Η φωτιά και το νερό δεν έχουν μαλλιά...

Σε κείνους...

Η Καταστροφή της Σμύρνης (Μέρος Γ')

Η Φιλιώ Χαϊδεμένου, μικρασιάτισσα πρόσφυγας και ιδρύτρια του Λαογραφικού Μικρασιατικού Μουσείου που βρίσκεται στο Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας, μας μετέφερε τις φρικαλεότητες που έζησαν οι μη μουσουλμάνοι από τους άτακτους τσέτες και τον τουρκικό στρατό.

«Στα Βουρλά το κακό ξεκίνησε στις 29 Αυγούστου. Μπήκαν οι Τούρκοι στα σπίτια μας και μας έβαλαν φωτιά. Αργότερα μας είπαν ότι ήταν αντάρτες και μετά ήρθε ο τακτικός στρατός και μας μάζεψε. Μας έπιασαν όλους μαζί, τον πατέρα μου τον έσφαξαν, τον αδερφό μου τον έκαψαν, τους νέους τους μάζεψαν και τους πήραν στην Ανατολή. Όταν φύγαμε ήταν 16 Σεπτεμβρίου. Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι γείτονές μας δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ήταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους και κλαίγανε κι αυτοί για το κακό που μας βρήκε. Το ποιος φταίει θα το πω με ένα στίχο από το ποίημα "Της Καταστροφής": "Δε νίκησαν την Ελλάδα οι Τούρκοι. Δεν μπορούσαν. Μα δε ήταν κι άνθρωποι. Την Ελλάδα νίκησαν, αδόξως, διχασμός, Λεβαντίνοι κι Ευρώπη". Το απόσπασμα ανήκει στη Φιλιώ Χαϊδεμένου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Αναστασία Παρετζόγλου για το βιβλίο ''Η Ελλάδα είναι Γυναίκα'' (εκδ. Λιβάνη).

Στην πόλη της Σμύρνης, οι σφαγές ξεκίνησαν από την αρμένικη συνοικία του Αγίου Στεφάνου. Οι Τούρκοι στρατιώτες απέκλεισαν όλες τις οδούς επικοινωνίας της συνοικίας με το υπόλοιπο τμήμα της πόλης. Ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη George Horton, έγραψε ''Οι δρόμοι, που οδηγούσαν στην αρμένικη συνοικία, φυλάγονταν από Τούρκους στρατιώτες. Όσο διήρκησε η σφαγή, δεν επετράπη σε κανέναν η είσοδος. Οι συγκλονιστικότερες στιγμές της τραγωδίας εκτυλίχθηκαν στον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου, όπου είχαν καταφύγει περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι. Οι Τούρκοι ζήτησαν από τους εγκλείστους να εξέλθουν και να παραδοθούν, οι δε Αρμένιοι, γνωρίζοντας, τι τους περίμενε, αρνήθηκαν. Δέχθηκαν τότε πυρά και χειροβομβίδες, ενώ στη συνέχεια οι Τούρκοι εισέβαλαν στον περίβολο και εντός του ναού, κατασφάζοντας και εκτελώντας. Όσοι επέζησαν, οδηγούντο, ανά 100 άτομα, στην πλατεία Διοικητηρίου, όπου και εδολοφονούντο εν ψυχρώ από τα τουρκικά εκτελεστικά αποσπάσματα''.

Οι φωτιές ξεκίνησαν από την αρμένικη συνοικία και εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλη τη Σμύρνη. Οι Αμερικανοί καθηγητές και ναύτες κάνουν λόγο για Τούρκους στρατιώτες που ξεχύθηκαν στα στενά σοκάκια της Σμύρνης κρατώντας δοχεία με πετρέλαιο και κηροζίνη, λούζοντας τα σπίτια, τις εκκλησίες και τους καθολικούς ναούς. Από τις 46 ορθόδοξες εκκλησίες σώθηκαν οι τρεις. Οι εμπρησμοί κατέστρεψαν τα 3/5 της έκτασης της Σμύρνης αφήνοντας άθικτη την τουρκική συνοικία. Η επίσημη θέση της τουρκικής ιστοριογραφίας παρουσιάζει τις φωτιές ως έργο των ίδιων των Αρμενίων και Ελλήνων, για να μην βρουν τα σπίτια τους σώα οι Τούρκοι και κατοικήσουν σε αυτά. Τι να απαντήσεις στο θράσος αυτό;

Daily news – 07/09/1922: ''Η φωτιά άρχισε στην αρμενική συνοικία... Τούρκοι στρατιώτες έχυναν πετρέλαιο στα σπίτια και έβαζαν φωτιά. Σαφώς οι τουρκικές αρχές μπορούσαν να παρεμποδίσουν την εξάπλωση της πυρκαγιάς. Οι Τούρκοι στρατιώτες, που δρούσαν εσκεμμένα, ήταν οι κύριοι αίτιοι της τρομερής καταστροφής''.

