Τα μαλώματα οι γύφτοι τα ΄χουνε για πανηγύρια ...

Το πρώτο χαμόγελος της μέρας

31 σήμερα, Δευτέρα - Κύρου; Ανάβαση ;

Κουστοφλέβαρος παραμονή ...

Που είχαμε μείνει;

Α ναι, στα μαλώματα ....

Λοιπόν ...

Ε αφού λοιπόν δεν κάνει,  ευτυχώς κι επιτυχώς κατορθώνουμε, σηκωνόμαστε και .... κάνουμε κάτι!!!

Να που κάνουμε κάτι κι εμείς λοιπόν!!!

΄Οπερ ... Κάνουμε καφέ! ΄Η σηκωνόμαστε και βγαίνουμε ...να τον πιούμε … σαν άνθρωποι!

Οκ, οκ, μας έθιξα, συγγνώμη! Είμαστε άνθρωποι! Εμένα μου λες ...

Α, εκτός κι αν «άνθρωποι»- σημαίνει ότι "μαμ, κακά και προς νερού μας ... κλπ., κλπ. τοιαύτα" ... 

Ευτυχώς που ο Ιστός δεν έμαθε να κάνει ακόμα καφέ και λουκουμάδες!

Κυρίως καφέ! Γιατί αν έκανε και καφέ ...

Γενικώς, ένα ξέρω, ότι μ΄αυτά και μ΄αυτά οι κώλοι μας χοντραίνουν μόνο κι οι τρόποι μας ... σαν άνθρωποι ...

΄Ασε το άλλο το "σουλουκουτούκουμ"! Γενικώς ξεχα(ε)σμένο!! Και καλά οι κύριοι! Αυτοί όλο και κάτι κάνουν με το βιάγκρα! Κάντε κι εσείς κυρίες μου όμως κάτι. Μην τους κατηγορείτε γενικώς! ΄Εχω μια φίλη που βρήκε κάποιον που το μπορεί ακόμα! Χωρίς να κάνετε κάτι τί περιμένετε; Μόνο να παραπονιέστε ξέρετε! Τι σημαίνει δεν μπορείτε άλλο πατσές και ποδαράκια; Κάντε και καμιά υποχώρηση! Κι εσείς το ίδιο είστε! Γιατί αυτοί μπορούν; Φτιαχτείτε, πάρτε ορμόνες, πάρτε βιταμίνες, δέστε τσόντες, ξαναφτιαχτείτε, βρείτε -αλλοδαπά- τεκνά, πράσινη κάρτα θέλουν, τί θέλουν; ΄Αντε γιατί σε λίγο δεν βρίσκετε που βρίσκετε  θέση στο μετρό, δεν θα βρίσκετε θέση ούτε στην αισθητικό, ούτε στον πλαστικό! Είναι φοβερό το τρίο που μας απειλεί! Πλαστικός, αισθητικός, βιάγκρα ... τη βάψαμεν! Μα πως μιλάω έτσι ... Ντροπής ...

"Τη χρωματίσαμεν" ήθελα να πω ... 

Κι άντε τώρα να σκέφτομαι -αυτό είναι μυαλό, όχι αστεία- άραγε «πολιτικά ορθό» τι είναι!

Λογικά -με τη δική τους λογική- αυτό το «πολιτικά» μόνο με πολιτικούς δεν έχει να κάνει. Ούτε φυσικά με λογική ... αλλά λέμε ...  ΄Αλογα -με τη δική μου λογική τώρα- έχει να κάνει μόνο ... με εμάς! ΄Οπερ -κατ΄αυτούς- δεν λέμε τους μαύρους μαύρους, τους πούστηδες πούστηδες,  τους βιαστές ανώμαλους, τις γραμματείς γραμματείς! Λέμε τους μαύρους έγχρωμους, τους πούστηδες ομοφυλόφιλους, τους βιαστές ψυχολογικά ασθενείς, τις γραμματείς βοηθούς! ΄Αρα μια χαρά όλοι και όλα! Οι μαύροι έπαψαν να είναι μαύροι, οι λεσβίες έπαψαν να είναι λεσβίες, οι ανώμαλοι έπαψαν να είναι ανώμαλοι …

Καλά που ο ηλεκτρολόγος έμεινε ηλεκτρολόγος και ο μαραγκός μαραγκός γιατί αλλιώς δεν θα ξέραμε τι λέμε…

Να σου πω, κι αρχαίοι ΄Ελληνες, και τους παιδεραστές τους είχαν και τους πούστηδές τους είχαν, αλλά δεν τους έβγαζαν κάθε μέρα στην τηλεόραση! Και τους τραβεστί τους είχαν -να δεις πως τους έλεγαν "αμφιένδυτους" νομίζω- και τους ερμαφρόδιτούς τους είχαν αλλά ... τους σέβονταν! Δεν τους έκαναν καρναβάλι. Ούτε κι αυτοί όμως καρναβάλια στους δρόμους γύρευαν κι έκαναν! Δεν ρεζιλεύονταν! Κανείς ... για κανέναν!

Βρε λες, όλα αυτά που γράφω να μένουν εσαεί στον Ιστό; Λες κάποιοι κάποτε να τα βρουν και να τους αρέσουν; Λες να μου δώσουν δίκιο; Λες να γίνω διάσημη και σπουδαία; Λες να περάσω στην ιστορία;  Λες .....

Προφανώς μπορεί και να σκέφτεστε… γιατί η «σαχλή» η οπισθοδρομικιά, δεν μας μιλάει καλύτερα για τη Σμύρνη; Δεν ξέρω! Μπορεί και να φοβάμαι να«πάω» μέχρι εκεί! Αν και πήγα! Καλύτερα όμως, αυτά να σας τα διηγηθώ κάποια άλλη φορά. Τη φορά που θα καταφέρω να περάσω την πόρτα του τότε! Τότε που θα περπατήσω ανάποδα και προς τα πίσω. Με τη φορά δηλαδή της σημερινής προόδου! Γιατί έτσι πάει η πρόοδος σήμερα! Με βήματα ... προς τα πίσω! 

Πολύ φοβάμαι μήπως -μετά απ΄ όλα αυτά που έγραψα περί καφέ- όλο και κάποιος βρεθεί, μήπως και το βάλει αμέτι-μωχαμέτι και καταφέρει τον Ιστό να μας κάνει ΚΑΙ καφέ!!! Φτου Κύριε, και φυλακή εν τω στόματί μου!

΄Η μπορεί ακόμα και να τον καταφέρει να βγαίνει για καφέρ για πάρτη μας ή αυτός ή κάποιος άλλος!!! Αν κι αυτό -ξέχασα-επετεύχθει! Μ΄άλλον πας και μ΄άλλον πίνεις! Προς το παρόν έχω βρει ιστότοπο όπου μπορείτε δυστυχώς μόνο να διαβάσετε το φλιτζάνι σας! ΄Οχι και να τον πιείτε! Και κάτι ακόμα! Ο Ιστός δεν κάνει καφέ! Ε υ τ υ χ ώώώώώς, ευτυχώς, ευτυχώς !!!!!

Ξύπνησα ζωντανή, με μια αυγούλα υπέροχη να περιμένει να με γαργαλίσει κι ανέβηκαν τα κέφια -χαλάλι της- κι έκανα καφεδάκι ... Αχ την άτιμη ...

   

Βαθμούς 10 μείον έχομεν- κι εκεί στο βάθος-βάθος η αυγούλα ροζ-γαλάζια, ξεμυαλίστρα! Τόσο που ξεμυάλισε το φεγγάρι ... που τόσο δα μικρό ακόμα μέσα της κρέμεται και που το βλέπω, ακόμα και τώρα που ξύπνησα. Είναι σαν ... μια καλοφαγωμένη ασημένια φετούλα καρπούζι! Η αυγή φεύγει ... Η ανατολή έρχεται .... ΄Ολα κρύσταλλο ... κι εγώ στο "κρύσταλλο" ...

Καλή σας βδομάδα βρε ...

Τί μου κάνετε;

Φιλί

Τα ζώα μου αργά ...

Ποτέ "γεια μας" με τον καφέ ... με το νερό, ναι!

Πολύ καλή σας μέρα και καλή σας καλημέρα ...

Γενάρης, και 1 και σήμερα για να τελειώσει 
των Τριών Ιεραρχών, κάποτε σχολική γιορτή, θυμάστε; 

Σήμερα, ο Θεός να το κάνει σχολείο ...

Βγήκε ο ήλιος βγήκα κι εγώ. Για την ακρίβεια με ήλιο βγήκα και με φεγγάρι μπήκα. Και τι φεγγάρι!

Καλά ξύπνησα -όπως πάντα δηλαδή- και με όρεξη αλλά και μ ένα κάρο σκέψεις -ένα κουβάρι- φύρδην, μύγδην να γράψω για καινούργια πιότερο κι όχι παλιά. Γεμάτη σκέψεις και μια με πετάνε εδώ και μια εκεί. Τι σκεφτόμουν, τι σκέφτομαι … Καλή ερώτηση.

Ξύπνησα με μια αυγούλα υπέροχη να με περιμένει ...

Βαθμούς 10 μείον έχομεν περικαλώ -και στο βάθος-βάθος μια άτιμη αυγούλα ροζ-γαλάζια, ξεμυαλίστρα τόσο, που ξεμυάλισε το φεγγάρι και τόσο δα μικρό κρέμεται -μέσα της- ακόμα!  Και που το βλέπω, ακόμα και τώρα που ξύπνησα. Κι είναι σαν ... μια καλοφαγωμένη ασημένια φετούλα καρπούζι! Κρύσταλλο ...

