Παρά θίν΄ αλός....

   Θαλάσσια Μπάνια

                                   στην Παλιά Σμύρνη

                                                        Καθ. Δρ. Istemi Nalbantgil

                                                                        2006

Στις αρχές του 1960 η παραλία της Σμύρνης ήταν ακόμα γεμάτη αρχοντικά με τις προβλήτες τους να εκτείνονται μέχρι μέσα στη θάλασσα. Και στην άκρη κάθε προβλήτας βρίσκονταν τα τότε περιβόητα "Μπάνια της Σμύρνης". Τα περιβόητα αυτά μπάνια, ήταν απλές κατασκευές αποτελούμενες από ένα ικρίωμα, αυτή την πρόχειρη και προσωρινή για τη διευκόλυνση ανέγερσης κάτι πιο μόνιμου κι ήταν φτιαγμένα από ξύλο ή σκυρόδεμα και μια προβλήτα που ένωνε την ξηρά με τη θάλασσα. Στην άκρη του ικριώματος, στην κορφή του θα λέγαμε, βρισκόταν η καμπίνα.

Αυτά λοιπόν ήταν τα περιβόητα "Μπάνια της Σμύρνης". Εκεί μαζεύονταν η οικογένεια για να κολυμπήσει και να και ν΄απολαύσει το δροσερό αεράκι τα ζεστά βράδια, αποθαυμάζοντας το ηλιοβασίλεμα και το φως του φεγγαριού. 

Σε μια άκρη ένα μικρό τραπέζι φιλοξενούσε τα γεύματα της οικογένειας ή τα ζουμερά καλοκαιρινά φρούτα κι από κάτω του στέκονταν το λαγήνι κι η νταμιτζάνα. Το λαγήνι φιλοξενούσε το νερό κι η νταμιτζάνα τη ρακή μιας κι ήταν ευπρόσδεκτοι στα "Μπάνια" και οι μουσαφίρηδες και η ρακή! 

Θυμάμαι πως τότε, όταν πηγαίναμε για μπάνιο, κάναμε ουρά έξω απ΄τις Καμπίνες! Λέγαμε καμπίνες και σήμερα έχουν σχεδόν πια εξαφανιστεί, ενώ ο καθηγητής μας των νεοελληνικών, επέμενε επιμόνως, να τα λέει, τις Καμπίνες Αποδυτήρια και τα Μπάνια, λουτρά!

Ελάχιστα ήταν τα απαραίτητα σ΄ένα "Μπάνιο"! Τις περισσότερες φορές, 2 Χ 2 ήταν οι διαστάσεις της Καμπίνας, είχε μια πόρτα και παράθυρα κι ένα γύρω υπήρχε ένα μεγαλύτερο ανοιχτό τμήμα -ένα μπαλκόνι- περιφραγμένο προς αποφυγήν κάποιων ανεπιθύμητων βουτιών.

1. Μπάνιο (καμπίνα)
2. Γέφυρα (προβλήτα)
3. Κήπος του αρχοντικού
4. Ικρίωμα

Πριν το 1930, στη μια πλευρά του μπαλκονιού υπήρχε μια σκάλα για τις κυρίες. ΄Ηταν για να κατεβαίνουν πιο κομψά και πιο εύκολα για να μπανιαριστούν ή ίσως για να μπουν στο μικρό σκάφος που περίμενε, προσκαλεσμένες σε ρομαντική βαρκάδα.

Στο τέλος του 1950 άρχισε το πάθος να καταστρέφει τα όμορφα αρχοντικά και μαζί τους χάθηκαν και τα "Μπάνια"! Χάθηκε και το άρωμα των κήπων, η γεμάτη ευωδιά γιασεμιού νύχτα και μαζί της οι ψίθυροι και η ρακή και η οικογένεια!

΄Ενα όμορφο Μπάνιο, από πιο κοντά. Λεπτομέρεια από την προηγούμενη φωτογραφία

1930. Καραντίνα / Κονάκι - Hamidiye cami Izmir. Ακόμη ένα όμορφο λουτρό, Μπάνιο...

1930. Καρατάσι - Ασανσέρ (το ψηλό μακρόστενο κτίριο). ΄Ενα ακόμα όμορφο Μπάνιο, με όλες του τις λεπτομέρειες. Σχεδόν κολλημένο με το όμορφο αρχοντικό και τον κήπο του
και με την καμπίνα του σε όλο της το μεγαλείο!

Καρατάσι. Το ένα Λουτρό πλάι στο άλλο, το ένα αρχοντικό πλάι στο άλλο...

Πάλι Καρατάσι. Πάλι όμορφα αρχοντικά, πάλι Μπάνια και Λουτρά...

Αρχοντικό στο Goztepe... ακόμη ένα όμορφο αρχοντικό δεμένο με το μπάνιο του ...
Φωτογραφία από βιβλίο ή εφημερίδα;











Καραντίνα. ΄Ενα Μπάνιο, σε όλη του την ομορφιά! Αξέχαστος τόπος συνάντησης κι απόλαυσης, παιχνιδιού για τα παιδιά. ΄Εφηβος τότε, μου φέρνει στο νου φλερτ και τρυφερά νεανικά πρόσωπα...





Καρσίγιακα - Κορδελιό ή Περαία. Ιδιωτική παραλία που ανήκει στα όμορφα αρχοντικά.

Και τα όμορφα αρχοντικά, με Μπάνια τους στη σειρά...






1930. Απομεινάρι από ικρίωμα, φτιαγμένο από σανίδες, σίδερο και πέτρα...
Απομεινάρι Μπάνιου. Παραπίσω Μπάνια ακόμα άθικτα κι ακόμα όρθια...

Καραντίνα. Από ψηλά φαίνεται ο κήπος του αρχοντικού με την πόρτα του να οδηγεί στην προβλήτα κι η ομορφοχτισμένη Καμπίνα με το μπαλκονάκι της. ΄Ολα όμορφα και καλοσχεδιασμένα. Προσεγμένα! Και κάτω από την προβλήτα, ο χώρος όπου τραβιόταν το σκαρί για να ξεχειμωνιάσει. Φανερά, καλοκαίρι! 

