλικάντζαροι όταν εμφανίζονται! Δεν αφήνουν άνθρωπο σε χλωρό κλαρί. Μπαίνουν από τις καμινάδες και ανακατεύουν ότι βρουν, όλα τ΄ανοίγουν κι όλα τα σκαλίζουν για να τα μαγαρίσουν γιατί αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να μαγαρίσουν τα φαγητά των ανθρώπων. Γι΄αυτό και τα γλυκά πρέπει να μένουν πάνω στο τραπέζι, να τα βρουν οι καλικάντζαροι, ν΄αρχίσουν να τρώνε, να ξεχαστούν και να μην τα μαγαρίσουν όλα! Και βάρδα να μην σε πετύχουν έξω! Σου τραβολογάνε τα ρούχα, σου τραβάνε τα μαλλιά, σε σπρώχνουν, σου βάζουν τρικλοποδιές ...
Και για να τους διώξεις ...
Βάζεις ένα κόσκινο πίσω από την πόρτα, κι έτσι κουτοί που είναι αρχίζουν και μετράνε τις τρύπες. Μπερδεύονται και ξαναρχίζουν και δώστου πάλι απ΄την αρχή. Και περνάει η ώρα κι έρχονται τα Φώτα κι αγιάζονται τα νερά κι εξαφανίζονται. Είναι βέβαια και το "Χριστόξυλο" ... ένα χοντρό ξύλο κι αγκαθωτό που πρέπει να καίει στο τζάκι όλο το 12ήμερο γιατί οι καλικάντζαροι τρέμουν τη φωτιά.

΄Ετσι έλεγε -σαν σε παραμύθι- η γιαγιά μου η καλή ... απ΄τα Βουρλά της Σμύρνης.

Κι άλλες φορές έλεγε ότι συμβολίζουν τους φόβους μας, άλλες ότι συμβολίζουν τα "κακά" πνεύματα που μας τριγυρίζουν ... Και που και που έλεγε πως  θα ΄ρθουν να μας πάρουν ... κι επιτέλους να ησυχάσουμε!

Κι επιτέλους, δεν κάνουμε δώρα τα Χριστούγεννα. Αμάν πια ... Σκεφτήτε το μνημόνιο και την κρίση. Ναι, βάζουμε δώρα κάτω από το έλατο -το καράβι- αλλά τα δίνουμε την Πρωτοχρονιά! Ν΄αρχίσει -ανοίξει- ο χρόνος με το άνοιγμα και τη χαρά των δώρων! Επιτέλους!
΄Ετσι σαν σήμερα -γιορτή- οι μέρες σας όλες να ΄ναι!

24 Δεκεμβρίου 2010

΄Αλλα λογαριάζει ο γάιδαρος κι άλλα ο γαϊδουριάρης! Και μη μου ξαναπεί κανείς ότι ζεσταίνεται ο πλανήτης γιατί θα τον σκίσω!



Υπομονή ... και με μισή καρδιά αλλά  ...
Άντε πάμε απ΄την καλή ...

Να τα πούμε; Καλήν ημέρα άρχοντες κι αρχόντισσες κυράδες...

24 σήμερα - Ευγενίας και Φιλίππου πατρός αυτής
Παραμονή κι αναμονή ...

Και δεν υπάρχει άνθρωπος σ΄ολόκληρο τον πλανήτη που να πήρε ωραιότερο δώρο!!!  Το δώρο μου! ΄Ενα ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΟ! Απ΄τα χεράκια του τα βελουδένια! Μικρό τον έλεγα μελένιο! Τώρα είναι -ο γιος μου- ο μεγάλος μου! Μελένιο το χρώμα του σαν κι αυτό το μελένιο της βιτρίνας που έφτιαξε απ΄άκρη σ΄άκρη με τα χεράκια του τα άξια! Δώρο μοναδικό και μόνο για μένα! Δικό μου, κατάδικό μου, ολόδικό μου, μοναδικό μου! Τον μικρό -έτσι τον λέω τώρα- τον έλεγα γαλατένιο! ΄Αλλο χρώμα, άλλο παιδί, άλλη αγάπη! ΄Ιδια με την πρώτη αλλά άλλη! Κι ο άθλιος, ο απαίσιος, ο απαράδεκτος ...ο καιρός, ο παλιόκαιρος!