Συλλογίζομαι το χθεσινό βράδυ με πολλούς -αναπάντεχα όμορφο-, γεμάτο από διαφορές  ανθρώπων, τους άντρες και τις γυναίκες, τα παιδιά, τη δημοκρατία, το χάλι μας, τα υπέροχα νειάτα μου, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ηλικία μου…

Και σκεφτόμουν -αλλά πολύ θυμωμένα και γαντζωμένη σε παλιές αξίες -της ηλικίας μου- πιο ηθικές ίσως, δεν ξέρω, πηγμένη απ΄ τις κακές εικόνες στο «κουτί», ζαλισμένη από τις διαφορές του κόσμου στον κόσμο. Γιατί λεγόμαστε όλοι άνθρωποι αφού όλοι δεν είμαστε! Είναι άνθρωποι πολιτικοί και πλούσιοι; Κι αν ναι, τί κάνουν; Προσφέρουν, βοηθούν; νοιάζονται;  Είναι άνθρωποι αυτοί που πεθαίνουν -το διάλεξαν- σαν σκυλιά ή αυτοί που πεθαίνουν σαν ζώα; Μήπως είναι αυτοί που στερούν ζωές ή αυτοί που δεν μοιράζονται τίποτα; Είναι αυτοί που ξέρουν -νομίζουν- τι κάνουν ή αυτοί που δεν ξέρουν …

Υπάρχει Θεός; Δεν Τον είδα αλλά Τον φοβάμαι … Και καλά που Τον φοβάμαι, αλλιώς -αυτό κι αν το φοβάμαι- σαν  κι "αυτούς" μπορεί να ήμουν! Χωρίς ιερό, ούτε όσιο. Δεν ελπίζω να σωθώ γράφοντας πως Τον φοβάμαι, μόνο ελπίζω! "Αυτοί" να Τον δουν και να -Τον- φοβηθούν! Ο κόσμος σκοτώνεται κι εμείς βλέπουμε! Στο Ιράκ -εμφανίστηκαν διάφοροι- σωτήρες σαν, ονοματίστηκαν! Ποιός το κανόνισε αυτό; Στην Αίγυπτο -επίκαιρο- τους σωτήρες -παίζουν- και στην τηλεόραση λένε στο λαό να κάτσει φρόνιμα και, στον Μουμπαράκ να "φροντίσει" για τη χώρα! Βέβαια και στη Σμύρνη ως «οι σωτήρες» εμφανίστηκαν αλλά τότε δεν είχε τηλεόραση! ΄Ενας Θεός μόνο ξέρει τι θα έδειχναν και τότε! Αν και μια «Γιουγκοσλαβία» -όπως είδαμε- θα έδειχναν! Τί άλλο; ΄Ολα φτιαχτά! Μια φτιαχτή εικόνα, μια ψευτιά …

Σκέφτομαι αν είναι καλό που τα γράφω αυτά -βγαίνουν μόνα τους όμως από μέσα μου- και κυρίως σκέφτομαι … Να τ΄αφήσω πάνω σ΄αυτόν τον πελώριο Ιστό «αράχνης» που μάλλον "χαϊδευτικά" παρά ρεαλιστικά τον αποκαλούμε Διαδίκτυο ή μεγάλο άνοιγμα στον κόσμο ή όχι; Και ναααααα… καμαρώνουν που υπάρχουν δεν ξέρω πόσα δις δικτυοναύτες κι άλλα τόσα δις υπολογιστές! Πιότερο καμαρώνουν βέβαια αυτοί που τα έχουν κονομήσει -εκατομμύρια και βάλε- αλλά γι΄αυτό κανείς δεν νιάζεται! Κι είναι κυρίως αυτοί που άλλη δουλειά δεν κάνουν παρά περιδιαβαίνουν τον Ιστό! Και δεν κατάλαβαν πως πιάστηκαν αιχμάλωτοι! Και δεν βγαίνουν απ΄το σπίτι τους πια! Ούτε αυτοί οι ευαίσθητοι  που γράφουν ποιηματάκια και βγάζουν λογίδρια, το κατάλαβαν! Καινα συνταγές … ο κόσμος δεν έχει να φάει κι αυτοί κι η τηλεόραση εκεί! Σεφ, Μάστερ Σεφ, σολωμός ποταμίσιος -αν μπορούσε ας πήγαινε κι αλλού-, αρνάκι του γάλακτος -κοίτα μην δεν είναι βιολογικό ε;, γουρουνάκι φάρμας, κοτόπουλο "ελεύθερο" σαν ταξί, κρέμα γάλακτος, κρασί τάδε-κοίτα μην δεν είναι "Κτήμα Δείνα", ντοματίνια -φυσικά μόνο για σχέδιο- άγευστα και πανάκριβα κατά τα άλλα! Καλά και που να δείτε τας ευρωπαϊκάς εκδόσεις του ιδίου τύπου ...

Και μιλάνε για ευθανασία, για ιστορία, για έργα τρανά και μεγάλα, για το Ντουμπάι! Και να στον Ιστό φέις μπουκ, να τουίτερ και δεν ξέρω τι άλλο! Να που μόνοι τους έφτιαξαν και φτιάχνουν τα πιο πλήρη αρχεία για ΣΙΑ, Ιντέλιτζεντ Σέρβις, ΚαΓκεΜπε, Γκεστάπο και ότι άλλο... Βρε μην παίρνετε τη δουλειά των ανθρώπων, ντροπή! Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας δώσω τη σωστή σημερινή ονοματολογία γι΄ αυτές τις υπηρεσίες. Στην εποχή μου όμως έτσι τις λέγανε. Σήμερα μπορείτε απλά και καθημερνά να τις αποκαλείτε φέις μπουκ! Και μια χαρά θα φακελλωνόσαστε κι άνετα θα «επικοινωνείτε»! Με ποιούς; Μα με όλους. Μπορείτε να επικοινωνείτε για να παίξετε φάρμα, να κάνετε άυλα δώρα, να ταϊζετε άυλα ζώα, να επικοινωνείτε για να βρείτε να (α)γα……..!

Μπορείτε ν΄ αγοράσετε βιάγκρα, εισιτήριο τρένου και να στερήσετε τη δουλειά από χιλιάδες άλλους που και καλημέρα σας έλεγαν και εισιτήριο σας έβρισκαν! Και σας εξοφλούσαν τη ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ  και, μοίραζαν γράμματα! Τώρα με το η-μέιλ, μπορείτε να στείλετε γράμματα πολλά, κενά, άχρηστα, κάρτες απρόσωπες! Δεν χρειάζεται να ξέρετε να γράφετε! Στείλτε ευχές, ηλεκτρονικές κρύες! Χωρίς να χρειάζεται να μιλήσετε καμιά "γλώσσα"! Δύσκολο πράγμα οι ξένες γλώσσες ... Κι άλλο τόσο δύσκολο, τ΄αφτιά ...

Μπορείτε ακόμα να βρείτε από τι πάσχετε -διαλέξτε μόνο κάτι απλό κι ελαφρύ-, βρείτε πλαστικό χειρούργο -για βυζί ή σκεμπέ- στη γειτονιά σας! Τι τύπο διαζυγίου θέλετε ή ορίτζιναλ φέικ πιστοποιητικό απ΄τ΄ αφεντικό για τη σύζυγο -αυτό τσούζει στην τιμή λίγο- για να την «κάνετε» για επαγγελματικό -με τη μικρά ουκρανή- συνέδριο! Μπορείτε ν΄αγοράσετε -σε καλή τιμή- τους πόντους που χάσατε απ΄το δίπλωμα οδήγησης! Μπορείτε να δείτε ποιος πεθαίνει που, ποιος δεν έχει να φάει, τι κάνει η Πάρις και τι καιρό κάνει σε Παρίσ και Καρπενήσ. Τι Παρίσ, τι Καρπενήσ! ΄Ενα γίνανε όλα!

Μπορείτε να δείτε τους πάντες και τα πάντα! Τους φίλους του φίλου του φίλου του φίλου, του φύλου … σας! Δείτε τσόντες, δείτε ξεβράκωτες, ξεβράκωτους, ομαλούς, ανώμαλους! Κλέψτε μουσική, ιδέες, φωτογραφίες. Πείτε -αβέρτα- ψέμματα σε γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους, μόνους! Αδυνατίστε εύκολα … γίνετε -αυθορεί- όσα κιλά θέλετε κι αποκτήστε το ανάλογο ύψος, πράσινα μάτια! Προφίλ το λένε! Κοροϊδέψτε επώνυμους, ανώνυμους! Γίνετε κορόιδα, γίνετε Θεοί, γίνετε διάβολοι. Δείτε χώρες και χωριά χωρίς καν να σηκωθείτε απ΄την καρέκλα σας! Δείτε αν έχει δρόμους το Αφγανιστάν. Μην δείτε πουθενά μονόδρομους...

Δείτε ζωντανούς-νεκρούς, νεκρούς-ζωντανούς, πως ψαρεύουν οι Εσκιμώοι! Ζήστε ψεύτικες ζωές -μην το παρακάνετε μόνο- όχι πάνω από επτά! Δεν είστε γάτοι, είστε Θεοί! Ξαναπείτε ψέμματα! Διαβάστε «άπιαστα» βιβλία! Αυτό τώρα καλό ή κακό είναι; Παίξτε παιχνίδια, παίξτε με το πουλί σας, με πληρωμή ή μη, με κάμερα ή όχι, με μικρόφωνο, κάντε μάτι, πάρτε μάτι, δώστε μάτι...
Κυρίως όμως μη σκέφτεστε τίποτα, μην σας ενοχλεί τίποτα, μην σας απασχολεί τίποτα -γλυτώστε τις ενοχές, αν ... - και μην σας απασχολούν καθόλου οι άλλοι. Δεν είναι άνθρωποι! Εσείς όμως ναι! Και μάλιστα καλύτεροι απ΄όλους τους άλλους. Εσάς σας πειράζει το ψέμα, η κοροϊδία … τους άλλους όχι. Εσείς αγαπάτε, πονάτε, υποφέρετε. Οι άλλοι όχι. Εσείς διαβάζετε, ξέρετε, είστε υπεράνω! Οι άλλοι όχι. Εσείς ακούτε, μοιράζεστε, δίνετε! Οι άλλοι όχι! Εσείς, εσείς, εσείς …

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕεεεεεεε … είμαστε κι εμείς εδώ ρεεεεεεεεεεεεεεεεε

Ευτυχώς που ο Ιστός δεν έμαθε να κάνει ακόμα καφέ και ....βάφλες!

Κυρίως καφέ! Γιατί αν έκανε και καφέ ...

Καλά να ΄στε όπου και να ΄στε ...

Στο σκασμένο το σακί θέλεις βάλε, θέλεις μη ...

Από εκεί -εδώ- για εκεί ... 

Καμιά όρεξη δεν έχω σήμερα ... Δεν ξέρω τι φταίει. ΄Ισως το πολύ κρύο, ίσως αυτά που γυρίζουν στο μυαλό μου και που θέλω να γράψω. Μπορεί όμως να φταίει ακόμα και το κρύο που εκπέμπουν οι "άνθρωποι" οι τόσο διάφοροι κι αδιάφοροι! Μας τριγυρίζουν και δηλώνουν φιλία, ενδιαφέρον, μοναξιά! Κι απλώνεις το χέρι και πιάνεις... κενό! Πιάνεις το "κενό τους" γεμάτο μόνο απ΄τους εαυτούς τους! Κι είναι όλοι αυτοί -πως να τους περιγράψω- μίζεροι εγωκεντρικοί, αυτοί που λένε πως ...σ΄ακουν όταν τους μιλάς! Ναι, σ΄ακούν. Ακούν μια κενή φωνή! Και κατά βάθος ακούν μόνο τη φωνή τους! Εσύ απλώνεις το χέρι αφού πριν άπλωσες τ΄αφτιά σου, άνοιξες μάτια και καρδιά κι αυτοί εκεί! Ούτε χέρι βλέπουν, ούτε καρδιά ούτε μάτια! Πως το είπε κάποιος -δεν θυμάμαι- ποιος ... "του δείχνεις το φεγγάρι ...κι αυτός βλέπει την άκρη απ΄το δάχτυλό σου"! Ναι έτσι κι αυτοί! Τους απλώνεις το χέρι και βλέπουν τα μούτρα τους!