Και σε μια θάλασσα λάδι μια βαρκούλα να λικνίζεται και για τα πέρα να ξανοίγεται 

Το Μπάνιο της παραπάνω φωτογραφίας αλλά αυτή τραβηγμένη από πιο χαμηλά. 

Ο αέρας της Σμύρνης φτιάχνει κύματα και φέρνει το δεμένο σκαφάκι πιο κοντά στο Μπάνιο...

Sadikbey - Φωτογραφία τραβηγμένη από το πορθμείο κοντά στο Goztepe.

Δεν ξεχνάμε ποτέ και θυμόμαστε ακόμα μια φορά το γέρο φωτογράφο Cemal
που αποθανάτισε την Σμύρνη... την παλιά κυρά...



Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας δείξω εδώ τη φωτογραφία από το Λουτρό του σπιτιού του Κυβερνήτη που ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Είναι πιο μεγάλο κι έμοιαζε με μικρό λιμάνι, στεγασμένο αλλά ανοικτό απ΄όλες τις πλευρές κι αρκετά μεγάλο ώστε να φιλοξενεί 20 και 30 άτομα.



Ακόμα μια φωτογραφία της ακτογραμμής μέχρι το Goztepe.
Αν και τραβηγμένη από μακριά, το Λουτρό μπροστά από το Μέγαρο, ξεχωρίζεται σχετικά εύκολα



1955-1960. Sadikbey - Καραντίνα
1. Νέο Θέατρο (οικοδομή σε εξέλιξη)
2. Στρατιωτικό Νοσοκομείο - Διάνοιξη οδού Ινονού
3. Νέα Διαμερίσματα (Αφροδίτη)
4. Palamutc / Θαλάσσια Μπάνια Eczacibasi
5. Λουτρά



Η προηγούμενη φωτογραφία σε λεπτομέρεια
1. Alibey και Λουτρά Palamutc μπροστά στο Eczacibasi
2. Necipogullari και
3. Νέα Διαμερίσματα και 

4. Λουτρά


Καραντίνα - Λουτρό νέου διαμερίσματος

Λουτρό ένα μέρος όπου η νεολαία δεν μπορεί να ξεχάσει τους ανθρώπους που έχουν απομείνει στην Καραντίνα. ΄Ενα πιάσιμο γης στην αρχή της θάλασσας, ένα σημείο συνεύρεσης και παιχνιδιών, αγώνων, ίσως σημάδι επιτυχίας μα κι επίδειξης.

Και στη φωτογραφία ακόμα ένα όμορφο και καλοσχεδιασμένο Λουτρό

Μπάνιο - Λουτρό - Καμπίνα - Αποδυτήριο... 

άφησαν πίσω τα νεανικά τους χρόνια...
έφτασαν τα εξήντα
πέρασαν τα ενενήντα...

και πίσω τους χάνονται πολλά... οικογενειακές συνευρέσεις, φιλικές συναντήσεις, 

πλατωνικούς έρωτες, εφήμερα φλερτ, αθλοπαιδιές, φεγγαρόφωτες βαρκάδες

και μένει η σημερινή απομόνωση...

Ευχαριστίες σε όλους αυτούς που βοήθησαν -κι είναι πολλοί και πολλοί χάθηκαν- ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η εργασία για τα Θαλάσσια Μπάνια (Λουτρά) της Σμύρνης...

Κυρ ATABAY (πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου), prof.uç Asena (Αιγαίο Ιατρική ΣΤ)
Καθ. Murat Gomel (Αν Οδοντιατρική F), ο αείμνηστος Καθηγητής Gürhan ATABAY (Αιγαίο Ιατρική ΣΤ)
Prof. Dr. Μπουλέντ Έρευνα Μελέτη (Τζελάλ Μπαγιάρ Ιατρική F), prof.dr.david Arditi (ΗΠΑ μόνο),
Erol Zaptçıoğl του αείμνηστου Ιωσήφ Zaptçıoğl Aysun Έρευνα Μελέτη,
Πόλεμος και διατριβή Barutçuoğlu αδέλφια, Νέλσον Arditi,
Gunnar φαρμακοποιό ATABAY, Nes Russo (στο Ισραήλ),
Αδελφοί Avram Bencuya Mehmet Nuri Κεμάλ Αιγαίου,
και πολλοί άλλοι....



Πολλοί χάθηκαν και χάθηκαν και τα Λουτρά και μαζί μ΄αυτά χάθηκαν πολλά.΄Ολοι κι όλα αυτά χάθηκαν με τα Λουτρά...
Θα τους και θα τα θυμόμαστε από μερικές εικόνες που παραμένουν στα χέρια μας...
ίσως οι εν λόγω φωτογραφίες καταστραφούν
όπως καταστράφηκαν κάποτε αυτοί που ζούσαν εκείς ...
                                                                                                       Δρ. Istemi Nalbantgil

                                                                                                 Καραντίνα, Μάρτιος 2006

Ζητώ ιδιαιτέρως συγγνώμη από τον Καθ. Δρ. Istemi Nalbantgil για την παράφραση του κειμένου του  και ζητώ βεβαίως κι απ΄όλους εσάς αλλά τα τουρκικά μου (εξαιρείται το λεξιλόγιό μου) είναι τόσο φτωχά όσο και του Google!  

                                                                                 

Ακούυυυυυυυυσατε
Ακούυυυυυυυυσατε

Καλά σας βράδια
Καλά σας μπάνια
Καλό σας καλοκαίρι


Ε.-

Κατεβαίνοντας από το πλοίο...

Θα δείτε, επί της υποδοχής αλλά από μακριά το όρος Πάγος και τα ερείπια του βυζαντινού, σήμερις -Καντιφέ Καλέ- βελουδένιου κάστρου...