Παραμονή κι αναμονή και τι αναμονή! Δύσκολη, πολύ δύσκολη! ΄Οτι και να σας πω είναι λίγο! Και καμία σχέση δεν έχει -δηλαδή όχι και καμία- με τη σημερινή μέρα! Μα τι λέω; Μην μ΄ακούτε! Σήμερα έχω τα νεύρα μου, τις ανάποδές μου, τις κακές μου! Μισή μέρα σήμερα, μισή αναμονή, μισή γιορτή το βλέπω να κάνω ...  ΄Οπως σε βλέπω και με βλέπεις με μισή καρδιά θα περάσω την παραμονή! Γιατί; Γιατί; Μα ... γιατί;

΄Αλλα λογαριάζει ο γάιδαρος κι άλλα ο γαϊδουριάρης!
Να σας το εξηγήσω; Χρειάζεται;

Τα νεύρα μου, τα νεύρα μου, τα νεύρα μου! Και το καλύτερο;  Χα ... στην προκειμένη περίπτωση ο γάιδαρος -εκεί δες, σε τέτοια ηλικία- είμαι εγώ κι ο γαϊδουριάρης ο καιρός! Ο παλιόκαιρος, ο φριχτός, ο απαίσιος, ο απαράδεκτος, το κέρατο ...

που μπλοκάρισε το γιο μου το δευτερότοκό μου -ευτυχώς ο πρωτότοκος είναι εδώ από την Τρίτη- μακριά απ΄το σπίτι του μέρα που είναι! Σκατά καιρό έχουμε και δεν με βλέπω να μπορώ σήμερα ν΄ασχοληθώ με τον ιστότοπό μου ο οποίος ουδόλως μπλοκαρισμένος είναι ... Αχ, ας γίνει κάτι! Πώς θα περάσω την Παραμονή μες την αναμονή; Θέε μου και μέρα που ξημερώνει ας φτάσει επιτέλους! Να γεμίσει η καρδιά μου, να γεμίσει το σπίτι! Να μην είναι έτσι -μισή, μισογεμάτο- ...

Σμύρνη, σαν σήμερα ...
΄Ολη η οικογένεια στο πόδι!
Τα παιδιά αγουροξυπνημένα στα κάλαντα! Τα τρίγωνα δοκιμασμένα πλειστάκις, καλογυαλισμένα, τα καραβάκια στολισμένα ... στα χέρια τα ελάτινα κλαδιά που "για το καλό" θα χτυπήσουν τις πόρτες των αρχοντικών!

"Καλήν ημέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ΄αρχοντικό σας ..."

ή ακόμα

"Χριστός γεννιέται, σαν (γ)ήλιος φέγγει, σα νιο φεγγάρι, σαν παλικάρι ...
Κυρά Θεοτόκος εκοιλοπόνα και παρακάλιε
Βοηθήστε βοηθήστε αυτή την ώρα τη βλογημένη και δοξασμένη, μαμμή να πάτε, μαμμή να φέρτε
΄Ωστε να πάσι και να γυρίσου, Χριστός γεννήθη, σα νιο φεγγάρι, σαν παλικάρι ...