Παρασύρθηκα ... λυπάμαι. Δεν μ΄αρέσει ούτε να μουρμουρίζω, ούτε να κατηγορώ. Μάλλον συνήθισα -κακώς ή καλώς- και να συγχωρώ...

Τα λίγα λουλούδια -στην κορφή της σελίδας- είναι από κάπου έξω απ΄τη Σμύρνη ... Αυτά τα "λουλούδια" άφησαν  -για πάντα εκεί- αυτοί που κυνηγημένοι έφυγαν από κει ...

Ακουμπισμένα εδώ, απαλά, είναι από ΄κείνη για κείνη! Είναι για κείνα που ήθελα να γράψω- όπως τα θυμάμαι μέσα απ΄τα λόγια του πατερούλη μου- για κείνη ... την πόλη που αγάπησε κι αγαπήθηκε περισσότερο απ΄όλες τις άλλες ...

Καλή σας μέρα ...

Δώσε κλώστο να γυρίσει, παραμύθι ν΄αρχινίσει ...

Αιγαίο

Σύνδεση με τα προηγούμενα
Με λένε Ελένη ...
του Μιχαήλ γεννηθέντος εν Σμύρνη, του Γεωργίου και της Κατίνας (το γένος Αμπατζή) αμφοτέρων γεννηθέντων εν Σμύρνη
το γένος ...
και της Αικατερίνης του Ηλία και της Ελένης (το γένος Καρυώτη) αμφοτέρων γεννηθέντων εν Σμύρνη
το γένος Κρασσά


......................


Μεσόγειος  Θάλασσα


Την ξέρετε αυτή τη θάλασσα ε; Αυτή που ΄ναι γεμάτη ζωγραφιές, φως και ζωή;
Λοιπόν, αξιοπερίεργο μεν αλλά και πέρα για πέρα αληθές, αλλά η Θάλασσα μας αυτή για αιώνες δεν είχε το δικό της, ιδιαίτερο όνομα! Ο καλός μας ο Ηρόδοτος π.χ. χρησιμοποιεί ονόματα από τις κολπώσεις της και από τα κομμάτια της τα διάφορα αντί να την ονοματίζει μ΄ένα όνομα ονομαστικό της!


΄Αλλοι αρχαίοι πάλι αναφέρονται σ΄αυτήν περιφραστικά! Ο Στράβωνας, άλλος καλός μας, την αναφέρει ως "«η εντός και καθ΄ ημάς λεγόμενη θάλασσα», θεωρώντας όπως πολλοί άλλοι σοφοί της εποχής, ως όριό της τις Ηράκλειες Στήλες -βλ. σημερινό Γιβραλτάρ- στήλες που δήλωναν -ως εκεί και μη παρέκει- το "τέλος" του τότε γνωστού κόσμου! Και τι καλά θα ήταν αν το τέλος του κόσμου έμενε εκεί! Θα είχαμε γλυτώσει από πολλά κακά και δεινά!


Οι Ρωμαίοι -ούνα φάτσα, ούνα ράτσα- μιμήθηκαν τον Στράβωνα και την ονομάτιζαν «mare nostrum» (= ημέτερη θάλασσα). Η πατρότητα τού "Μεσόγειος Θάλασσα" τελικά ανήκει στους Λατίνους. Αυτοί ήταν που κατά τον 3ο αιώνα - εκεί στα μέσα- αρχίζουν να την αποκαλούν
«Mare Mediterraneum» όπερ η "Μεταξύ δύο ηπείρων θάλασσα!


Σμύρνη ή
Αυτή που αγαπήθηκε περισσότερο απ΄όλες τις άλλες!!!


Τι μπορεί άραγε να σημαίνει Σμύρνη; Μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο εκτός από ..."αυτή που αγαπήθηκε περισσότερο απ΄όλες τις άλλες"; Το αποκλείω!!!


Πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες, ξακουστές και γνωστότερες πόλεις της Ιωνίας και μια απ΄τα πιο παλιά και ζωντανά λιμάνια στη Μεσόγειο. Ιδρύθηκε το 3000 π.Χ. κι επέζησε μέχρι σήμερα! Και ζει και σήμερα! Παρά το "εύρος" της ηλικίας της -αλίμονο σε μας- υπέστη μόνο δυο αλλαγές -για να μην πούμε μια- που κι οι δυο έχουν να κάνουν απλά με τη γεωγραφική της θέση. Υπάρχει λοιπόν η "παλαιά" Σμύρνη που αναφέρει ο Στράβωνας και μια "δεύτερη" που χτίστηκε -εκεί πλάι-πλάι στην πρώτη- απ΄τον Μέγα μας Αλέξανδρο! Κι άλλο τίποτά της δεν άλλαξε! Πολλά τη χάραξαν, πολλά την πλήγωσαν, ναι ... αλλά τίποτα δεν την άλλαξε!


Λαοί την πέρασαν, λαοί την προσπέρασαν, λαοί την κατοίκησαν, λαοί την γέμισαν!
Λαοί την άγγιξαν, λαοί την έχτισαν, λαοί την γνώρισαν, λαοί την έζησαν! Και όλοι την αγάπησαν! 


΄Ανθρωποι αμέτρητοι την λάτρεψαν, άνθρωποι πολλοί τη χάιδεψαν! ΄Αλλοι απλά την γνώρισαν,  χιλιάδες χιλιάδων την έζησαν, χιλιάδες την εγκατέλειψαν, χιλιάδες την έκλαψαν! Μα όλοι τη σεβάστηκαν! ΄Ενας δεν τη σεβάστηκε μόνο! Κι ήταν αυτός -ο ένας- που την έκαψε!  


Κατοικήθηκε από ελληνικούς πληθυσμούς από την αρχαιότητα μέχρι το 1922...


Πριν το 1922 ...

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη ...

Γενάρης 24, Δευτέρα, καλή βδομάδα - Ξένης οσίας ... και Ξένης νυν συμπεθέρας μου ...
θα επιθυμούσα να πω νυν και αεί αλλά δεν μου πέφτει λόγος άσε που με το "κισμέτ" δεν μπορώ να τα βάλω :)

Σύνδεση με τα προηγούμενα
Δεν έχει ούτε φαγάκι, ούτε γλυκάκι σήμερα. Δεν θα το κάνω το ιστο-τοπάκι μου όπως τόσα άλλα. Υπάρχουν τόσα πολλά μπλογκς με συνταγές -καλές, κακές, κοινές, σπάνιες, υπέροχες, ακριβές, πολύπλοκες, ακαταλαβίστικες- που το δικό μου περισσεύει κι ανάγκη δεν το ΄χετε.

Από καιρού εις καιρόν θα σας γράφω καμιά συνταγούλα, απ΄αυτές τις αγαπημένες που έχω αλλά όχι κάθε μέρα, όχι συνέχεια! Θα σας τις γράφω όταν με πιάνει νοσταλγία, όταν με τριγυρίζουν ευωδιές κι αρώματα από μπαχάρια και βότανα, όταν με τριγυρίζουν τρυφερές αναμνήσεις, όταν θέλω να φάω σοκολάτα, όταν νιώθω αγάπη κι όταν υπάρχει λόγος!

Μόνο, σχετικά με τις συνταγούλες, δυο πράγματα μόνο:
Αποφασίστε τι ύφος και τι είδος θέλετε να έχει το φαγάκι σας! Το θέλετε παραδοσιακό, χρησιμοποιείστε τα παραδοσιακά υλικά. Μην βάζετε ότι μπαχάρια και μυρωδικά είναι της μόδας! Μην υπερβάλλετε βάζοντας πολλά και διάφορα! Μην ακούτε τι λένε οι άλλοι! Βάλτε τα υλικά που έβαζε η γιαγιά σας, η μαμά σας ... Μην βάζετε ότι βάζουν στην τηλεόραση. Τα ντοματίνια είναι απλά της μόδας! Οι πιπεριές, ότι χρώμα και να ΄χουν, δεν πάνε παντού! Είναι δυνατές και στη γεύση και στο άρωμα και τα "σκεπάζουν"! Χάνεται έτσι το παραδοσιακό! Χάνεται αυτό που δίνουν τα παραδοσιακά υλικά, χάνεται και "χαρακτήρας" και  "χρώμα" !
Αν τώρα θέλετε να πρωτοτυπήσετε ... κάντε μια δοκιμή πριν. Κάντε μια μικρή ποσότητα απ΄το φαγάκι ή το γλυκάκι που θέλετε, με τα υλικά που έχετε κατά νου ... και δοκιμάστε το αποτέλεσμα! Αν σας "κάνει" για τα καλά ... τότε να επιμείνετε. Φτιάξτε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας! Αν δεν σας "κάνει" ή το σκεφτόσαστε, σκεφτείτε, ξαναδείτε το ... αλλάξτε το ... και βλέπετε!
Αν πάλι θέλετε να αφήσετε αχαλίνωτη τη φαντασία σας ... τότε κάντε ότι θέλετε κι ότι κατεβάσει ο νους σας! Και καλέστε τους καλύτερους σας φίλους, που δεν θα τολμήσουν να σας πουν το πόσο χάλια είναι! ΄Η καλέστε κάποιους που δεν χωνεύετε ή τέλος πάντων κάποιους κι όποιους να ΄ναι αλλά να είστε έτοιμοι για σχόλια και βαθμολογία που άλλαθα περιμένετε κι άλλα θα είναι ... Κάι από "Κάτι ψήνεται" δηλαδή!!!

Κι όπως είπαμε, βάζετε τα χεράκια σας όπου γίνεται! Στο ανακάτεμα, στη ζύμη, στο πλάσιμο ... Τα χρυσά σας τα χεράκια!

Σύνδεση με τα επόμενα

Μεσόγειος, Σμύρνη ... 1915 - Αλάτσατα... Νοέμβριος (Σκορπιός)

................

"...με μοναδική έγνοια να συμβάλλω στην ανάπλαση ενός κόσμου που χάθηκε για πάντα, να θυμούνται οι παλιοί,
να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι" Διδώ Σωτηρίου

Σπίτι μου, σπιτάκι μου, σπιτοκαλυβάκι μου ...

Λοιπόν μού λείψατε! Ναι, ναι, μού λείψατε!
΄Εστω κι αν είστε 3 κι όχι 1013 εσείς όσοι κι όσοι και που που και που περνάτε και ρίχνετε μια ματιά δώθε-κείθε στον ιστότοπό μου. Δεν δημιούργησα το μπλογάκι μου για να γίνω γνωστή, ούτε για ν΄αποκτήσω διασυνδέσεις, ούτε για να φανερώσω κάποιο κρυφό ταλέντο, ούτε για να βρεθώ με μια αρμαθιά άσχετους να μου ζητάνε ν΄ανοίξουμε παρτίδες.

Μια παρόρμηση ήταν -όπως κι εκείνο το προηγούμενο που στο Διαδίκτυο κάπου ίπταται- ίσως και ανάγκη! Μια ανάγκη, ίσως, να αφήνω κάπου κάποιες από τις σκέψεις μου, πολλές απ΄τις αναμνήσεις μου, συλλογισμούς, μπούρδες ...