Θα περάσετε μπροστά από το Ρολόι, το μνημείο-σύμβολο της πόλης που στολίζει την πλατεία του Κονάκ, το Διοικητήριο, το Ιωνικό Πανεπιστήμιο, πιο πέρα κατά μήκος της παραλίας βρίσκεται το Καρατάς και ξεχωρίζει ο πύργος του Ασανσόρ,  το Φως εξ' Ανατολών του διάσημου μαθηματικού Καραθεοδωρή, το Οθωμανικό Νοσοκομείο και το νοσοκομείο του Αγίου Ρόκου και το λόφο του Μπαχρή Μπαμπά. Μετά θα βρεθείτε κοντά, δίπλα ή μέσα από την Ελληνική συνοικία (σήμερα πάρκο και εκθεσιακός χώρος), θα περάσετε υποχρεωτικά μπροστά από την Εθνική Τράπεζα, τα Ελληνικά σχολεία, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς του Αϊδινίου και του Κασαμπά, την περιοχή των Νοσοκομείων όπου είναι σήμερα η Αγία Φωτεινή ενώ εκεί κοντά είναι κι ο ΄Αγιος Πολύκαρπος. Θα διασχίσετε την προκυμαία, θα σταθείτε στην Μπέλα Βίστα μπροστά από το Ελληνικό Προξενείο όπου στεγάζονταν η Αρμοστεία του Αριστείδη Στεργιάδη. Θα δείτε την Πούντα αλλά όχι τα Λουτρά της και συνεχίζοντας προς το Νταραγάτσι σε μια νοητή διαδρομή με το τραμβάι όπως την περιγράφει ο Κοσμάς Πολίτης "Στου Χατζηφράγκου", θα δείτε την Αρχαία Σμύρνη και τον Μπουρνόβα με τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό όπου τερμάτιζε το βαποράκι του τραγουδιού. Θα θαυμάσουμε τις εντυπωσιακές βίλες των Λεβαντίνων και περνώντας από το Μπαϊρακλί θα φτάσετε στο Κορδελιό... 

Συμβουλές δίνουν πολλοί, ψωμί όμως... λίγοι...

Χαιρετώ...

Ακόμη μια παροιμία, λίαν -κατά τη γνώμη μου- επίκαιρη όπως κι η προηγούμενη κι αφιερωμένη εξαιρετικά σε όσους και όσες...
Εγώ συμβουλές γιοκ, δεν θα σας δώσω...
Και λόγω πρακτικών λόγων δεν θα σας δώσω και ψωμί...
Θα σας δώσω όμως συνταγές ...

Είστε όλοι καλά; Το εύχομαι και το ελπίζω. Πέρασαν μέρες και κυρίως πέρασαν πολλά και διάφορα -σοβαρά κι ασόβαρα- από την τελευταία φορά που είχα σηκώσει τα ρολά κι είχε μπει ήλιος στο παρόν μαγαζί.  

Αποφάσισα λοιπόν, ν΄ανοίξω το μαζαγί σήμερα μετά από κάτι καιρούς και μετά από τα από καιρού εις καιρόν ξαραχνιάσματα που κάνω. Η απόφαση ήταν και δεν ήταν τυχαία. Και δεν ήταν τυχαία γιατί εδώ και καιρό έχω τύψεις  για τα κατεβασμένα του ρολά. Γεγονός είναι βέβαια και ότι μου λείψατε! Αλλά είναι κι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα γεγονότα που ταράσσουν την Πατρίδα μου ήταν και είναι τόσο σημαντικά άνθρωπο δεν αφήνουν ασυγκίνητο. Σιγά μην όλοι περίμεναν εμένα και ν΄ανοίξω το μαγαζί. ΄Αλλωστε το έχω τόσο παραμελήσει... Κι ήταν τυχαία  γιατί κάτι μέρες πριν, εντελώς τυχαία, συμμετείχα σε μια ντόπια γιορτή. Μια γιορτή, όχι ότι κι ότι, αλλά μια γιορτή εθνική κι εθνική γιορτή τού τρίτου μου τόπου! Αυτού του τρίτου που κάτι μέρες τώρα καίγεται και βέβαια όχι λόγω μνημοσυόνυμου αλλά λόγω κάτι τρελλών θερμοκρασιών Κελσίου, ένα ίδιο του πρώτου μου τόπου. Και το ίδιο αυτό ή που πήρε μετάθεση στο βορρά ή που πήρε των ομματιών του γιατί δεν αντέχει να τα βάλει με κείνη την άλλη κάψα που φλογά και καίει τους συμπατριώτες μου...   

Και ιδού τώρα το μέγα μου μπέρδεμα! Αν, πρώτος μου τόπος είναι ο τόπος γέννησης, δηλ. η Αθήνα κι αν δεύτερος είναι τα Βουρλά δηλ. ο τόπος της καρδιάς μου, τότε τρίτος...΄Η μήπως δεύτερος να είναι ο τόπος που έχω ζήσει τα περισσότερα μου χρόνια και τρίτος αυτός της καρδιάς μου και που δεν έχω ζήσει κοντά του ποτέ;


Μια φορά κι έναν καιρό... η Αθήνα φημιζόταν για τις πίτες της...
η Σπάρτη για τη μέλανα σούπα της...
η Κρήτη για...

Άλλα εδέσματα πάντως των αρχαίων Ελλήνων ήταν γλυκά, όπως η «σησαμίς», είτε με τη μορφή που έχει το σημερινό παστέλι, είτε σε σφαιροειδή μορφή, οι «πλακούντες», η «άμμιλος» δηλ. η τούρτα, η «μελιττούτα», είδος γαλατόπιττας καθώς και τα «αρτοκρέατα», βλ. οι σημερινές  κρεατόπιττες, οι «τηγανίτες» ή τα «τήγανα» αλλιώς πως τηγανίτες ή κατημέρια ή λουκουμάδες κι άλλα ήταν αλμυρά...

Κι έχουμε και λέμε...

Φαγάκια και γλυκάκια...