Κι οι άρχοντες κι οι κυρές, ανάλογα φυσικά με το "έχει τους", με καλούδια -κάστανα, καρύδια, φουντούκια, ξερά σύκα- και γλυκά -λεφτά???- φιλεύουν κι ανταμείβουν τα παιδιά για τα νέα τα καλά! Κι είναι "σε κακό" να μην ανοίξουν την πόρτα ... έστω κι αν τη χτυπήσουν 30-40 φορές!!! Κι επιστροφή των παιδιών στο σπίτι για να ξαναφύγουν πάλι ... Γιατί αν η γιαγιά ή ο παπούς μένουν παραπέρα ή σ΄άλλο θείο ή θεία ... ααααα, πρέπει τα παιδιά να τους πάνε το μπουναμά τους ... ένα ζευγάρι παντόφλες, ένα τσεμπέρι, μια ρόμπα, μια κουβέρτα ... κι ένα φιλί στο χέρι! Και θα λάβουν κι αυτά ... Τη συγγνώμη, ένα νόμισμα και την ευχή τους! ΄Ετοιμα για την εκκλησία πια ...
Το Χριστόψωμο ζεστό μοσκοβολάει -απαραίτητο στο Χριστόψωμο το γλυκάνισο- στο τραπέζι απ΄τα χαράματα μα θα κοπεί το βράδυ! Και τα σχέδια του ανάλογα του σπιτικού ... Κι ένα πιάτο μέλι! Για τους ξενιτεμένους! Γλυκά να τα βρίσκουν όλα μπροστά τους εκεί που είναι ... σαν μέλι! Μια νοσταλγία φέρνουν αυτές οι μέρες ... Αθυβολή κι ανάμνηση, γλυκειά θλίψη και πανάθεμά τες ... μεγαλώνουν την απόσταση!

Και το σπίτι μυρίζει ... Μύτες και μυτούλες ανοιγοκλείνουν αρπάζοντας μυρωδιές! Είναι κι αυτή η νηστεία βλέπεις! Και να να προσπαθούν να ξεχωρίσουν μυρωδιές! Γουρουνάκι, πατάτες, δεντρολίβανο, βούτυρο, ανθόνερο, γλυκάνισο, μέλι, κανέλλα, ;;;;

Και φρούτα -στολίζουν το τραπέζι, με το ρόδι -τ΄αγαπημένο μου- βασιλιά! Γυαλίζουν και στραφταλίζουν, το ζεσταίνουν, το ζωντανεύουν ... στο κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο ...

Τα ρούχα τα καλά τα σκολινά, γερά ξεσκονισμένα σαν να κοιμούνται απλωμένα στο κρεβάτι...
Του μπαμπά, της μαμάς, των παιδιών ... του μεγάλου, του μετά, του τρίτου ... της κόρης ...
κι από κάτω τα παπούτσια, καλογυαλισμένα, λίγο μεταχειρισμένα ...

Το τζάκι μυρίζει έλατο -συνήθως- και φασκόμηλο ή δεντρολίβανο! Περνάει η μάνα και κάθε τόσο ρίχνει κλαράκια ... μια απ΄το ένα, μια απ΄το άλλο! Δίπλα στέκει ένα ταψί κάστανα ... αυτά για το βράδυ-βράδυ, για την ώρα που θα έχει πια κοπάσει ο θόρυβος απ΄τα τσουγκρίσματα, τις ευχές, τα πιάτα, τα γέλια ... για την ώρα που θ΄αρχίσουν οι θύμησες, οι ιστορίες, τα παραμύθια!
Θυμάσαι τον ...
Τότε που ...
΄Οταν ...
Κι οι ελπίδες ...
΄Αμα ...

(΄Αλλα τέτοια όμορφα αύριο -παρακαλάτε- να φτιάξει ο καιρός ...)

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου ... κι ένα ταξί να φύγω!!!

Να ΄στε καλά ...

Καλές σας νύχτες ...

23 Δεκεμβρίου 2010

Γάτα που κοιμάται ... ποντικούς δεν πιάνει!



23 του μηνού και καλά -με τα καλά μας- να ΄μαστε! Των 10 εν Κρήτη Μαρτύρων ...

Καλημερούδια σας! Αλήθεια, πώς κοιμηθήκαμε; Εγώ στα μπαμπάκια, στα σύννεφα και στα πούλουδα!!! Το θέμα είναι μόνο ότι πάλι νωρίς-νωρίς ξύπνησα αν και το σημερινό μου πρόγραμμα δεν προβλέπει κάτι το σπουδαίο αν εξαιρέσει κανείς την προσμονή! ΄Ενα κομμάτι της έφυγε χτες, ένα θα φύγει σήμερα! ΄Ενα άλλο κομμάτι της θα μείνει ακόμα μαζί μας για κάμποσες μέρες, ένα  κομμάτι προσμονής για γιορτή, χαρά και δώρα! Και μετά μια άλλη προσμονή που θα κρατήσει έναν ολόκληρο χρόνο! Η προσμονή του καινούργιου, του καλύτερου ...