Γενάρης, 20 Πέμπτη

Αγιαντώνης έγραφε, ΄Αι Θανάσης έκοβε κι ΄Αι Ευθύμης θύμιαζε ... έτσι έλεγε η γιαγιά μου η καλή για να θυμάται τις γιορτές, έτσι μού ΄μεινε και μένα να τις θυμάμαι ...
Ευθυμίου οσίου και Ζαχαρίου σήμερα και σαν ζάχαρη γλυκές να ΄ναι οι μέρες οι λοιπές ...

Είχαμε μείνει λοιπόν σ΄ένα φαγάκι ...
Ε λοιπόν, ετοιμαστείτε για ένα κάτι διπρόσωπο! Λοιπόν έχουμε και λέμε. Φαγάκι και γλυκάκι μαζί, για παιδάκια και μεγάλους, για δεινούς μαστόρους της κουζίνας μα και γι΄αρχάριους, για καλοκαίρι και χειμώνα και κυρίως με υλικά που πάντα τριγυρίζουν στην κουζίνα μας -σαν του σμυρνέικου χαλβά- εύκολο, γρήγορο, οικονομικό και κυρίως της γιαγιάς μου της καλής και σμυρνέικο ...

Διπρόσωπο ή
Αυγόφετες ...

Υλικά
Τηγάνι μέτριο έως μεγάλο
Λάδι (για τους έχοντας προβλήματα όχι χοληστερίνης ή βάρους αλλά στομάχου, προτιμήστε κάποιο σπορέλαιο) ελαιόλαδο για τους μη έχοντες
Ξερό (παλιό ή όπως λέγαμε μπαγιάτικο -όχι μουχλιασμένο έτσι;- ) ψωμί
Γάλα - Αυγά χτυπημένα (δεν ξέρω ούτε πόσο γάλα ούτε πόσα αυγά χρειάζεστε, εξαρτάται από το πόσο ξερό ψωμί έχετε)
Τυρί τριμμένο (ότι τυρί και να ΄ναι ... κατά προτίμηση κεφαλοτύρι, αλλά και φέτα ή γραβιέρα ή κασέρι). Ούτε πόσο τυρί χρειάζεστε  ξέρω ... γιατί εμένα μ΄αρέσει το "πολύ" τυρί γιατί μ΄αρέσει πολύ το τυρί
Ζάχαρη - κανέλλα

Παρασκευή
Κόβουμε το ξερό ψωμί σε φέτες. Σ΄ένα μπωλ δίπλα έχουμε βάλει το γάλα και σ΄ένα άλλο τα αυγά χτυπημένα. Παπαριάζουμε τις φέτες στο γάλα, τόσο όσο να κρατάνε -δηλαδή όχι να διαλύονται- . Μην ρωτήσετε πόση ώρα χρειάζεται το παπάριασμα, γιατί θα τα πάρω. Σκεφτείτε -να μην διαλύονται, άρα παπαριάζετε ανάλογα με το πόσο ξερό είναι το ψωμάκι σας. Μετά το παπάριασμα στο γάλα, βουτάτε τις φέτες στα χτυπημένα αυγουλάκια έτσι ώστε να καλυφθούν και μετά τις τηγανίζετε στο ζεστό λάδι τόσο όσο να τις δείτε να έχουν ένα χρυσοπορτοκαλί χρώμα. Τις βγάζετε και τις ακουμπάτε σε απορροφητικό χαρτί κι εδώ αρχίζει η... μαγκιά!

Για τους επιθυμούντες φαγάκι, ρίχνετε πάνω στις φέτες το τριμμένο τυράκι και πιπέρι (τέλειος μεζές για τσιπουράκι, ουζάκι ή κρασάκι).
Για τους επιθυμούντες γλυκάκι, πασπαλίζετε τις φέτες με ζάχαρη και κανέλλα! Σερβίρετε αυθορεί!!!
Και μέλι κάνει ...

Καλή σας όρεξη

Φαγάκι και γλυκάκι λοιπόν μαζί ... εξ ου και το "διπρόσωπο"! Και "μ΄ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια", θα μπορούσαμε να πούμε!

Και φυσικά παραλείπω το καλή επιτυχία!
Δεν υπάρχει περίπτωση -ούτε και δικαιολογία- να μην το πετύχετε! Είναι τόσο εύκολο!

bisous - γαλλιστί μπιζού διαβάζεται,
 ελληνιστί
φιλάκια
σημαίνει ...

Aλεπού δε χώραγε, κολοκύθια έσερνε...

Σσσσσσσσσσσσσσουςςςςςςςς ... Είμαι Στρασβούργο ...

Καλημέρα

Δεν μπορώ να σας γράψω και πολλά από δω ... η δουλειά είναι ακόμα περισσότερη, τα επείγοντα ακόμη πιο επείγοντα, η ώρα ακόμα πιο περιορισμένη και το αφεντικό πάνω απ΄το κεφάλι μου! Και φυσικά δεν έχω υπολογιστή στο ξενοδοχείο! Και που να είχα δηλαδή ... γυρίζω τόσο πτώμα που όχι μόνο υπολογιστή δεν θα ήθελα να δω αλλά ούτε καν όνειρα!

Λοιπόν αφήνω ευχές στους χθεσινούς, στους σημερινούς εορταζόμενους και καλημέρες πολλές σε όλους και εξαφανίζομαι ...

Πάντως αν ποτέ βρεθείτε κοντά στο Στρασβούργο, κανονίστε τα έτσι ώστε να το επισκεφθείτε ... είναι μια πόλη πολύ πολύ όμορφη ...

18 του Γενάρη σήμερα

και ξέρω ότι σας έχω υποσχεθεί ένα φαγάκι ...

Αν η δουλειά ήταν καλή, θα δούλευε κι ο Δεσπότης ...

Πριν τη βασιλόπιτα ...

Α, δεν πάει άλλο!
Πρέπει να βγει ένας νόμος που να απαγορεύει να κόβονται βασιλόπιτες επί 2μηνο!
Πάλι βασιλόπιτα έκανα χτες -συν κάτι άλλα- και πάλι βασιλόπιτα συν κάτι άλλα θα κάνω το επόμενο Σάββατο! Κι όχι ότι μ΄ενοχλεί! ΄Ισα-ίσα, το λατρεύω! Μόνο που τρώω ... Δηλαδή τί; Θα περιτριγυρίζομαι από βασιλόπιτες και δεν θα τρώω; Κι άντε δεν τρώω! Δεν θα δοκιμάσω; Μα τι λέτε τώρα! Και πως θα κάνω κρίσεις και επικρίσεις ... επί των άλλων "παρασκευαστριών" !!!

Χτες λοιπόν που λέτε συμμαζευτήκαμε όλοι εμείς εδώ του Λουξ να συνεορτάσομεν, να συνκόψωμεν και να συμφάγωμεν τη βασιλόπιτά μας! Δηλαδής και εν ολίγοις είμαστε ένα μικρό χωριό εδώ! Μια κοινότητα που λένε. Κι αυτή η κοινότητα απαρτίζεται; διαθέτει; περιέχει; κι έχει; μια "Αποστολική Διακονία ή Ενορία ή Εκκλησιαστική Επιτροπή, ένα Σύλλογο Κρητών, μια θεατρική ομάδα, μια φωτογραφική ομάδα, μια χορωδία, ένα σύλλογο χορών, ένα φιλανθρωπικό σύλλογο και μια μεγάλη χούφτα ΄Ελληνες! Κι όλοι αυτοί εμείς μαζί ... χτες κόψαμε τις πίτες μας! Κι ήταν 7 τα φλουριά κι 7 οι τυχεροί! Κι ήταν όμορφα ... Ο χώρος που μαζευτήκαμε μύριζε μαχλέπι και μαστίχα! Τα τραπέζια είχαν κάτι από Χριστούγεννα! Η "μεγάλη χούφτα" φόραγε τα καλά της! Τα πιτσιρίκια -μια γλύκα- γελούσαν κι έτρεχαν ανάμεσα από πόδια, καροτσάκια και τραπέζια! Οι μεγάλοι αντάλασσαν φιλιά, ευχές και γέλια! =ι μικρότεροι έπαιζαν με τα τυροπιτάκια! Οι μεγαλύτεροι ακόμα καθόντουσαν στωικοί και χαμογελούσαν κοιτάζοντας τρυφερά ένα γύρω ... ΄Ηταν παππούδες και γιαγιάδες που καμάρωναν παιδιά κι εγγόνια ... Ναι, είμαστε πια κοντά 2 και κάτι γενιές εδώ ...
Μια μικρή καρδιά Ελλάδας σε μια μεγάλη χούφτα ελληνική ...

Κι έκανα τη βασιλόπιτά μου και τα αλμυρά μου κι ήμουν φυσικά κι εγώ μέσα στη "χούφτα" ...
Κι ήταν 7 τα φλουριά κι 7 οι βασιλόπιτες και η μια καλύτερη απ΄την άλλη ...
Τώρα μεταξύ μας ... αν είμαστε στο "κάτι ψήνεται" δεν ξέρω τι θα μου έβαζαν οι άλλοι, εγώ όμως θα μου έβαζα  κάνα 6, 7 όσον κι αν εδώ εις Λουξ φέρω τιμητικά τον τίτλο της "μέσα στις 3 πρώτες" βασίλισσα της κουζίνας! Επιδέξειας κουζινομαγειρεύτρας και μαγειροτσουκαλιάστρας, Σμυρνιάς ζαχαροπλάστισσας και μοσχοσοροπιάστρας!

Η βασιλόπιτά μου οπτικώς κούκλα! Γευστικώς όμως, όχι  της γεύσης μου,  του γούστου μου βρε παιδί μου. Αν και μυρωδάτη και φουσκωτή-φουσκωτή, δεν ...

Διά τα ανωτέρω και δεν τα "είπαμε" χτες ...

Καλή σας Κυριακή, 16 του Γενάρη

Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα ...

Πριν το Σαββατοκύριακο , Παρασκευή 14

Δεν έχω πολλά να σας πω λόγω κούρασης και προς το να γκρινιάξω το βλέπω. Γι΄αυτό ας ασχοληθούμε με κάτι γλυκό και μυρωδάτο ...

Σμύρνη

Κέικ μελιού -
και να προσέχετε ...
σας εμπιστεύομαι τις καλύτερες αυθεντικές σμυρνέικες συνταγές μου! ΄Εφτασαν σε μένα από αγάπη γεμάτες αγάπη! Περνώντας τα σαράντα κύματα και μετά από πολλές πολλές περιπέτειες! Μυρίζουν κανέλλα, ανθόνερο, ιστορία, περιπέτεια, μπερδέματα, παράδοση! Γαργαλάνε μύτες, μάτια, χέρια, αυτάκια, στόματα! Αναστατώνουν αισθήματα, συναισθήματα και ... "νεκρούς ανασταίνουν"! Γεμίζουν σκέψεις, σάλια, πιατέλες, πιάτα, καρδιές! Φέρνουν αναμνήσεις! Γυρίζουν το χρόνο!  Δεν είναι συνταγές αυτές! Είναι μικρά θαύματα! Αλήθεια σας λέω, φιλάω σταυρό ...