Daily Telegraph – 05/09/1922: ''Μόνο η τουρκική συνοικία έμεινε όρθια, καθώς και μερικά σπίτια στην Πούντα... Ο τακτικός Τουρκικός Στρατός έβαλε σε πολλά σημεία φωτιά, που την τροφοδοτούσαν οι εμπρηστικές βόμβες που έριχνε ασταμάτητα μέσα στις φλόγες. Οι σκηνές της σφαγής που ακολούθησε, ήταν φρικτές''.

Echo de Paris – 07/09/1922: ''Σύντομα, οι εστίες του πυρός ανήλθαν σε 20... Οι κεμαλικοί περικύκλωσαν τη συνοικία των Αρμενίων και άρχισαν να καίνε τα σπίτια, ρίχνοντας βόμβες και χύνοντας πετρέλαιο''.

Ο πρόξενος των ΗΠΑ, George Horton είχε εκφράσει πως ο Κεμάλ Ατατούρκ θα μπορούσε να καταλάβει τη Σμύρνη ειρηνικά, χωρίς να επιτρέψει στα στρατεύματά του να προβούν σε ακρότητες. Χωρίς να υπάρξουν βιασμοί, λεηλασίες, φόνοι και φωτιές. Απλώς με μια τυπική τελετή παράδοσης της εξουσίας. Έτσι θα είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού της Σμύρνης και η πόλη θα διατηρούσε τον δυναμισμό και τον πλουραλισμό της. Ο Horton ήταν ένας άνθρωπος που είχε ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Ανατολή. Λάτρευε τη Σμύρνη και την αισθανόταν ως πατρίδα του. Όταν έφυγε βλέποντας την πυρκαγιά να ισοπεδώνει την αγαπημένη του πόλη, αναφώνησε, ''Ντρέπομαι που ανήκω στο ανθρώπινο είδος''.

Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες άντρες από 15 μέχρι και 45 ετών οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας (αμελέ-ταμπουρού) που βρήκαν τραγικό θάνατο από την εξουθενωτική εργασία και τις ταλαιπωρίες. Περίπου 160.000 άντρες δεν γύρισαν ποτέ. Τα βάσανα των μη μουσουλμάνων δεν είχαν τελειωμό. Όλη η Σμύρνη καλύφθηκε από τις στριγκλιές και τα ουρλιαχτά των γυναικών που βιάσθηκαν, οι Ευρωπαίοι μάρτυρες διέκριναν ακέφαλα βρέφη στους δρόμους της αρμένικης συνοικίας, ολόκληρες οικογένειες εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ ενώ από τη μανία των Τούρκων δεν γλίτωσαν ούτε οι Γαλλίδες νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και οι καθολικές αδελφές του Τάγματος του Ελέους που σφαγιάσθηκαν εν ώρα καθήκοντος. Ο ευαγγελιστής ιερέας πατήρ Μαλτάς εκτελέσθηκε και ο πρόεδρος του Αμερικανικού Κολεγίου Αλεξ Μακ Λάχλαν υπέστη βασανιστήρια μέχρι θανάτου...

Πηγή: www.lifo.gr

Λέμε καταστροφή της Σμύρνης ή αλλιώς η Μεγάλη Πυρκαγιά της Σμύρνης ή το Γιαγκίνι της Σμύρνης κι όροι αυτοί αναφέρονται τα γεγονότα της σφαγής του ελληνικού και αρμένικου πληθυσμού της Σμύρνης από τον κεμαλικό στρατό, καθώς και η πυρπόληση της πόλης, τον Σεπτέμβριο του 1922. Η καταστροφή άρχισε 7 μέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου έλληνα στρατιώτη από τη Μικρά Ασία κι ακριβώς μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού και του ιδίου του Μουσταφά Κεμάλ και των ατάκτων του στην όμορφη πολιτεία. Η φωτιά ξεκίνησε στην αρμενική συνοικία και πιο συγκεκριμένα από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νκολάου, όπου πίστευαν ότι είχαν βρει άσυλο κυρίως τα γυναικόπαιδα και που την πολιόρκησαν μανιωδών οι Τούρκοι. Την πολιορκία την έσπασε με το ασκέρι του ο Έλληνας καπετάνιος Σιδερής (Ισίδωρος) Πανταζόπουλος, που για χρόνια πολεμούσε τους άτακτους Τσέτες ληστές στα γύρω βουνά. Οι Έλληνες μπήκαν μέσα στην εκκλησία και έδωσαν νερό και τρόφιμα στους πολιορκημένους. ΄Ομως, οι Τούρκοι ως πολυπληθέστεροι, ανασυντάχθηκαν γρήγορα και παίρνοντας πυρίτιδα από γειτονική πυριταδαποθήκη, περικύκλωσαν και πάλι την εκκλησία και την ανατίναξαν. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού, για τους Τούρκους, ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία οι Τούρκοι ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατάκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία. Μια φωτιά και καταστροφή που διήρκεσαν από τις 13 ως και τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 (και με το παλιό ημερολόγιο, από τις 31 Αυγούστου ως τις 4 Σεπτεμβρίου).