Σμύρνη, 23 του Χιονιά

Τα καζάνια ζεσταίνουν νερό απ΄το πρωί. Και δεν είναι μόνο για την κουζίνα... το Χριστόψωμο προστάζει! Σήμερα είναι η μέρα του! Με σουσάμι και γλυκάνισο κι ένα σταυρό στη μέση για να στολίσει την καρδιά του τραπεζιού, για να κάνει από κει ο πατέρας την αρχή της γιορτής, για ν΄αρχίσει από κει η χαρά της μοιρασιάς και της ... τύχης μιας που έχουμε ψωμί να φάμε! Μα είναι και για την πάστρα. Κι όχι μόνο για την πάστρα του σπιτιού που θα ελεγχθεί πάλι από την μια γωνιά μέχρι την άλλη αλλά και για την πάστρα της οικογένειας και για την πάστρα της ψυχής! Μια πάστρα που θα αρχίσει απ΄έξω και που καλά θα ήταν να φτάσει μέχρι... μέσα! Αλλά που καιρός για τέτοια τώρα ... Τότε ήταν κάτι το μπάνιο, το λούσιμο, το κόψιμο των νυχιών ... το φιλί στο χέρι της γιαγιάς, του πατέρα κι αν έστω δεν υπήρχε τίποτα το επιλήψιμο, η συγγνώμη! Κι αυτή η πάστρα, μην γελιέστε, δεν ήταν για μια φορά το χρόνο!

Ακόμη και τη γάτα θα έπλεναν αν μπορούσαν και το σκύλο κι όλα τα ζωντανά ...

Ξέρετε που λέγαν παστρικιές τις Σμυρνιές! Και ξέρετε και τι εννοούσαν! Ξέρετε όμως πως ξεκίνησαν να τις λένε έτσι; Ε, με τόση καθαρ(ι)ότητα γύρω δεν είναι δυνατόν να μην πάει κάπου το μυαλό σας! Υπήρχε βρώμα εκείνη την εποχή! Να μην ξεκινήσω απ΄το ότι όταν οι πρόσφυγες κυνηγημένοι -ο πατέρας μου- πέρασαν σε απέναντι απ΄τη Σμύρνη νησί, πέτρες τούς πέταξαν οι ντόπιοι ... πέτρες λέγοντάς τους "η γη είναι -μεγάλο ψέμμα πιστοποιημένο- φτωχιά εδώ, φευγάτε δεν μπορεί να σας θρέψει"!!! Ψέμμα γιατί τους έτρεφε η θάλασσα και τους χρυσότρεφε!
Ας ξεκινήσω απ΄το ότι ... βρήκαν ένα άγονο κομμάτι γης άγονο, βρώμικο από βράχους, πέτρες κι αγριόχορτα και το καθάρισαν, το ΄καμαν γόνιμο! Φύτεψαν κι ένα τόσο δα σπιτάκι μέσα και τ΄ ασβέστωναν μέρα παρά μέρα! Και γέμισαν τους βράχους μ΄ασβεστωμένους τενεκέδες και βαρέλια! Και γέμισαν οι τενεκέδες με γαρδένιες και τα βαρέλια με φούλια και τριαντάφυλλα! Κι όταν τούς έδωσαν το δικαίωμα να βάλουν συρματόπλεγμα -ο φόβος του προσωρινού - το συρματόπλεγμα γέμισε αγιόκλημα, γιασεμί και νυχτολούλουδο! Και τριγύρω οι σχισμές της πέτρας,  γέμισαν δειλινά ... σ΄όλα τα χρώματα! Και τα παράθυρα -μια σταλιά- γέμισαν κάτασπρα κουρτινάκια! Κι οι τοίχοι ... φλώρους και καρδερίνες! Και το χαμηλό πετρόχτιστο τοιχάκι -αντικαταστάτης του προσωρινού- ασβεστώθηκε κι αυτό! Και το "πεζοδρόμιο"! Και το χώμα ακόμα ... Κι ήταν τόση η καθαρ(ι)ότητα που θάμπωσε ... Θάμπωσε άντρες και γυναίκες! Τους άντρες αλλιώς και τις γυναίκες αλλιώς, δυστυχώς!