Κέικ μελιού
Υλικά

2 φλυτζ. τσαγιού αλεύρι
2 κουτ. τσαγιού κοφτά μπέικιν πάουντερ
3/4 κουτ. τσαγιού σόδα
1 πρέζα αλάτι
1 κουτ. τσαγιού κοφτό κανέλλα
1/2 φλυτζ. τσαγιού βούτυρο (ή για τους χολιστερινούχους μαργαρίνη)
1/2 φλυτζ. τσαγιού ζάχαρη
2 αυγά
1/2 φλυτζ. τσαγιού μέλι
1/2 φλυτζ. τσαγιού γιαούρτι
μερικά αμύγδαλα ασπρισμένα ή ασπρισμένα και καβουρντισμένα σε βούτυρο

Παρασκευή
Σε πλαστική λεκάνη ρίχνετε το αλεύρι, το μπέικιν, τη σόδα, τ΄αλάτι και την κανέλλα. Στο μίξερ χτυπάτε το βούτυρο με τη ζάχαρη και προσθέτετε ένα-ένα τ΄αυγά και προσθέτετε το μέλι. Στο μείγμα αυτό ρίχνετε λίγο απ΄το ένα και λίγο απ΄το άλλο το μείγμα του αλευριού και το γιαούρτι ανακατεύοντας ελαφρά. Βάζετε το μείγμα σε βουτυρωμένο κι αλευρωμένο μέτριο ταψί και ψήνετε σε μέτριο φούρνο, περίπου 50 λεπτά. ΄Οταν κρυώσει το γαρνίρετε με τα αμύγδαλα ... κι ίσως με λίγο από γλυκάκι του κουταλιού (αν μεγάλα κομμάτια, το ψιλοκόβετε)... όποιο κι αν σας βρίσκετε!!!

Καλή σας επιτυχία



Και να θυμάστε...

Καμιά συνταγή απ΄τις συνταγές της προγιαγιάς μου, της γιαγιούλας, της μανούλας μου, της νουνάς μου, της κυρά Θοδώρας, της κυρίας Λέλας ... δεν έχει κρέμα γάλακτος! Ανθόγαλο ναι, βούτυρο γίδινο ή φρέσκο ναι, καϊμάκι ναι! ΄Ολες αγνές! Κι όλα τα μετρήματα -εύκολο!!!- γίνονται κι είναι δοσμένα με φλυτζάνια τσαγιού, ποτήρια νερού, κρασιού, κουτάλια σούπας ή κουταλάκια τσαγιού. Που ζυγαριές κουζίνας ...

Μερικές έχουν περίεργους κώδικες όπως ... όσο σηκώσει, όσο πάρει, πρέζα, χυλός, σχεδόν χυλός, αραιός χυλός! Μερικές είναι γνωστές μ΄άλλα ονόματα ... μερικές δεν έχουν καμιά σχέση με τα ονόματα! Μερικές είναι στάσιμες! Τα τσουρέκια μόνο το Πάσχα! Τα μελομακάρονα μόνο τα Χριστούγεννα! Μερικές είναι της κάθε μέρας, μερικές των 10 λεπτών, κάμποσες θέλουν το χρόνο τους! Μερικές έχουν πολλά υλικά, μερικές δυσεύρετα πια, άλλες είναι πολύπλοκες (λόγω πολλών υλικών και κατσαρολικών) και μερικές δύσκολες ... ΄Ολες όμως είναι πολυαγαπημένες ...

Να ξέρετε, οι συνταγές μου είναι παλιές, παλιότατες! ΄Εχουν καϊμάκι, ανθόνερο, μαστίχα, μαχλέπι, σουμάκ, μαυροσίσαμο, ταχίνι, γιαούρτι, ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού, ξηρούς καρπούς, μέλι, νερό, λάδι ... Α, όλα κι όλα!  Μην είστε κακοί! ΄Εχουν και κάτι μοντέρνο! Το μίξερ! Και μένα! Αν κι εγώ, παλιάς κοπής -θα έλεγα- πια!
Κι είναι αγνές, αγνότατες ...

Και κάτι ακόμα...
Δεν έχετε ανάγκη το μίξερ! Δεν σας είναι απαραίτητο!
Απαραίτητα είναι τα χεράκια σας!

Διάβασα κάπου πως τα χεράκια της κάθε μαγείρισσας την ώρα που "κουζινεύει" εκκρίνουν κάποια ιδιαίτερα ένζυμα! Κι είναι αυτά που είναι υπεύθυνα για τη νοστιμιά και την επιτυχία τού ότι φτιάχνετε! Τα χέρια λοιπόν είναι όλη η μαγκιά κι η νοστιμιά!  Γι΄αυτό να βάζετε παντού τα χεράκια σας! Ας σας το πω αλλιώς ... Καλύτερα και πιο καλά είναι -εκτός από το μίξερ-να χρησιμοποιείτε και τα χέρια σας! Σας παρακαλώ πολύ
Που μίξερ τότε ...

Τα χέρια μεταφέρουν, ρίχνουν, βάζουν,  -εκτός από τα υλικά- αγάπη στο γλυκάκι σας!
Ιδού λοιπόν, η νοστιμιά!

Χέρια - αυτά θα μεταφέρουν την αγάπη σας σ΄αυτούς για τους οποίους φτιάξατε ότι φτιάξετε!
Χέρια - γιατί η "κουζίνα", το μαγειροτσουκάλιασμα, το σορόπιασμα ένα ιδιαίτερο είδος αγάπης είναι και μάλιστα διπλής! Θέλει, να την αγαπάς η κουζίνα, και ν΄αγαπάς! ΄Η τούμπαλιν!
Θέλει ν΄αγαπάς και να την αγαπάς... Λάδια, σκόρδα, κρεμμύδια, χόρτα, αγριοβότανα, μαγειροτσουκάλιασμα, μέλια, μπαχάρια, κανέλλες, γαρύφαλλα, σουσάμια και σορόπιασμα είναι κι αγάπη θέλουν!

Σας είπα; Κανέλλα έλεγαν την προγιαγιά μου!
΄Ονομα μυρωδάτο, δεκτό από την Εκκλησία και αποκλειστικά Σμυρνέικο! Ναι!


Καλά να΄στε όπου και να ΄στε ...

Αύριο,  Αγνής μάρτυρος ...

και κάτι σε αλμυρό ...
αύριο ένα φαγάκι  ...

Αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως ... όπερ

αν δεν παλουκωθείς να γράψεις, πρόοδος ιστότοπου ... γιοκ!

Γενάρης 12, βροχή μπόλικη

και δουλειά ακόμη μπολικότερη, εξ ού και η διήμερη απουσία μου! Τέλος πάντων, τώρα είμαι εδώ έτοιμη να τα πούμε. Το πρόβλημα είναι ότι αν αφεθώ θα σας πω διάφορες μπούρδες, κυρίως θα στραφώ κατά διάφορων και στο τέλος τί; Τίποτα! Κανένας δεν θα μ΄ακούσει, κανένας δεν θα συμμορφωθεί και κανένας και τίποτα δεν πρόκειται ν΄αλλάξει! Εδώ τους μιλάς εξαπεναντίας και δεν σ΄ακούνε, τους φωνάζεις και κουφίζουν, εξαγριώνεσαι και στριγκλίζεις κι άλλα κι άλλα κι ότι θέλουν καταλαβαίνουν και κάνουν! Να τα μας! ΄Αρχισα!

Και για να αποφύγω τα ανωτέρω λέω ν΄ασχοληθούμε με κάτι γλυκό κι εύκολο ...

΄Ενα από τα πιο διαδεδομένα γλυκά της Σμύρνης ήταν ο σιμιγδαλένιος χαλβάς. Φιαχνόταν με σταρένιο σιμιγδάλι ψιλό (χοντρό μόνο αν δεν υπήρχε ψιλό) και φρέσκο βούτυρο ή τελαιόλαδο. Μπόλικη ζάχαρη, κανέλλα κι αμύγδαλα ή σταφίδες, σουσάμι ... Σταφίδες και σουσάμι αν άρεσαν ή αν υπήρχαν ...
΄Ηταν ένα γλυκάκι κυρίως γρήγορο και για να ξεγελάσουν τα παιδιά. Και τα υλικά του υπήρχαν πάντα στην κουζίνα. Η συνταγή που ακολουθεί είναι μια παραλλαγή της γνωστής κι εύκολα αποστηθιζόμενης 1-2-3-4- απλά και μόνο για να γίνει το χαλβαδάκι σας πιο ελαφρύ ...

Σμυρνέικος Χαλβάς σιμιγδαλιού

Υλικά: 1 φλυτζ. τσαγιού καλαμποκέλαιο, 2 φλυτζ. τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό παρακαλώ, 2 ή ίσως 2 1/2 φλυτζ. τσαγιού ζάχαρη -αν είναι δυνατόν σκούρα- και 3 1/2 φλυτζ. τσαγιού νερό, κανέλλα και αν θέλετε κι έχετε αμύγδαλα, σταφίδες και σουσάμι

Παρασκευή
Σε ένα μπωλ μετράμε και βάζουμε τη ζάχαρη και σ΄ένα άλλο το νερό ώστε να τα έχουμε ήδη μετρημένα έτοιμα.
Σε μέτρια φωτιά και μέτρια κατσαρόλα βάζουμε το "λάδι" μας και προσθέτουμε το σιμιγδάλι. Με το αναδευτήρι ανακατεύουμε ώστε το σιμιγδάλι ν΄απορροφήσει το λάδι και δεν σταματάμε καθόλου το ανακάτεμα ώσπου το σιμιγδάλι να "σκάσει", να καβουρντιστεί και ν΄αποκτήσει ένα γλυκό ελαφρύ καφέ χρώμα. Προσθέτουμε τη ζάχαρη κι ανακατεύουμε πολύ καλά. Μη φοβάστε! Η όψη "σβόλων" που έχει το μείγμα σας θα εξαφανιστεί μόλις προσθέσετε το νερό. Προσθέτετε το νερό και συνεχίζετε το ανακάτεμα προσέχοντας να μην καείτε γιατί από τη στιγμή που θα ρίξετε το νερό και το νερό αρχίσει να βράζει, μπουρμπουλήθρες θα σκάνε. Γι΄αυτό προσοχή στα χεράκια. Μόλις το μείγμα σας πήξει -όχι πέτρα, ν΄ανακατεύεται εύκολα- αποτραβάτε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτετε την κανέλλα -υποχρεωτικά- και προαιρετικά τ΄αμύγδαλα ασπρισμένα -ξέρετε πως ασπρίζονται; - και χωρισμένα στα δύο, τις σταφίδες και το σουσάμι. Ανακατεύετε να πάνε παντού και ψάχνετε να βρείτε τη φόρμα που θα βάλετε το χαλβά σας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη μακρόστενη φόρμα του κέικ, στρογγυλή φόρμα ή ακόμα μικρά ατομικά φορμάκια π.χ. ποτηράκια του κρασιού ή φλυτζανάκια του καφέ ή πήλινα του γιαουρτιού... Στη Σμύρνη σέρβιραν το χαλβά "κουταλιές". ΄Οπερ έπαιρναν το κουτάλι της σούπας, το γέμιζαν και το αναποδογύριζαν στο πιατάκι! Συνήθως όχι ένα βέβαια αλλά 2-3. Και πλέον επίσημα έβαζαν από πάνω τ΄άσπρα αμύγδαλα και μερικά σποράκια σουσάμι!