Ο τ(ζ)έντζερης της Ελλάδας άλλαξε απ΄ όταν τον καλόπιασε με τα μπαχάρια της και τα βούτυρατά της η μικρασιάτικη κουζίνα. Ξανάνιωσε, στολίστηκε κι εμπλουτίστηκε όταν κι άμα έφτασαν οι πολλοί εκείνοι άσπιτοι κι άμοιροι, από την άλλη μεριά της ίδιας εκείνης θάλασσας. Οι πρόσφυγες ήταν που  άναψαν το μαγκάλι και τη γκαζιέρα πάνω στην άμμο και πλάι στο βαλτοτόπι κι άλλαξαν άρδην τα δεδομένα του ελληνικού πιάτου.  Από το μικρασιάτικο φτωχικό εκείνο τσουκάλι άρχισαν να ξεχύνονται μυρωδιές κι αρώματα άλλα. ΄Ανοιξαν τα μάτια και τα ρουθούνια οι ντόπιοι κι άρχισαν μετά μανίας να ρουφούν μυρωδιές και ν΄αντιγράφουν συνταγές. Οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, έχοντας στην πλάτη άλλη πολιτισμική παράδοση εκτός από το θέατρο, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, την παιδεία, την πάστρα, την καπατσοσύνη, την ευστροφία και την ευγένεια, έφεραν μαζί τους, μέσα στα λιγοστά τους μπογαλάκια και την πλούσια και μοσχοβολιστή κουζίνα τους. Τα ανατολίτικα υλικά, τα μπαχάρια και ο δικός τους τρόπος  μαγειρέματος ήρθαν μαζί τους κι επηρέασαν  κατά πολύ τις τότε διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων. Ζούσαν, χόρευαν, πίστευαν, μαγείρευαν διαφορετικά αυτοί οι φτωχοί χαροκαμένοι και ξεβράκωτοι ξέμπαρκοι που σπάρθηκαν ξαφνικά σ΄όλες τις πόλεις, χωριά και μεριές της Ελλάδας "τους". Αυτοί έτρωγαν όπως ο ΄Ομηρος, ο Ιουστινιανός, η Θεοδώρα κι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος... 

Δε λέω, βασική διατροφή τους ήταν τα σιτηρά όπως κι όλων των άλλων βέβαια. Αλλά τούτοι δω, έκαναν κι άλλα, πολλά και διάφορα κόλπα και μαγειρέματα... 

Πάμε λοιπόν. Κι ενώ εκεί ο κόσμος καίγεται...

Μουχαλεμπί ή Μαλεμπί ή Κρέμα Γιώτης αλλά όχι μ΄άρωμα βανίλια

1 λίτρο γάλα φρέσκο
70 γραμ. ρυζάλευρο
140 γραμ. ζάχαρη άχνη 2 - 2½ κουτ. σούπας ροδόνερο ή ανθόνερο

1 - 2 μικρά δάκρυα μαστίχας, κοπανισμένα μαζί με ½ κουτ. γλυκού ζάχαρη

Επί το έργον

Σ᾿ ένα μικρό λεκανάκι, ανακατεύετε το ρυζάλευρο με λίγο από το γάλα.

Δίπλα, σ΄ ένα κατσαρολάκι και σε σιγανή φωτιά, βάζετε τη ζάχαρη, το διαλυμένο ρυζάλευρο, το ροδόνερο, την κοπανισμένη μαστίχα και με το αναδευτήρι ανακατεύετε ελαφρά ώστε τα υλικά να ενωθούν. Συνεχίζετε το βράσιμο,ανακατεύοντας συνέχεια με ξύλινη κουτάλα, για να μην σβολιάσει ή για να μην σας κολλήσει η κρέμα.

Σιγοβράζετε για 25' με 30', μέχρι να πήξει η κρέμα(περίπου 4' - 5', από την ώρα που θ' αρχίσει να βγάζει φουσκάλες).

Σιγοβράζετε για 25' με 30', μέχρι να πήξει η κρέμα(περίπου 4' - 5', από την ώρα που θ' αρχίσει να βγάζει φουσκάλες).

Όταν πήξει η κρέμα, βρέχεται με νερό ή ροδόνερο ένα μικρό, ορθογώνιο κατά προτίμηση, ταψάκι και αδειάζετε μέσα την κρέμα. Το αφήνετε για καμιά ώρα εκτός ψυγείου κι όταν έχει κρυώσει σχετικά, βάζετε το ταψάκι στο ψυγείο, για δυο ώρες τουλάχιστον.

αριστερά το δικό μου μουχαλεμπί,
δεξιά ψητά κυδώνια με παραλλαγή καϊμακίου

Πριν το σερβίρετε, το κόβετε με βρεμένο μαχαίρι σε όμορφα κομμάτια τετράγωνα ή τρίγωνα ή ακόμα και σε στρογγυλά χρησιμοποιώντας ένα λεπτόχειρο ποτήρι ή το ειδικό στρογγυλό μεταλλικό φορμάκι.

Στολίζετε με γλυκό βύσσινο ή σιρόπι βύσσινου ή κουκιά ρόδι κι ασπρισμένα αμύγδαλα ή φρέσκο φυστίκι ή με ότι άλλο θέλετε και τραβάει η όρεξή σας.

Καλοφάγωτο

Διπλόπιτα...

Κολοκυθόπιτα και Κιμαδόπιτα με ή χωρίς φύλλο
(την κολοκυθόπιτα χωρίς φύλλο, η νενέ μου, δεν ξέρω γιατί την ονομάτιζε κολομπαρίνα... )

Χρειαζούμενα 
(σε περίπτωση φύλλου, 1 πακέτο φύλλο και μπόλικη λιωμένη μαργαρίνη για το άλειμμά του)

Για την κολοκυθόπιτα βλ. αριστερά - Για την κιμαδόπιτα βλ. δεξιά

1½ κιλό κολοκύθια τριμμένα στο χοντρό ρεντέ - 1 κιλό κιμά
300 γραμ. γαλέτα και ψωμί μπαγιάτικο τριμμένο για τον κιμά
2 φλυτζάνια φέτα και 1 φλυτζ. άλλο τριμμένο τυρί - 1κιλό πατάτες βρασμένες πουρέ
1 ποτηράκι κόκκινο κρασί
3 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα - 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
μπόλικο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό - 1 σκελίδα λιωμένη σκόρδο
αλάτι - πιπέρι λίγο πελτέ ντομάτας αραιωμένο
λιγάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
ελαιόλαδο
250-300 γραμ. τυρί Καισάρειας - Κα(ϊ)σέρι σε φέτες
1 ντομάτα κομμένη σε λεπτές φέτες

Επί το έργον

Λαδώνουμε με ελάχιστο λάδι το ταψί κι ετοιμάζουμε τη βάση της πίτας μας.