Παστρικές λοιπόν και είδομεν εν τω χρόνω γιατί και διατί ...

22 Δεκεμβρίου 2010

Το μάτι του αφέντη τρέφει τ΄άλογο ...

δηλαδή, αν δεν κάτσω εγώ να βάλω τάξη στο μαγαζί...  υπάρχει περίπτωση να το κάνει άλλος; Aμ δε!


22 του Δέκατου ή του Χριστουγεννιάτη
Ναι, δέκατος ήταν ο Δεκέμβρης πριν ο Ιούλιος Καίσαρας αλλάξει το ημερολόγιο! Decem που σημαίνει δέκα, βάλτε κι ένα -μβρης και ιδού ο Δεκέμβρης μας ή Χριστουγεννιάτης για κάποιους παλιούς! Μερικοί τον λένε και Χιονιά ... όπως καληώρα θα μπορούσα να τον λέω εγώ που έξω απ΄το παράθυρό μου δεν βλέπω παρά χιόνι, μόνο χιόνι, πάλι χιόνι, πολύ χιόνι, κι άλλο χιόνι !!!

Σμύρνη, κουραμπιέδες

3 φλυτζάνια του τσαγιού βούτυρο φρέσκο ... κατά προτίμηση γίδινο και μην στραβομουτσουνιάζετε παρακαλώ ...
1 1/2 φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη άχνη
3 κρόκους αυγών
2 φλυτζάνια και  ... αμύγδαλα χοντροκομμένα
1/2 ποτηράκι του κρασιού κονιάκ
6 φλυτζάνια αλεύρι
ανθόνερο ...

Πάλι δόσεις για ένα λόχο, πάλι μεγάλες, πάλι για όλους, δικούς και μη δκούς και πάλι μυρωδιές ...
Αχ αυτό το βούτυρο, αχ αυτό ανθόνερο! Ζαλάδα ...

Τί μένει τώρα;
Το καραβάκι, το γουρουνάκι, τα γύρω, τα κατά, τα μετά ...
Δέντρο;
Μα τί, αμερικανάκια γίναμε;
Γαλοπούλα? Ε, καλά να πάθουμε ότι παθαίνουμε!

Καραβάκι είχαν τα σπίτια στα νησι'α και τα παιδιά στη Σμύρνη, την Αγιά-Σοφιά! Χειροποίητο πάντα και ομορφομπογιατισμένο, ομορφοστολισμένο ... Κι Αγιά Σοφιά, χάρτινη εκκλησιά, ομορφοφτιαγμένη, σε θύμηση της Μεγάλης ...
Και την 'παίρναν τα παιδιά κι έλεγαν τα κάλαντα και την πρόσεχαν και την γύριζαν μετά στο σπίτι και τη βάναν να στολίσει το γιορτινό τραπέζι και την ώρα του φαγητού την πήγαιναν στο παράθυρο ... φάρος και σκέψη γι' αυτούς που ήταν μακριά ...