Ακριβώς 93 χρόνια έχουν περάσει από τον «μαύρο» Σεπτέμβρη του 1922, όταν η Σμύρνη παραδόθηκε ολοσχερώς στις φλόγες και χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να στοιβαχθούν σε βάρκες για να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.

Όλα άρχισαν στα μέσα Αυγούστου του 1922, μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού από το Αφιόν Καραχισάρ. Τότε ξεκίνησε και ο ξεριζωμός του ελληνικού πληθυσμού από τις πόλεις και τα χωριά της Μικράς Ασίας. Κάποιοι υπολογισμοί κάνουν λόγο για περίπου 250.000 πρόσφυγες, άλλοι για πολύ περισσότερους, οι οποίοι ακολούθησαν τον στρατό προς την μικρασιατική ακτή, σε μια επιστροφή χωρίς προορισμό και χωρίς γυρισμό. Φτάνοντας στην θάλασσα, έκλεισε ο δρόμος πίσω τους κι άρχισε η καταδίκη της προσφυγιάς...

Το Αϊβαλί - η πατρίδα μου.

Γράφει ο Φώτης Κόντογλου στο συγκλονιστικό του βιβλίο:

Καθημερινά, δεκάδες πρόσφυγες έφταναν με τρένα στην Σμύρνη και στις 7 Σεπτεμβρίου χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει την προκυμαία της πόλης, ψάχνοντας τρόπο προκειμένου να ταξιδέψουν προς τα ελληνικά νησιά.

Ωστόσο, την επόμενη ημέρα οι ελληνικές αρχές εγκατέλειψαν την περιοχή και στις 9 Σεπτεμβρίου, Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλαν στη Σμύρνη. Μαζί τους και ο νέος διοικητής της πόλης Νουρεντίν πασάς, ο οποίος μάλιστα διαβεβαίωσε ότι η ζωή αλλά και η περιουσία των κατοίκων θα τύχαιναν σεβασμού.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Λεηλασίες καταστημάτων και φόνοι ήταν το σκηνικό στη Σμύρνη εκείνες τις ημέρες, ενώ στις 11 του μήνα θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο από τον τουρκικό όχλο ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Την ίδια ημέρα εισέβαλε στην Σμύρνη και ο Κεμάλ Ατατούρκ με το επιτελείο του.

Την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου, ο πληθυσμός στη Σμύρνη είχε πλέον φτάσει τους 700.000. Οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά αρχικά στην αρμενική συνοικία. Όταν έπεσε το σκοτάδι η πυρκαγιά είχε εξαπλωθεί μέχρι την προκυμαία της Σμύρνης, η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη από πρόσφυγες.

Σχεδόν ολόκληρη η πόλη της Σμύρνης καταστράφηκε ολοσχερώς. Η πυρκαγιά συνεχίστηκε ως τις 17 Σεπτεμβρίου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπολογίζει τον αριθμό των ομογενών που χάθηκαν σε 25.000, ενώ ο συνολικός αριθμός των θυμάτων από 9 ως 11 Σεπτεμβρίου φτάνει, κατά την ίδια πηγή, τις 50.000 ψυχές...

Η εικόνα της ολοκληρωτικά κατεστραμμένης Σμύρνης έμεινε βαθιά ριζωμένη στους ανθρώπους που - ενώ απομακρύνονταν στοιβαγμένοι μέσα σε βάρκες και καΐκια - έβλεπαν την πόλη να τυλίγεται στις φλόγες, μαζί με τις περιουσίες τους αλλά και τα όνειρά τους.