΄Ητοι, σε μια λεκανίτσα βάζουμε όλα τα πρώτα υλικά μαζί και για την κολοκυθόπιτα τα ανακατεύουμε καλά ενώ για την κιμαδόπιτα τα ζυμώνουμε γερά. Τα τριμμένα κολοκύθια τα έχουμε αλατίσει και τα έχουμε αφήσει στο σουρωτήρι να φύγει το πολύ νερό τους, έτσι; Η κιμαδόπιτα καλύπτεται, άμα θέλετε, και με κρέμα μπεσαμέλ.

Στρώνουμε τη γαλέτα στο ταψί και από πάνω ρίχνουμε τη"γέμιση" κολοκύθια. Το ίδιο κάνουμε και για τον κιμά που τον πατάμε να στρωθεί καλά.

Σκεπάζουμε τη γέμιση κολοκύθια με γαλέτα, λίγο τυρί τριμμένο κι εδώ κι εκεί σκορπάμε κομματάκια βούτυρο ενώ πάνω στη γέμιση κιμαδόπιτα στρώνετε τις φέτες το κασέρι και τις λεπτές φέτες ντομάτας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα και στους 180 βαθμούς για 40 με 45λεπτά περίπου. 

Αριστερά κολοκυθόπιτα, δεξιά κιμαδόπιτα

Αν τις κάνατε και τις δύο συγχρόνως όπως εγώ -σίγουρα γίνεται και μπορείτε- ψήστε τις και τις δυο παρέα...

Καλοφάγωτες

και Παραλλαγές δύο

Στην κιμαδόπιτα, αντί για γαλέτα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν βάση και πουρέ πατάτας. Λιβανέζικη συνταγή(κιμπέ μπατάτα).

Κι ακόμα, την επόμενη φορά, φτιάξε της νενές μου την παραλλαγή. Φτιάξτε τη βάση της κιμαδόπιτάς σας με το πιλάφι που σας περίσσεψε από την προηγούμενη!

Σας δίνω μια συνταγή ακόμα και σας αφήνω στην ησυχία σας, να σκεφτείτε τι διάολο και ποιους θα στείλετε στο διάολο μετά το περιβόητο δημοψήφισμα! Ενώ σίγουρα θα μου πείτε "δείτε καιρό που διάλεξε να βάλει συνταγές, εδώ δεν έχουμε φράγκα να πάρουμε ψωμί" και δίκιο θα ΄χετε.

Γιουβαρλάκια καλοκαιρινά

Χρειαζούμενα

Σάλτσα ντομάτας με λίγο διαλυμμένο πελτέ

1/2 κιλό κιμάς χοιρινός ή ανάμεικτος

1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό

μπόλικο φρέσκο μαϊντανό ψιλοκομμένο

ρύζι

4-5 μέτριες πατάτες κομμένες κυδωνάτες

λάδι - αλάτι - πιπέρι ή μπούκοβο

τυρί φέτα και

Επί το έργον

Βάλτε την κατσαρόλα στη φωτιά με λίγο λάδι και ρίξτε τη σάλτσα ντομάτας, λίγο αλάτι και λίγο πιπέρι ή μπούκοβο. Αφήστε να πάρει 2 βράσεις και ρίξτε 2-3 φλυτζάνια νερό. ΄Η τόσο νερό όσο νομίζετε ότι φτάνει για να ψηθούν τα γιουβαρλάκια και να μείνει η σάλτσα σας πηχτή.

Καθαρίστε και κόψτε τις πατάτες.

Βάλτε όλα τα ανωτέρω χρειαζούμενα μαζί με μια κουταλιά σάλτσα ντομάτας σε μια λεκανίτσα, ζυμώστε καλά και πλάστε σε γιουβαρλάκια. Ρίξτε πρώτα στην κατσαρόλα τις πατάτες και μετά από κάνα 10λεπτο ρίξτε και τα γιουβαρλάκια κι αφήστε να ψηθούν.

Καλοφάγωτα

Η φέτα; Δεν χρησιμοποιήσαμε τη φέτα;

Ε, χωρίς φέτα δεν τρώγονται! Ούτε χωρίς φρέσκο ψωμάκι! ΄Αλλωστε τι καλοκαιρινό τρώγεται χωρίς φέτα!

Και δίκιο έχετε και συγγνώμη από κάποιους που καμία όρεξη δεν έχουν για συνταγές, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο το ναι και το όχι και αφού όχι που πήγαν όλοι αυτοί οι ειδικοί γύφτοι του ναι και γιατί όλοι αυτοί οι ειδικοί μορφωμένοι και παραμορφωμένοι αναλυτές έλεγαν άλλοι ναι κι άλλοι όχι. Κι ούτε θέλω ν΄ασχοληθώ άλλο με τους επαγγελματίες και μη επαγγελματίες δημοσιογράφους, τις γελοίες δημοσκοπήσεις, τους γελοίους όποιους φανατικούς, τα τρελλά σενάρια, τις κουφές υποθέσεις και προϋποθέσεις, τις άχρηστες ειδήσεις και όλα τα υπόλοιπα παρελκόμενα παρατράγουδα που ακούγονται ένα γύρω...

Καλά σας βράδια

Ε.-

Δεν θέλω ν΄ακούσω άλλα, ούτε όχι, ούτε ναι, ούτε ποιος, ούτε γιατί, ούτε όταν, άμα... ούτε όχι στο ναι, ούτε ναι στο όχι! Αμάν πια! ΄Οχι, δεν θέλω άλλα σενάρια, άλλες λύσεις, άλλες ιδέες, άλλες προτάσεις.Κουράστηκα πια! ΄Ασε που νομίζω πως αδίκως ανησύχησα κι ανησυχούσα τόσες μέρες.Κι οι του ναι κι οι του όχι, στο ίδιο καζάνι βράζουν/με!

Μια χαρά περνούν και την περνούμε όλοι μας! Αλίμονο σε κάτι άλλους...