Γαλοπούλα; Ναι, σιγά! Στο σμυρνέϊκο τραπέζι, γουρουνάκι ξεροψημένο-ξεροψημένο, όχι αστεία! ΄Ακου γαλοπούλα! Πριν κάτι μέρες σφαγμένο, θυσία στη γιορτή της γέννησης και χαρά του γενέθλιου ... και προσεκτικά τεμαχισμένο γιατί σιγά να μην φαγωνόταν όλο κοτζάμ χοίρος και με τόσα γιορταστικά παρελκόμενα γύρω, αδύνατον! Θα φαγωνόταν το καλύτερο κομμάτι στις 25 και το υπόλοιπο θα γινόταν καπαμάς, παστό, το κεφάλι πηχτή, τα ποδαράκια την άλλη μέρα σούπα κι ο πατσάς σκορδοστούμπι μεζές για τους άντρες ... στο πρώτο χαρτόβραδο! Θα γινόταν σύγλινα, θα καπνιζόταν με φασκόμηλο, θα  Ποτέ δεν είδα γαλοπούλα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας! Χριστουγεννιάτικο δέντρο ναι! Εκεί την πατήσαμε, σαν παιδιά -ο αδερφός μου κι εγώ- ζηλέψαμε, ξεγελαστήκαμε και ζητήσαμε δέντρο από τον μπαμπά μας! Και ... μάς το έφερε! Το ίδιο έκανα κι εγώ με τα παιδιά μου. Μόνο που στο μέσα δωμάτιο πάντα υπήρχε -κι υπάρχει- το καραβάκι μου, με τα σημαιάκια του, τα αναμμένα φωτάκια του ... φάρος ... Δεν έχω παράπονο όμως ... Κάποιες φορές το πήραν κι οι γυιοί μου μικροί και πήγαν κι είπαν τα κάλαντα! Η πρώτη φορά ήταν που ήταν δύσκολη! ΄Οταν είδαν κι άκουσαν τα καλύτερα σχόλια για το καραβάκι "τους", μετά έγινε παιχνίδι ... και μετά-μετά τ΄αγάπησαν!

Α, και η Σαρακοστή, στη Σμύρνη σαρακοστή κανονική! Με το τελευταίο τρίμερο μόνο με νερόβραστα! Για να κοινωνήσουν ... αφού πρώτα ζητούσαν συγγνώμη και φιλούσαν το χέρι με κατά σειρά προτεραίτητας: παππούδες, γιαγιάδες, μπαμπάς και τελευταία η μαμά ... που ούτως ή άλλως την είχαν σίγουρη - τη συγγνώμη- της!

Αντέτια -έθιμα- ήταν αυτά κι έπρεπε να τηρηθούν κατά γράμμα!

Καλές σας νύχτες  ...

Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι

σα να λέμε... αγάλια-αγάλια κι εγώ,  θα τα καταφέρω να είμαι πιστή εδώ ... να γράφω και να φιλολογώ, να θυμούμαι και να φυλλοσοφώ :))
22 σήμερα Δεκέμβρης 2010 - Α, χτες, ξέχασα να σας πω πως ήταν το χειμερινό ηλιοστάσιο! Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ίσα μέρα ίσα νύχτα! Εεε, έχετε το Διαδίκτυο για να μορφωθείτε! Μπορεί να μην διδάσκει τρόπους, συμπεριφορά, ηθικές αξίες, αλήθειες -το αντίθετο θα έλεγα- αλλά άντε ας μην το κατακριμνήσουμε- όλο και κάτι διδάσκει ... για τους σοβαρούς! ΄Αλλωστε κι εγώ εδώ μέσα είμαι! Και είχαμε και παντελή έκλειψη Σελήνης!

Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας σήμερα και μιας και υπάρχουν τρεις...
η κάθε μια αναφέρεται υποχρεωτικά με τον τίτλο της, για να τις ξεχωρίζουμε και να ξεχωρίζει!


Σμύρνη, τα μελομακάρονα

6 φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι
3 φλυτζάνια του τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
3 φλυτζάνια του τσαγιού ελαιόλαδο πρώτης ποιότητας
1/2 φλυτζάνι του τσαγιού κονιάκ
..........