Ασπρισμένα αμύγδαλα: Βάζουμε τ΄αμύγδαλα στο μπρίκι με νερό να τα σκεπάζει, το βάζουμε στη φωτιά και μετά από 2-3 λεπτά που βράζουν, τ΄αποτραβάμε και τους ρίχνουμε μπόλικο κρύο νερό. Τα στραγγίζουμε και τα τρίβουμε με τα δάχτυλά μας να φύγει η φλούδα. Τώρα αν θέλουμε να τα χωρίσουμε -εύκολο- κοιτάμε και βρίσκουμε την ένωσή τους κι εκεί με το μαχαίρι προσεχτικά κόβουμε. Δεν χρειάζεται ζόρι. Χωρίζονται εύκολα. Κι είναι σαν δυο άσπρα δάκρυα ...

Κόλπο:  Πως να κρατήσετε τα αμύγδαλά σας άσπρα, γιατί θα τα χρησιμοποιήσουμε πολλές φορές σε πολλές άλλες συνταγές

Αν βλέπετε πως δεν σας παίρνει ο χρόνος π.χ. αν στο ενδιάμεσο, μεταξύ παρασκευής και διακόσμησης ή σερβιρίσματος, έχετε να πάτε κομμωτήριο -που με τέτοια κρίση δεν το βλέπω- εξ ου κι αρχίσαμε με το χαλβαδάκι που αν και λίαν νόστιμο είναι επιπλέον και λίαν οικονομικό, βάζετε τα άσπρα αμύγδαλά σας σ΄ένα μπωλ με νεράκι και προσθέτετε 3-4 σταγόνες λεμόνι! Τα αμύγδαλά σας θα παραμείνουν κάτασπρα μέχρι να ξανασχοληθείτε μαζί τους!

Καλή σας επιτυχία

Σήμερα το πρόγραμμα έχει ... καμιά σπουδαία γιορτή εκτός από Τατιάνας ή Τατιανής μάρτυρος, όνομα που το βρίσκω πολύ πολύ όμορφο ... και τι κρίμα ελάχιστα διαδεδομένο!

Τα λέμε ...

Μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα ... αλλά

Ιανουάριος, Σάββατο 8

Από σήμερα μόνη ...

Γιορτές τελείως τέλος! Μόνο στη Σμύρνη ή εκεί γύρω τέλος πάντων ακόμα κρατούσε η γιορτή ... Σαν σήμερα εκεί μια γιορτή ακόμα κι ήταν η μέρα της μαμής! ΄Η η μέρα της Μπάμπως! Τώρα πως κατέληξε η Μπάμπω φόβητρο για τα παιδιά δεν ξέρω. Α, ναι, ναι, ναι, σίγουρα σαν σήμερα γιόρταζαν τη μαμή!  Μόνο να με συγχωρείτε-όσα συγκράτησα γράφω- κι αυτά όπως τα θυμάμαι αφού τις πιο πολλές φορές ούτε πολύ-πολύ το τι γινόταν γύρω μου πρόσεχα ούτε και το μυαλό μου σε κείνα τα δρώμενα είχα! Το μυαλό των 16, 17, 18 δεν είχε να κάνει με έθιμα και παραδόσεις! Δυστυχώς! Τώρα μετανιώνω αλλά είναι αργά! Το νήμα χάθηκε ... Και πάλι καλά που και οι δυο μου οι γονείς ήταν κι οι δυο από κείνες τις μεγάλες πατρίδες! Και πάλι καλά που τα τηρούσαν τα αντέτια (έθιμα)! Και πάλι καλά που θυμάμαι και τόσα! ΄Εχει μείνει άραγες κανείς να τα εξιστορεί και να θυμάται;

Και στη Σμύρνη έβγαιναν σήμερα οι γυναίκες -κυρίως οι εν ηλικία αναπαραγωγής- κι επισκέπτονταν τη μαμή. Και της πρόσφεραν δώρα που είχαν να κάνουν με τη δουλειά της. Μα κουβαλούσαν μαζί τους και "νοικοκυράτα" όπως τα έλεγαν δηλαδή φαγάκια και γλυκάκια και ποτάκια! Κι ήταν η μαμή καθιστή καμαρωτή σε θρόνο, στολισμένη με λουλούδια! Κι όταν ήταν όλες παρούσες να κι έφταναν οι όσες είχαν ήδη παιδιά κι είχαν χρειαστεί τις υπηρεσίες της μαμής και γινόταν τότε ένα γλέντι τρικούβερτο! Κι όλοι οι άντρες μέσα! Κανένας αρσενικός δεν τολμούσε να ξεμυτίσει τη μέρα αυτή γιατί αλίμονό του και τι θα πάθαινε αν έπεφτε στα χέρια των γυναικών! Και κατά το ξημέρωμα ... στο τσακίρ κέφι πια, οι γυναίκες έβαζαν τη μαμή στον αραμπά και έβγαιναν και πήγαιναν πομπή στην πλατεία που συνήθως είχε μια βρύση-δείγμα φιλοξενίας- να ξεδιψούν ξένοι και οδοιπόροι. Κι εκεί κατάβρεχαν τη μαμή κι έλεγαν αστεία τσουχτερά κι αντάλλασαν πονηράδες!

Κι όσο αν είχαν τελειώσει οι γιορτές τόσο και κάθε μέρα -όσο πάει όλο και πιο σίγουρο μου φαίνεται- κάτι έβρισκαν για να τις συνεχίσουν, για να γελάσουν, για να ζήσουν!
Μη φανταστείτε ότι δεν είχαν δυσκολίες και πως όλα τούς ήταν ρόδινα! ΄Οχι!
΄Ηξεραν! Μάθαιναν πως με το κλάμα και τη μιζέρια, τη γρίνα και την παράδοση τίποτα δεν καλυτερεύει και τίποτα δεν αλλάζει. Γι΄ασπίδα είχαν το γέλιο τους και για δύναμη την αγάπη! Είχαν δυο χέρια, δυο μάτια, δυο πόδια και μια καρδιά κι αυτά τίποτα δεν μπορούσε να τ΄αλλάξει!

Από σήμερα μόνη ...
Γιορτές τελείως τέλος! ΄Εφυγε και το μικρό μου σήμερα και καλά έφτασε, άρα όλα καλά.
΄Εφυγε κι η χριστουγενιάτικη διακόσμηση απ΄την πόρτα μου, απ΄το τραπέζι και τα παράθυρα! Κι έμεινα μόνη. ΄Εφυγαν κι οι 3 μάγοι και τα μικροσκοπικά λαμπιόνια και τ΄αστραφτερά φωτάκια! Εκείνα τα τόσα δα φωτάκια! ΄Οτι σ΄αυτές τις γιορτές αγαπάω περισσότερο και που μου θυμίζουν μακρινά άστρα! Μακρινά μα που στις γιορτές γίνονται κοντινά τόσο που μπορείς να τα πιάσεις! Αστράκια που δεν έχουν να κάνουν με τίποτα μ΄εκείνα τα επιστημονικά άστρα! Γιατί για μένα άστρα, αστέρια κι αστράκια, οι ελπίδες είναι! Και τα όνειρα του καθενός ... από μας! Γι΄αυτό και δεν μπορούμε να τα πιάσουμε!

Ναι μωρέ ... ΄Ολοι είμαστε στον ίδιο λάκκο! Αλλά μερικοί από μας -ευτυχώς; ακόμα- κοιτάζουμε τ΄άστρα!Καλύτερα -νομίζω- απ΄το να κοιτάζεις τη λάσπη ε;

Καλά να ΄στε όπου και να ΄στε!

45 Γιάννηδες, ενός κοκκόρου γνώση ...

Χρόνια σας πολλά Γιάννηδες και Γιαννούλες, Ιωάννες και Ιωάννηδες ...

7 και του Βαπτιστή ή Νονού σήμερα! Θα μπορούσε δεν θα μπορούσε να λεγόταν και Νουνός Ιωάννης ή Ιωάννης ο Νονός! Το φαντάζεστε; Και γιατί όχι;

Στη Σμύρνη μεγάλη γιορτή πάλι σήμερα! Υποχρεωτικός ο εκκλησιασμός και μετά τη λειτουργιά κυρίως στα χωριά ομάδες ομάδες γύριζαν και κατάβρεχαν ο ένας τον άλλο! Κι ήταν πολλά τα γέλια τους. Για το "καλό" κι αυτό όπως και τόσα άλλα που σιγά-σιγά έσβησαν ... Μόνο οι μικροί δεν ήταν και τόσο ευχαριστημένοι! Μετά του Αϊ-Γιαννιού άρχιζε το σχολειό κι η αναμονή ... για το καλοκαίρι! Μπουναμάδες, μεταλίκια, γέλια, βόλτες, καλικάντζαροι, τρεχάματα κι επισκέψεις και γλυκά, τέλος! Το Πάσχα ξανά πάλι ...

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις ... και να ΄μαι!

Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα ...
Ου-Ράνιες, Ουρα-Νίτσες, Φώτηδες, Θεο-Φάνηδες ... και να περνάτε καλά όπου και να ΄στε!