Ειδικά εδώ που είμαι τους σιχάθηκα όλοθς και όλα και λίαν ιδιαιτέρως τους δημοσιογράφους και μια άλλη ράτσα που τους σέρνει όλους -που δεν έχουν ..................-  απ΄τη μύτη γιατί φοβούνται μήπως χάσουν την εύνοιά της, τα μάρκα της και γιατί δεν ξέρουν τι κουπί τραβάει η "ίδια" στο εσωτερικό της...

Κι όπως έλεγε η νενέ μου και άλλες πολλές γιαγιάδες ακόμη...

Ξέρεις να κλέψεις; Ξέρω

Ξέρεις να κρυφτείς; ΄Οχι...

Τότε μην κλέβεις παιδάκι μου...

Ε λοιπόν, αυτοί οι άλλοι, ξέρουν να κρύβονται!!! Κι οι δημοσιογράφοι τους, ξέρουν και κρύβουν τους πομπές τους!  

Ενώ οι δικοί μας, δημοσιογράφοι και μη, δεν ξέρουν!

Ο νοών, νοείτω ...

 

Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά...

Αποφάσισα να γράψω κάτιτις σήμερα...

Τα γραφόμενα όμως -κατ΄όπως το βλέπω και το νιώθω- καμιά σχέση δεν θα έχουν μ΄όλα τ΄αγαπημένα μου τρυφερά, της γιαγιάς και της εγγόνας, ούτε με κείνα τ΄όμορφα, τ΄απέναντι , τα παλιά κι ανατολικά, θα έχουν να κάνουν. Κι αφού εξηγήθηκα, συνεχίζω. Τώρα, εσείς,  ή πάτε παρακάτω ή προσπερνάτε.

Λοιπόν ήταν όμορφη η Αθήνα μου, αν και δεν μπορώ ν΄αποφασίσω ακόμα αν ήταν πολύ όμορφη ή απλά όμορφη. 
 

΄Οχι πως έφτιαξε το κέφι μου ή η διάθεσή μου. Και πως να φτιάξουν άλλωστε κέφι και διάθεση, αφού δεν έφτιαξαν  τα πράγματα για τη φιλενάδα μου. Ας πούμε όμως πως έφτιαξαν κι ας είναι  έστω απειροελάχιστη η βελτίωση  και τόσο μα τόσο λίγη. Αλλά ας μην κακομελετάω... 

Είπα όμως... άιντε κι ας γράψω. ΄Ετσι μόνο και μόνο για να ξεφύγω και ξεχαστώ. Βοήθησε όμως και κάτι άλλο. Κάτιτις που μ΄έκανε να γελάσω με την καρδιά μου. Ας το μοιραστώ λοιπόν μαζί σας. Μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και να μην σας αρέσει. Μπορεί να χαμογελάσετε, μπορεί και να γελάσετε. 

Πάντως είμαστε εν μέσω καύσωνος και εν αναμονή χειμώνος!  

Σχεδόν ομίχλη σήμερα! Και τα ΄χει βάλει με τον ήλιο κι άιντε να δούμε ποιος θα βγει νικητής. Κι όσο κι αν η ομίχλη δίνει σ΄όλα μια όψη παραμυθένια, σήμερα είμαι με τον ήλιο.
Κι έρχομαι στην παροιμία του τίτλου. Πάντα την έβρισκα διασκεδαστική, σήμερα όμως τη βρίσκω ιδιαίτερα ταιριαστή μ΄αυτά που θα ακολουθήσουν. Σαν γάντι κολλάει κι, είναι κανείς να γελάει, μ΄ότι άκουσα στη γαλλική Τι Βι! Δηλαδή άκουσα κάτι άλλο εκτός από την ελληνική κρίση, το γκρέξιτ, τα δις, τα τρις, τις περικοπές, τα μνημοσυώνυμα κλπ. κλπ. κλπ.

Κάποτε, πολύ παλιά, εδώ στα μακρινά "εξωτερικά" παρακολουθούσα ΕΡΤ. ΕΡΤ πια όμως, γιοκ. Αλλά και σύστημα Νόβα γιοκ! Δεν διαθέτει Νόβα το μαγαζί. Ούτε και ποτέ διέθετε βέβαια. ΄Οπερ, γενικώς και αορίστως, παρακολουθώ, υποχρεωτικά, ευρωπαϊκές Τι Βες. Βλέπεις, κάπως πρέπει να περνάει και η ώρα. Επίσης, τη ντοπιολαλιά δεν τη λαλώ. Μου μένει λοιπόν -να καταλαβαίνουμε και τι βλέπτουμε έτσι; - η γαλλική Τι βι με όλα τα συμπαρομαρτυρούμενα.  Θες για να πληροφορούμαι, θες για να ενημερώνομαι,  θες για να περνάει η ώρα, θες για να ΄χω να πω την επαύριο καμιά κουβέντα με τους άλλους στο γραφείο, το ΄χω ρίξει στο "γαλλικό"! Βάλε και πως Σουλεϊμάν γιοκ, οπότε παρακολουθώ ότι μου τραβήξει την προσοχή. Σημειώστε πάντως,  ότι καμία εξ αυτών των ευρωπαϊκών Τι βων δεν κρίνεται ιάξια βαθμολόγησης, με ΄Αριστα 10. Κάποιες εκπομπές τους φυσικά και ναι, οι ίδιες όμως οι Τι βες αυτές-καθεαυτές, όχι.

Σάββατο σούρουπο, μέσα αλλά με σαγιονάρα!!! 
Τα νέα, ως συνήθως, από πουθενά, δεν είναι ευχάριστα. 