ναι, σήμερα ήταν η μέρα για τα μελομακάρονα στη Σμύρνη
ναι, τόσες ήταν οι δόσεις στη Σμύρνη
ναι, στη Σμύρνη εκείνη ...
δηλαδή  σ΄εκείνη τη Σμύρνη που έλειπε πάντα στον πατερούλη μου και στη γιαγιά μου την καλή! Και που κι οι δυο τους μού λείπουν! ΄Οπως έλειπε και στην μανούλα μου. Λίγο λιγότερο ίσως γιατί εκείνη δεν είχε γεννηθεί και ζήσει εκεί, μα που παρόλα αυτά μέσα κει είχε μεγαλώσει ... μέσα στην ομορφιά της, στις παραδόσεις της, στην αγάπη της δηλαδή ένα κάτι σαν μέσα στην καρδιά της... Κι η μανούλα μου μού λείπει! Σαν σήμερα η κουζίνα μας μύριζε κανέλα, γαρύφαλα, μέλι ... Και τη βλέπαμε τη μάνα μας μόνο βράδυ αυτή τη βδομάδα! Μια βδομάδα βλέπεις πριν τα Χριστούγεννα άρχιζε το τουρνουά ... της Σμυρνιάς! ΄Ετρεχε να βάλει το χεράκι της σ΄όλα τα μελομακάρονα της γειτονιάς! Να δώσει ένα χεράκι, έλεγε, στις φιλενάδες της που της το ζήτουσαν και σειρά έπαιρναν ποια θα πρωτοπρολάβει να τύχει της γλύκας που είχαν τα μελομακάρονα της, της ευωδιάς που ΄χαν οι κουραμπιέδες της, του γέλιου που σκόρπιζε η κουζίνα της...

Αυτές ήταν οι δόσεις στη Σμύρνη, μιας και τα γλυκά γίνονταν για να μοιραστούν! ΄Ενα πιάτο για τη γιαγιά και τον παπού, ένα για τη θεία την Κανελιώ, ένα για τη θεία τη Χρυσάνθη, ένα για τη θεία τη Σταματίνα! Γίνονταν τα γλυκά για μεγάλες οικογένειες τότε -τώρα άσε- μια η καλοπέραση, μια η βαρεμάρα, μια ο ΦΠΑ, τα μελομακάρονα έγιναν Κωνσταντινίδης, οι κουραμπιέδες Χατζής, η βασιλόπιτα Τερκενλής! Για ακρίβεια δεν μιλάει κανείς πάντως! Και γίνονταν πολλά-πολλά τότε για να γιορτάσουν όλοι, να φχαριστηθούν όλοι, για να τα μοιραστούν με τη γειτονιά, με τους λιγότερο ευνοημένους, με τους λιγότερο ευτυχισμένους και με τους λιγότερο γιορτάζοντες ... Και τα πρώτα-πρώτα πήγαιναν σ΄αυτούς που δεν είχαν το "δικαίωμα" να κάνουν γλυκά, σ΄αυτούς που είχαν πένθος! Μετά στους μη έχοντες και μετά παντού μα παντού!!!

22 Δεκέμβρη πρωί


Καλές σας μέρες ...

21 Δεκεμβρίου 2010

΄Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς ...

Με άλλα λόγια...
δηλαδή πάλι εγώ και πάλι εδώ!
(΄Οπου "εδώ" βλ. διαδίκτυο. Σα να λέμε... σιγά μη γλύτωνα (από την επιδημία του αιώνα) ή σιγά μη μου γλύτωνε το διαδίκτυο από μένα!)

 Χρώματα κι αρώματα ...

Ενημερωτικά: Δεν είμαι στο φέις-μπουκ, ούτε στο τουίτερ ...
Eίχα όμως κάποτε ένα άλλο μπλογκ... Ο Μπλόγκερ ας το αναπαύσει :))

Είναι η δεύτερη; τρίτη; φορά που αποφασίζω να γίνω πάλι in και της μοδός ... και να δημιουργήσω ένα μπλογκ ... αλήθεια τί είναι και τί σημαίνει μπλογκ; Είναι κάτι σαν "μπλοκ" χωρίς το γ έτσι; Τί σημαίνει τώρα μπλο(γ)κ; Για μένα έχει κάτι από μπλοκ-άρισμα, κάτι από μπλοκ ιχνογραφίας, κάτι από μπλοκ για (ψ)ώναι, σημειώσεις, κλπ. και άλλα πολλά και διάφορα!