6 του πρώτου,
Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός και χαρά μεγάλη και αγιασμός ...
΄Ετσι αρχίζουν τα κάλαντα την παραμονή των Φώτων ... και πάλι τα παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι να τα πούνε ... Αγιάζονται τα νερά, βαφτίζεται ο Κύριος και φεύγουν τα παγανά! Και μετά την εκκλησία ... έρχεται ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του! Περνάει κι αυτός -δηλαδή πέρναγε κάποτε από κάθε σμυρνέικο σπίτι σε σπίτι-  και ραντίζει κι εύχεται κι αγιάζει ... Στη Σμύρνη η "πρωταγίαση" γινόταν την παραμονή στην εκκλησιά ... κι ο μεγάλος αγιασμός ανήμερα. Μια μεγάλη πομπή σχηματιζόταν, μπροστά τα άγια και τα εξαπτέρυγα και μετά το ποίμνιο ν΄ακολουθεί! Κι η πομπή κατέβαινε στη θάλασσα ... σε κείνη την όμορφη θάλασσα, τη μαγική της Σμύρνης! Απ΄την Αγία Φωτεινή ξεκινούσε ή τον ΄Αγιο Πολύκαρπο! Σε κείνη την όμορφη γελαστή παραλία που δέχτηκε τη φωτιά, το κλάμμα και τον σπαραγμό! Και για πολλούς το θάνατο! Για τους άλλους ... το χωρισμό! Σε κείνη την αξέχαστη παραλία! Ξέρετε πώς οι ΄Ελληνες δεν έφυγαν ποτέ από κει έτσι; Ξέρετε πως δεν άφησαν ούτε σπίτια, ούτε χωράφια, ούτε περιουσίες! Την ψυχή τους άφησαν εκεί!  Κι η ψυχή τους δεν έφυγε ποτέ! ΄Ομως αυτό αφήστε με να σας το διηγηθώ όταν έρθει η ώρα κι η στιγμή! Στα Βουρλά και στ΄΄Αιβαλί νομίζω πως ... ο σταυρός πριν κατέβει στην παραλία, μπρος στην εκκλησία -στα Βουρλά στον ΄Αη Γιάννη το Θεολόγο- έβγαινε σε πλειστηριασμό! Κι αυτός που έδινε τα περισσότερα ήταν αυτός που τον κρατούσε και τον "κατέβαζε" στη θάλασσα! Δίπλα στον Επίσκοπο στεκόταν, διάβαζε ο Επίσκοπος τη λειτουργιά και στο τέλος της ευχής έριχνε ο Επίσκοπος το χρυσό σταυρό στο γαλάζιο νερό! Και τότε γινόταν ο μεγάλος χαμός! Λεβέντες νέοι, περήφανοι κι άτρομοι κι όμορφοι, πιο μεγάλοι και περισσότεροι οι λιγότεροι πιστοί, νεαρούδια και ντελικανήδες και παιδιά -οι βουτηχτάδες- σμάρι έπεφταν στα παγωμένα νερά! Γενάρης και ζεστά νερά δεν γίνεται κι αγωνίζονταν και συναγωνίζονταν ποιος θα τον βρει, ποιος θα τον πιάσει ... και θα τον ανεβάσει! Στη Σμύρνη αυτός που τον ανέβαζε -δικαιωματικά ήταν αυτός που τον γύριζε πίσω στην εκκλησία μα πριν τον γυρίσει να τον εναποθέσει στη θέση του, από σπίτι σε σπίτι τον γύριζε περήφανος και μάζευε ευχές μα και φιλοδωρήματα από κύρηδες και κυράδες, κυρές και νοικοκύρηδες κι οικοδεσπότες! Και κανείς ούτε ένας δεν γύριζε σπίτι χωρίς να πάρει αγιασμό! Κι έπιναν όλοι του σπιτιού! Κι έπιναν και τα ζωντανά! Και ράντιζαν τα καρποφόρα, το χώμα, τα στάρια, τα μελίσσια και τις στάνες! Κι όπου δεν υπήρχε θάλασσα, έριχναν το σταυρό στο ποτάμι! Κι αν δεν υπήρχε ποτάμι στο υδραγωγείο! Κι αν δεν υπήρχε υδραγωγείο στη δεξαμενή, στην πιο μεγάλη δεξαμενή του χωριού! Ειδάλλως στη  μκρή κολυμπήθρα! Η μεγάλη κολυμπήθρα είναι για τις βαφτίσεις! Η μικρή για τα Φώτα! Κάποτε - και τη θυμάμαι καλά εκείνη τη μέρα- είχε βουτήξει κι ο μπαμπάς μου για το σταυρό, μάλιστα με το κουστούμι του! Πέταξε μόνο το σακάκι και ... ΄Ηταν έλεγε τόσο κοντά του, τόσο μπρος του ο σταυρός που δεν το άντεξε να μη βουτήξει! Και τη θυμάμαι καλά εκείνη τη φορά ... απ΄ τη μουρμούρα της μανούλας μου για κείνο το κουστούμι και το καθαριστήριο!

Των Θεοφανείων ή Επιφανείων ή Φώτων ... Επίσημος αργία για σας, εργάσιμη για μένα ... και στην εκκλησία δεν μπόρεσα να πάω! Κι αγιασμό δεν έφερα στο σπίτι! Κι αγιασμό δεν ήπια!
Γελάτε ίσως ... Δεν είναι θέμα πίστης μόνο βρε παιδιά ... Είναι θέμα παράδοσης ... και στιγμών! Μοναδικών στιγμών που σβήνουν και χάνονται στο πέρασμα του καιρού! Αυτού του καιρού που ισοπεδώνει τα πάντα, που γιατρεύει πολλά, που βοηθάει όταν το θέλει, που σου δίνει μια και σε κατεβάζει εκεί κάτω όταν δεν σε "θέλει"!  Αυτού του καιρού που είχε, έχει και το πάνω χέρι πάντα θα ΄χει!

Καλό σας ξημέρωμα
Κι από αύριο... χωρίς παγανά, φόβους, ψέμματα, φαντασιώσεις, υστερίες, μικρότητες, μικροπρέπειες, πίσω σκέψεις, απαισιοδοξία, μανίες, κρίσεις κι επικρίσεις ... Ε ναι, λοιπόν! Αυτά είναι - αν δεν το καταλαβάτε- τα Παγανά! Αυτές είναι οι παγίδες! Φροντίστε να τα αποφύγετε! Κι αν τα καταφέρετε είμαι σίγουρη πως ο καινούργιος χρόνος θα είναι χίλιες φορές καλύτερος! Πεντακόσες πιο απλός, άλλες πεντακόσες πιο ήπιος και 11 φορές γλυκύτερος!

Τί ΄χες Γιάννη ... (ο)τι ΄χα πάντα!

Τί έγινε λοιπόν; Πώς αρχίσαμε τη δουλειά; Μια απ΄τα ίδια ε;
Ο κόπανος (αφεντικό) το ίδιο κόπανος -καμία βελτίωση- , ο υποκόπανος (τμηματάρχης ή προϊστάμενος) το ίδιο υποκόπανος -παρά τας ελπίδας- κι η δουλειά -δουλεία- ... τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια! Αυτό τουλάχιστον ισχύει για μένα! Παρ΄όλα αυτά η σημερινή μέρα ως 2η ήταν πιο εύκολη!

Γενάρης, 4 ... Καμιά επιφανής γιορτή και σήμερα -εν αναμονή τα Θεοφάνεια ή Επιφάνεια ή Φώτα - όπως και αύριο ...

Αναρωτιέστε τί θα συμβεί τα Φώτα; Κυρίως θα φύγουν οι καλικάντζαροι! Θα φύγουν τρόπος του λέγειν γιατί τώρα πια με το περιβόητο διαδίκτυο εν ισχύ ... τα παγανά δεν φεύγουν! ΄Ολο το χρόνο παραμένουν, τριγυρίζουν, στριφογυρίζουν, απομακρύνονται αλλά δεν εξαφανίζονται για να εμφανιστούν πάλι την παραμονή των Χριστουγέννων και για ένα 12ήμερο μόνο που εν κατακλείδει αντέχεται!΄Αντε ν΄αλλάξουν ψευδώνυμο, άντε ν΄αλλάξουν προφίλ ... κι όλο εντός εκτός κι επί τα αυτά σέρνονται! Δυστυχώς για άλλους ευτυχώς για πολλούς ... Εμένα πάντως μ΄ενοχλεί το γεγονός να κυκλοφορούν χωρίς έλεγχο και με ποιητική αδεία! Ναι αλήθεια... και το τι κουβέντες, λόγια, μηνύματα έχω λάβει δεν λέγεται! Συγγνώμη, εγκαταλείπω το θέμα γιατί μάλλον θα θεωρηθώ ρατσίστρια!

Πού είχαμε μείνει; Α ναι ... κάτι στη δουλειά και κάτι στα Φώτα! Μόνο που είμαι κουρασμένη απ΄τη δουλειά και τα Φώτα είναι μεθαύριο! Θα σας αφήσω λοιπόν να "σερφάρετε" με την ησυχία σας, άντε να δείτε τα μέιλ σας, να ταΐσετε και τα ζωντανά σας στο "Φέις μπουκ" και ες αύριον τα σπουδαία!

Αχ και να μην ήμουν εδώ, αχ και να ήμουν ... Εκεί!

Καλό καλό σας βράδυ

Κάθε τόπος και ζακόνι (έθιμο) κάθε μαχαλάς και πράξη ή ... Καιρός για τ΄ανεκώλωμα ... ανεκωλώσου κι έβγα!

Αμ και βγήκα! Αμ και καιρός για βγάλσιμο δεν ήταν ... γιατί χιόνιζε! Κι όχι μόνο χιόνιζε χιόνια αλλά είχε χιονίσει και δουλειά!!!

3 του Χιονιά ή Χιονιστή -ενθάδε δηλαδή που βρίσκομαι μακριά σας γιατί εσείς πέρα ... χιονίζει-  και χαμός στο γραφείο! Να φανταστείς 2 μόνο καφέδες ήπια και 4 μόνο τσιγαράκια κάπνισα, μόνο!

Και πολύ θα ήθελα να κάτσω να τα πούμε αλλά δεν αντέχουν τα ματάκια μου! Θα ήθελα να σας πω και τι γινόταν στη Σμύρνη σαν σήμερα αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι ότι καταλάγιαζαν οι μυρωδιές, τα μέλια, τα βούτυρα... ΄Ενα χαμόγελο έμενε μόνο στα πρόσωπα όλων θες απ΄τα δώρα θες απ΄την ομορφιά των ημερών θες από τις γεμάτες οικογένεια και αγάπη συνευρέσεις! Και πιο μεγάλο ένα γέλιο έμενε στα προσωπάκια των παιδιών! Κανακισμένα απ΄τους μπουναμάδες και μην έχοντας ακόμα αρχίσει το σχολειό -έπρεπε πρώτα να φύγουν τα παγανά- έτρεχαν και γελούσαν ολημερίς στη γειτονιά -αρπάζοντας τα τελευταία γλυκά και καλούδια- μέχρι τελικής πτώσεως! Κι όλο αντάλλασαν ματιές κι όλο τα καινούργια τους παιχνίδια ή ρούχα ή παπούτσια χαϊδολογούσαν!
Κι οι κυρές αφού είχαν πια εκπληρώσει τα καθήκοντά τους στο έπακρο κι αφού είχαν δείξει χρυσαφικά και ρούχα ... άρχιζαν το "κους-κους" ... τι φορούσε η μια, τι η άλλη ... ποιανής τα γλυκά ήταν πετυχημένα, ποιανής το σπιτικό ήταν το πιο εντάξει ...

Μα έκαναν και κάτι ακόμα ... Μια βόλτα στο "μεζαρλίκι" ήταν υποχρεωτική! Κι ήταν το μεζαρλίκι το νεκροταφείο! Και πήγαιναν ... να πουν ένα λόγο, μια ανάπαυση σ΄αυτούς που είχαν εκλείψει. Και πήγαιναν μ΄ένα σεβασμό, ντυμένες απλά και μια μαντήλα στο κεφάλι. Κι ακουμπούσαν λίγα φιόρα,  άναβαν το καντήλι, ξεχορτάριαζαν ένα λίγο, έριχναν και λίγο νερό αν δεν είχε βρέξει και τιμούσαν ...
Μερικές ακουμπούσαν και γλυκά ...