Οκ, ειδήσεις τέλος. Σειρά τώρα παίρνει μια, κατά την κρίση μου, σοβαρή εκπομπή με θέμα τα σοβαρά κι ασόβαρα του διαδικτύου. Δεν αλλάζω κανάλι. Διάφοροι συζητητές, γύρω από ένα, ή λοξό ή στραβό, τραπέζι. Δεν τους παρακολουθώ με το μάτι καρφωμένο στην οθόνη αλλά τους ακούω. Συζητούν για προστασία και προσωπικά δεδομένα, για το "e-φακέλωμα" που το έχει πια  αναλάβει ο καθένας μόνος του και μάλιστα ανεπιστρεπτί, για την e-λογοκρισία, την e-απάτη, τα e-παιδοφιλικά, τα e-κλπ. Με κάποιες σύντομες φράσεις δηλώνουν ότι τα ανωτέρω e- είναι γνωστά εις τους πάντες και καταπιάνονται μ΄ένα καινούργιο- e. Νέα λένε, περίεργα e-φαινόμενα παρατηρούνται στον Ιστό! Διαταραχές, φαντασιώσεις, νευρωτικοί... Ενδιαφέρον! ΄Ολα κι όλοι δικαιούνται της όλης μου προσοχής. Στήνω, εκτός από αφτί και μάτι. Μπρε, ποιά διαταραχή, ποιός νευρωτκός; Αυτοί χαμο-γελάνε! Σςςςςςςςς, ακούω! 

Megalomanie: είναι μια ψυχοπαθολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από παροξυσμικές φαντασιώσεις εξουσίας, παντοδυναμίας, υπερβολικής εκτίμησης του ιδίου του ατόμου προς το πρόσωπό του. Η Megalomania χαρακτηρίζεται από μια ιδιαιτέρως διογκωμένη αίσθηση αυτοεκτίμησης. Στο περίπου προσθέτουν ακόμη ότι: "Ο όρος παλιότερα, είχε χρησιμοποιηθεί ως σύντομη περιγραφική ονομασία της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας.  Δεν αναφέρεται όμως, στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών ή τη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση των Ασθενειών." Aυτά.

Μάλλον δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα. Ελληνική η λέξη "μεγαλομανία" και πιστεύω πως επιπλέον εξηγήσεις δεν θέλει. Aκόμη και σήμερα στα "ελληνικά" έτσι τη λέμε κι έτσι τη χρησιμοποιούμε, εν αντιθέσει με πάμπολες άλλες λέξεις που τους αλλάξαμε τον αδόξαστο. Εντάξει με κάποια προφορά άλλη την ξαμολάνε οι γάλλοι, αλλά ναι, έτσι, αυτή τη λέξη χρησιμοποιούν αναφερόμενοι στην παλιά e-νέα πάθηση. Είναι μια "e-πάθηση" κι  έχει ήδη πλήξει ένα τρελό ποσοστό της σημερινής διαδικτυακής  κοινωνίας και δη αυτής της του FB τοιαύτης.

Ποια  κοινωνία μωρέ;  Τί μου λέτε; Πώς επλήγει; Τί επλήγει; Ποιός επλήγει; Δεν έφτασαν οι προηγούμενες καταστροφές που μας έπληξαν εν ταις ειδήσεις; Κι άλλη καταστροφή; 

Mη φοβού κυρά μου. Tο θέμα δεν έχει να κάνει νη με τσουνάμι, νη με πυρά, νη με θάλασσα, νη με οικονομικά!

΄Εχει να κάμει, λέει, με το...

δες, δες, δες τις φωτογραφίες σου, δεν θέλει και πολύ για να τα παίξεις! 

΄Ετσι λένε οι ψυχαναλυτές κι οι ψυχολόγοι!
Και τονίζουν πως πολλοί, πάρα πολλοί πάσχουν σήμερα από έντονη Μεγαλομανία και έντονη Oμορφομανία! Για την ομορφομανία ευθύνετο το Φωτο-Σοπ. H Mεγαλομανία όμως προέκυψε λέει, να έτσι: "Δες, δες, δες... βλέπεις τόσες πολλές φορές και τόσο συχνά τη φάτσα σου στο Διαδίκτυο, στο FB, στο Πικάσα, κλπ., γενικά δηλαδή στον Ιστό που τελικά αυτο-πείθεσαι πως είσαι σπουδαίος! Mοναδικός είσαι, σπουδαίος όμως δεν είσαι!

Πριν...

 υπήρχε η εφημερίδα και το ραδιόφωνο. Κι ανάτρεχες απ΄το ένα στο άλλο. ΄Ακουγες στο ραδιόφωνο για τον Δόκτορα Μπάρναρντ που πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς κι ανάτρεχες στην εφημερίδα να δεις τέλος πάντων ποιος είναι αυτός ο Δόκτωρ. Νέος, ωραίος, ψηλός, άσχημος; Κι έβλεπες τη φωτογραφία του κι είχες πια μια πιο απτή ιδέα για σε ποιον αναλογούσε το κατόρθωμα. Σου γέμιζε, δεν σου γέμιζε το μάτι αυτός που έβλεπες, δικό σου πρόβλημα. Τούμπαλιν, έβλεπες στην εφημερίδα τη φωτογραφία της M. Κάλλας στη Σκάλα του Μιλάνου κι ανάτρεχες στο ραδιόφωνο ν΄ακούσεις τι ακριβώς τραγούδησε η Ντίβα και τους άφησε όλους άφωνους. Σ΄άρεσε δεν σ΄άρεσε αυτό που άκουγες, δικό σου πρόβλημα. Και το ραδιόφωνο όμως και η εφημερίδα είχαν να κάνουν με σημαντικούς ανθρώπους και γεγονότα σημαντικά! Είχαν να κάνουν με βραβεία, με επιτεύγματα και μ΄ ανθρώπους που ξεπέρασαν τον εαυτό τους! Κάποιοι είχαν καταπλήξει τον κόσμο, κάποιοι είχαν προσφέρει τις υπηρεσίες τους στην ανθρωπότητα, κάποιοι είχαν καταφέρει το ακατόρθωτο, κάτι το καινοτόμο και το επαναστατικό! ΄Hταν σίγουρα πάντως ένα κάτι το απανταχού αξιοθαύμαστο και θαυμαστό! ΄Ηταν η εφημερίδα -που τύλιγες μετά τις σαρδέλλες ή κάπνιζες τις ρέγγες- εκείνη που δημοσίευε τις φωτογραφίες κι ήταν επιλεγμένες μια και μια για έναν κι έναν. Δεν μπορούσε ο καθένας να πάει να τσαμπουνήσει τη φωτογραφία του στην εφημερίδα κάθε μέρα! Επιστημόνες, ηρώες, επαναστάτες, αστροναύτες ή ακόμη και κάποιοι απλοί άνθρωποι που είχαν βρει 1 εκατ. δρχ. και το είχαν παραδώσει, παρέλαυναν από τις εφημερίδες! O καθένας απ΄αυτούς κάτι το σπουδαίο, το ανθρώπινο, έστω το τρελλό ή το παράδοξο είχε κάνει! ΄Ηταν φωτογραφίες, φορές-φορές όχι και τόσο πετυχημένες. Kοιτάς που οι σημερνές είναι όλες άψογες; Aς όψεται το Φωτο Σοπ! Δημοσίευαν λοιπόν εκείνες οι εφημερίδες που σου μουτζούρωναν τα χέρια, φωτογραφίες αξιόλογες, αξιόλογων ανθρώπων κι αποθανάτιζαν μια μεγάλη ή έστω μια λιγότερη μεγάλη πράξη! Δημοσίευαν αξίες ! 