Λένε σημαίνει ιστότοπος!
Και ιστότοπος σημαίνει τί;
΄Ενας τόπος που ένας Θεός μόνο ξέρει που ακριβώς είσαι και είναι; ΄Ενας τόπος που ποιος ξέρει που ζεις και βασιλεύεις;  ΄Η μήπως ένας ιστός που σε μπερδεύει, με μπερδεύει, τον/την μπερδεύει, μας μπερδεύει, σας μπερδεύει, τους μπερδέυει ... με σένα, με μένα, με αυτόν/αυτήν, με μας, με σας, μ΄αυτούς/αυτές; Που μπερδεύει με διάφορα; με αδιάφορα; με διάφορους; με αδιάφορους; Κάποτε μπορεί και να τα καταφέρω ν΄απαντήσω ...

Επανέρχομαι ... 
Κι όπως η μόδα κι όλος ο "κόσμος" το απαιτεί, ξανα να΄ μαι λοιπόν κι εγώ εδώ!!!

Χαίρετε, χαίρετε!

Αυτή τη φορά ελπίζω να το πάρω σοβαρά και να μην τα πάρω και τα παρατήσω πάλι. Θα προσπαθήσω- δεν το υπόσχομαι- να είμαι συνεπής,  ορεξάτη, με καινούργιες ιδέες -όσο κι αν ο τίτλος έχει να κάνει με παλιά- ενδιαφέρουσα, όχι μακροσκελής ούτε ανάποδη κι εκνευριστική! Ελπίζω να μην τα βάλω με τους άντρες, με τις γυναίκες, με τις σχέσεις, με διαδίκτυο και να είμαι υπομονετική, τρυφερή και γλυκειά ... και να τα λέμε συχνά :)

21 του Δεκέμβρη - Φέτος Τρίτη, τρίτη μέρα της βδομάδας, μιας κι η βδομάδα -αντίθετα απ΄ότι πιστεύεται- αρχίζει την Κυριακή!

Ιουλιανής μάρτυρος και Θεμιστοκλέους

Μυρωδιά της ημέρας: Κανέλλα και γαρύφαλλα - Μελομακάρονα ενόψη ...

Σαν σήμερα: Σμύρνη, Βουρλά ή Ουρλά και Αλάτσατα
Το Δωδεκαήμερο έχει αρχίσει, η πάστρα, τα ψώνια κι η νηστεία το ίδιο. Το μυαλό εδώ και μέρες είναι γεμάτο μπαχάρια, μυρωδιές, βούτυρα, μυρωδικά, φαγάκια και γλυκάκια και μια προσμονή, μα μια προσμονή!

!!!!!!!!!!!!!!!

΄Εχασα το υπόλοιπο απ΄το κείμενό μου -ως σωστή πρωτάρα- παίζοντας με την επεξεργασία σελίδων! Και καμιά όρεξη δεν έχω να στραβωθώ ψάχνοντας και να σπάσω άλλο το κεφάλι μου! Αν πάει έτσι, δεν το βλέπω να ΄χει και πολύ μέλλον το μπλογκ μου!!!
..........................................

΄Εχασα το υπόλοιπο κειμενάκι μου προσπαθώντας να σουλουπώσω το νεόκτητον μπακαλικάκι* μου και πολύ λυπάμαι γι΄αυτό αλλά δυστυχώς, παρόλο το ψάξιμο, τίποτα δεν κατάφερα. Μα ούτε ένα ίχνος, ούτε καν μια λέξη δεν κατάφερα να ανακτήσω ...

*τουρκιστί μπακάλ = ελληνιστί παντοπώλης ... κι ο παπούς μου, του μπαμπά** μου ο μπαμπάς,  παντοπώλης (μπακάλ-ης)  -και μυλωνάς (ντειρμιτζής)- στη Σμύρνη
και της μαμάς μου ο μπαμπάς, στα Βουρλά κασάπ(ης)... Ναι βρε, χασάπης! Γιατί;   

**τουρκιστί μπαμπά = πατέρας

Καλά σας βράδια

Ε.-