Και γύριζαν σπίτι έχοντας πια περιλάβει όλους στις γιορτές κι έχοντας ακουμπήσει αγάπη κι εκεί που δεν μπορούσαν χέρια και φιλιά ν΄ακουμπήσουν!

Σαν σήμερα έτρωγαν ψάρι "σαβόρο" ...  με δεντρολίβανο!

Σας αγαπάω ...

Μετά τη βροχή, κουκούλα ...

2 του πρώτου  μηνού και δυο του καινούργιου χρόνου -

Μμμμμμμ και τι ωραία μέρα σήμερα! ΄Εστω κι αν έφυγε το μεγάλο μου ... η μέρα είναι όμορφη! ΄Εφτασε καλά στον προορισμό του άρα όλα καλά-καλά!
Α, κι έχουμε κι ήλιο εμείς εδώ !!!!!!!!!!!! Μην κοιτάτε εσείς εκεί που τον χαιρόσαστε συχνότερα! Κάτι πάρα πολλές μέρες πάνε που δεν τον είχαμε δει εξ ου κι η ενθουσιώδης υποδοχή του!

Το "διάλειμμα" κράτησε ολίγον παραπάνω ε; Ε τι να κάμνομεν, οσάκις έχομεν δουλειές να κάμνομεν υποχρεωτικά απουσιάζουμε! Ποιοί εμείς; Πληθυντικός ευγενείας βρε καθότι σέβομαι την αφεντομουτσουνάρα μου! Ναι αμέ!

Πολύ καλή σας μέρα
Αύριο δουλειάς έναρξη κι είπα να βάλω μπρος από νωρίς σήμερα! Αύριο το γιορτινό διάλειμμα τελειώνει για τα καλά και για να δούμε αν και πόση όρεξη θα ΄χω να περνάω από δω να τα λέμε!

Μα και σε λίγες μέρες τα μικροσκοπικά λαμπάκια -που με τρελαίνουν και που στολίζουν δέντρα και παράθυρα θα κάνουν διάλειμμα κι αυτά και θα σβήσουν! Θα μπουν στα κουτιά κι έτσι σβηστά θα μείνουν μέχρι κάτι μέρες πριν τον επόμενο καινούργιο χρόνο που θα σκάσουν πάλι μύτη και θα πιάσουν "δουλειά"!!!

Ναι ξέρω, σας μίλησα για δουλειά κι όλοι κατσουφιάσατε! Αμ κι εγώ τι νομίζετε, μήπως το φχαριστιέμαι; Κι όμως θα ΄πρεπε! Για σκεφτείτε ... πόσοι και πόσοι -άλλοι για τούτο, άλλοι για κείνο, άλλοι γιατί δεν μπορούν κι άλλοι γιατί δεν γίνεται- δεν θα το κάνουν και δεν θα σηκωθούν όχι απλά νωρίς αλλά γιατί δεν μπορούν! Θα σας άρεσε; Δε νομίζω! Κι όχι απλά δεν θα πάνε δουλειά μα και πως θα κυλήσει ο χρόνος τους, το σκεφτήκατε; Καλύτερα λοιπόν νωρίς, καλύτερα δουλειά! Χαμογελάστε παρακαλώ ... Αργία μήτηρ πάσης κακίας!!!

Καλή Κυριακή ...

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΦΕΤΟΣ! ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΄ΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΙ ΑΠ΄ ΤΟ 2012 ΕΤΣΙ;; !!!

να ΄στε καλά να γελάτε!!!!!!

Τα καθέκαστα αργότερα! 

Το αργότερα ήρθε και να ΄μαι. 1 του Γενάρη, Βασιλείου του Μεγάλου
΄Ενας καινούργιος χρόνος ανοίγεται που χαρίζει στις καρδιές -γιατί όχι, όλα μπορεί να πάνε καλύτερα- ελπίδες! Κι ο λαός μας πιστεύει ότι αν τη μέρα αυτή πάνε όλα καλά, όλα θα πάνε καλά και τον υπόλοιπο χρόνο! Αρχή καλή, τέλος καλό! Προσέχουν όλοι λοιπόν να μην συγχιστούν, να μην κλάψουν, να μην χάσουν, να μην δανείσουν γιατί ... θα το παθαίνουν όλο το χρόνο!

Το φλουρί σε ποιόν έπεσε;
Το δικό μας -ένα μικρό μικρό ευράκι- σταυρώνοντας την πίτα και πριν την κόψω, ακριβώς μ΄ακριβώς στο κέντρο του σταυρού έσκασε χαμόγελο! ΄Ετσι -παρότι μικράκι- ένα τόσο δα κομματάκι τύχης αναλογεί σ΄όλους όσους είχα πρόγραμμα να μελετήσω και ένα κομμάτι πίτας να τους ονοματίσω ... και παράπονα δεν δεχόμαστε! ΄Ενα κατιτίς πήγε στο Χριστό, κατιτίς ακόμη στην Παναγία, με το κατιτίς του κι ο Αη Βασίλης και το σπίτι! Με το κατιτίς μου κι εγώ κι ο γιος ο πρώτος κι ο δεύτερος κι ο θείος κι η γιαγιά κι ο παπούς και το κορίτσι μας ... με το κατιτίς τους κι οι νουνές κι οι φιληνάδες μου! ΄Ολοι από ένα κατιτίς και το ευράκι τ΄άφησα να μισοκρέμεται στα κομμάτια που πήρε ο γιος μου μαζί του στο μικρούλι του σπιτικό με το μικρούλι του το κορίτσι!

Χάθηκα δυο μέρες γιατί προχτές  -μουσαφίρηδες- δέχτηκα και χτες -πρόσκληση-αποδέχτηκα! Ουυυυ κι έναν χορό που έριξα! Που λοιπόν -χτες και προχτές- καιρός για ιστότοπους και ιστοιστορίες! Σήμερα όμως είπα -α δεν πάει άλλο- και μετά τις ολίγες ευχές που το πρωί σάς άφησα κι αφού κατάκατσαν τα πολλά γιορτινά κι αφού το μεγάλο μου τ΄αγόρι ανεχώρησε καιρός να κατακάτσω κι εγώ και να τα πούμε ...

Λοιπόν για πείτε ... το ρόδι σας το σπάσατε; Για το καλό σας, ελπίζω πως ναι! Στη Σμύρνη δεν υπήρχε περίπτωση μέρα Πρωτοχρονιάς να υπάρξει σπίτι που να μην σπάσει, για το καλό και για γούρι, το ρόδι του! Και το πιο φτωχικό σπιτάκι ένα ρόδι το θυσίαζε στη μέρα που το ζητούσε ... Κι ακόμη τα τιμάνε τα ρόδια στη Σμύρνη ... σχεδόν όλο το χρόνο, πουλητάδες στο δρόμο σού προσφέρουν το χυμό τους! ΄Ενας χυμός ρευστό ρουμπίνι! Κι η ομορφιά των λουλουδιών της ροδιάς; Απίστευτη! Πόσο θα ΄θελα να ΄χα μια φωτογραφία τους και να σας τη δείξω ... αλλά δεν έχω!

Α, και ποδαρικό ποιός σας έκανε; Στα Σμυρνέικα σπίτια ήταν μεγάλη ένοια το ποδαρικό! Αμ, να ξέρεις ποιος πρωτομπήκε σπίτι σου;  Και πως θα ξέρεις ποιον να βρίζεις όλο το χρόνο, έλεγε ο πατερούλης μου και γελούσε! Μπορεί στην πραγματικότητα να είχε κάνει ποδαρικό ο ίδιος ο νοικοκύρης του σπιτιού που ΄χε ξεπορτίσει για να σπάσει το ρόδι μπαίνοντας αλλά και πολύ μετρούσε το ποιος "ξένος" θα έμπαινε πρώτος! Γι αυτό κι όλοι προτιμούσαν να πρωτομπεί ένα μικρούλι παιδί! ΄Η τέλος πάντων κάποιος που τον θεωρούσαν τυχερό και γουρλή! Και τον φίλευαν με όλα τα καλούδια και στα παιδιά έκαμαν και την "καλή χέρα" έδιναν δηλαδή κι έναν παρά!
Άνθρωπος δεν φάνηκε να μου πει τα κάλαντα ... γαμώ το μου!

Προχτές που λέτε λοιπόν, ακριβώς μετά τη μέρα της νουνάς -θες γιατί έπρεπε θες γιατί έτυχε- τελικά και στα γρήγορα, τραπέζι, με τις νονές των αγοριών μου και τα βλαστάρια τους, οργανώθηκε και το καταευχαριστηθήκαμε άπαντες όλοι μας! Κι αφού έτσι έτυχε που καιρός για μπλόγκι! Εκτός του ότι εξήλθα δια τα απαραίτητα εδώδιμα αποικιακά εισήλθα κι άρχισα -κι όλη μέρα- να μαγειροτσουκαλιάζω!

Παραθέτω τα καταναλωθέντα εδέσματα -σχεδόν απόλυτα Σμυρνέικο
για να σας ανοίξω την όρεξη ...

Εισαγωγές ή είσοδοι, γαλλιστί entrées, ελληνιστί ορεκτικά

Συκωτάκι τηγανητό μ΄αριάνι, μελιτζανομπουκίτσες, σαρμαδάκια δυο ειδών μ΄αμπελόφυλλα και με λάχανο, τυροπιτάκια στο τηγάνι ...

Κυρίως ...
Αρνίσιο μπουτάκι γκιούλμπασι και πατατούλες
Σουτζουκάκια -σμυρνέικα φυσικά- με μπόλικο κίμινο και πιπέρι - Ρύζι ατζεμ

Γλυκάκια
Τα ήδη υπάρχοντα κουραμπιέδες, μελομακάρονα
Λουκουμάδες
και
Τίραμισού

Ναι ξέρω, τιραμισού στην Σμύρνη γιοκ ... αλλά τι να κάνουμε αφού το ήθελε ο λαός!

Κάνω ένα διάλειμμα ... κι επανέρχομαι! Είναι ώρα για ευχές στους Βασίληδες στους μεγάλους εορτάζοντες της μέρας!

Εις το επανειδείν μ΄ευχές κι αγάπη

΄Ετρεχαν και στις βρύσες νυχτοχάραγα της Πρωτοχρονιάς! Πρωί-πρωί, πολλοί-πολλοί έτρεχαν στη βρύση να πάρουν το "αμίλητος νερό", αφού προηγουμένως την άλειφαν με βούτυρο και μέλι. Σκόρπιζαν και ξηρούς καρπούς γύρω της, πολυσιτόρια ... λέγοντας μιαν ευχή: "όπως τρέχει το νερό, καθαρό και δροσερνό, έτσι να τρέχουν και τα καλά μας". Φεύγοντας απ΄τη βρύση δεν μιλούσαν σε κανένα (αμίλητο νερό) για μην ταραχτεί η ησυχία του Στοιχειού... που την προστάτευε και την "πλούτιζε" για να ρέει ...