Τώρα...

όλοι οι όμορφοι του κόσμου ενωθείτε!!!

σήμερα, στις μέρες μας, ανεΒάζουν φωτογραφίες, οι άνθρωποι. Κυρίως και δη κι οι περισσότεροι ανεΒάζουν φωτογραφίες της φάτσας τους! Τις άπειρες φωτογραφίες της φάτσας τους! Θα μου πείτε... κατόρθωμα; ΄Oχι. Aλλά ανέβασε, ανέβασε, ανέβασε βλέπουν κι άπειρες φορές τη φάτσα τους! Βλέπονται και ματαβλέπονται και ξαναματαβλέπονται, κι εδώ κι εκεί, και πέρα και δώθε και παντού ένα γύρω και αυτό δεν είναι κακό.  Το κακό αρχίζει μετά. Βλέπε, βλέπε, ματαβλέπε, ξανά-μανά, συχνά-πυκνά, το συχνά-πυκνά τούς έπεισε! Πείστηκαν! Προφήτη Μαργαρίτη! "Στον καθρέφτη σου κοιτιέσαι κι από μόνη σου αγαπιέσαι"!. 
΄Εγιναν όλοι, είναι όλοι, έγιναν όλοι, μεγάλοι, έγιναν γνωστοί, σπουδαίοι, τρανοί! ΄Οταν βλέπεις τη φάτσα σου συνέχεια να "κυκλοφορεί", είμαι κάποιος, λες! Δεν σκέφτεσαι πως είσαι εσύ που τις δημοσιοποιείς. Δεν σκέφτεσαι που είσαι εσύ που σε διάλεξες!
Πιστεύεις πως σ΄ανα-γνωρίζουν σ΄όλα της γης τα πέρατα κι από Γουατεμάλα μέχρι Τασμανία, είσαι γνωστός; ΄Εγινες Γιαννάκη, Μπραντ Πιτ και Παπας Φραντσέσκο; Γίναμε όλοι Γκάντι, Μαντέλα, Aϊνστάϊν, Ελισάβετ ή Mέρκελ (χτύπα ξύλο);  

΄H μήπως νομίζεις ότι είσαι κάποιος γιατί τα ξέρεις όλα, αφού με το που θα σε ρωτήσουν κάτι, ή τους στέλνεις ή πας στο Γκούγκλ; Γιατί πια απάντηση χωρίς γκούγκλ συνήθως δεν λαμβάνω!

H αλήθεια είναι πως φτάνοντας εδώ στο τέλος της ανάρτησης, δεν ξέρω αν η νέα e-πάθηση είναι για γέλια ή για κλάμματα.

Προχθές γέλασα. Σήμερα αναρωτιέμαι. Αύριο, δεν ξέρω. Μεθαύριο; 
Πάντως κολλητικό είναι, είπαν οι ειδικοί.
Γι΄αυτό, ας προσέχουμε.
Aν κι έχω κάτι ράμματα για τη γούνα των ειδικών, βέρι βέρι σπέσιαλ!
 

Κάθε πέρσι και καλύτερα νενέ μου, κάθε πέρσι και καλύτερα!

(Kι ας φαίνεται από τις "απόψεις" μου -και όχι μόνο- ότι είμαι παλαιάς "κοπής"!
Aν και οτιδήποτε παλαιόν, π.χ. αντίκες... γριές κότες... παλιό κρασί... κλπ... 
Ας το κόψω καλύτερα εδώ γιατί σα να διακρίνω τα πρώτα συμπτώματα της e-πάθησης να με κυριεύουν...  

 

Καλά σας βράδια

Ε.-

΄Εχουν, δεν έχουν ένα κάτι το αναίσθητο, όλοι αυτοί οι παρουσιαστές ειδήσεων;  Πώς αλλιώς εξηγείται το να μπορείς μα και να καταφέρνεις συνεχώς για χρόνια, μέρες, χειμώνες, καλοκαίρια, καθημερνές και σκόλες κι αργίες, άνοιξες και φθινόπωρα, εκεί την ίδια ώρα, για μία ή μισή και βάλε (εξαρτάται απ΄το κανάλι) να κάθεσαι και να λες ψιλο-χαμογελώντας τα χειρότερα και τα δράματα του πλανήτη χωρίς να ΄χεις κάτι από σαδομαζοχιστικό; ΄Οσο για τους συντάκτες των δελτίων, τι να πω... θα φοράνε, δεν θα φοράνε τίποτα πλαστικο-δερμάτινα και δεν θα κρατάνε μαστίγιο όταν συντάσσουν το δελτίο ειδήσεων; Ευτυχώς που δεν εμφανίζονται στην οθόνη...

΄Εχουμε δεν έχουμε κι εμείς ένα κάτι το αναίσθητο, όταν κάνουμε επαναστάσεις επί του πληκτρολογίου, μέσω Γκούγκλ, εν τη οικία του σπιτιού μας... ολίγοις αραχτοί στον καναπέ μας!
Εύκολες οι επαναστάσεις πια! e-επαναστάσεις