_________

"Η φωτιά και το νερό δεν έχουν μαλλιά κόρη μου... από πού να πιαστείς;
δεν πιαστήκαμε από πουθενά κι από κανέναν...
μονάχοι μας πορευτήκαμε και μονάχοι κάμαμε ότι κάμαμε...
αφημένους στη μοίρα μάς είχανε αφήσει όλοι...



Σε κείνο το λιμάνι αφήκαμε κραυγές, πόνο, δάκρυα, παιδιά, γονέους κι αδερφούς, καλά κι αγαθά κι όνειρα κι ελπίδες... αφήκαμε ότι είχαμε κι ότι δεν είχαμε...

αφήκαμε τον τόπο μας...

αφήκαμε την ψυχή μας...

και ποτές δεν τα ξαναήβραμε... ποτές..."







Στην αγαπημένη μου γιαγιά και νενέ μου Ελένη Καριώτου-Κρασσά
από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας
απ΄ όπου 17 χρονών μικρασιάτισσα προσφυγοπούλα
βρέθηκε, έζησε, παντρεύτηκε, γέννησε 12 παιδιά, μεγάλωσε τα 6 και χήρεψε στα 48 της...
"κάτω από τις γραμμές"... στον Βοτανικό...
κάπου εκεί κοντά, ανάμεσα ΄Αγιο Πολύκαρπο κι Αγία Μαρκέλλα...



Καλά σας βράδια




Ε.-

Σήμερα κινήσαμε κι αύριο πόσες έχουμε...

Καλημερούδια σε όλους και καλώς σας βρήκα...

Είμαι πια σπίτι μου! 
Με το φθινόπωρο έξω ακριβώς από την πόρτα  

Καλό φθινόπωρο να ΄χετε μπρε και καλά ξετελέματα 
Και τα χρειάζεστε! Κι εντός ολίγου, σε μια βδομάδα, την επαύριο των εκλογών δηλαδή, θα τα χρειάζεστε ακόμη περισσότερο! Κι όπως έγραψε κάποιος, "΄Ετσι, ναι... να ψηφίζουμε, να ψηφίζουμε μέχρι να μάθουμε και να κάνουμε μ......ς!" Τέλος πάντων... 

Σήμερα ανοίγω το μαγαζί για πρώτη φορά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές!

Αθήνα και πάλι Αθήνα

Τις καλοκαιρινές μου διακοπές! Τις υπέροχες καλοκαιρινές μου διακοπές! Και δεν πήγα μακριά όσο κι αν θα μπορούσα να το κάνω! Δεν πήγα στις Μαλδίβες, ούτε στις Σεϋχέλλες, ούτε καν στην ΄Ιμπιζα! Πολύ πιο κοντά πήγα και πέρασα σούπερ-ύπερ υπέροχα! Στην Ελλάδα πήγα, στην Πελοπόννησο! Στα Πούλιθρα! Και στις φιληνάδες μου! Και που τις ευχαριστώ και τις 2 πολύ-πολύ, πάρα πολύ! 

Φτου ξελεφτερία!!!

Κι πέρασα ονειρεμένα! Αχ για πριν, αχ και για τώρα! Αχ για πριν γιατί είχα ξεχάσει πόσο όμορφες είναι και πόσο όμορφο είναι να περνάς τις καλοκαιρινές διακοπές στην πατρίδα σου! Ειδικά αν έχεις πατρίδα την Ελλάδα! Ναι, στην πατρίδα μου, στην Ελλάδα, στην Ελλάδα μου, στην Ελλάδα μας! Και αχ για τώρα γιατί τι κάνουμε τώρα που ο επόμενος Αύγουστος είναι σ΄ένα χρόνο από τώρα...

Θαλασσινό σούρουπο...

Πρώτα όμως να  σας πω ένα μυστικό! Πάνε 3 συναπτά που δεν είχα κάνει καλοκαιρινές διακοπές  στην Ελλάδα μας. Με την απειλή του καύσωνα, των κουνουπιών και την κάθοδο των μυρίων (τουριστών) απέφευγα το καλοκαίρι να καθεύδω   στα πάτρια και δεν κάθευδα πουθενά! Μ΄αυτά και μ΄αυτά δηλαδή κατάλαβα πως για 3 χρόνια βλακωδώς στερήθηκα τις κατακαλοκαιρινές διακοπές. Γιατί διακοπές στην Ελλάδα έκανα αλλά άλλες εποχές. ΄Ετσι στερήθηκα και τις περίσσιες καλοκαιρινές ελληνικές ομορφιές! Μάλιστα! Φέτος όμως ας είναι καλά το ξερό μου το χέρι και ο καλός μου ο γιατρός που με συμβούλεψε -λόγω ξερού χεριού βέβαια- να πάω να το χρησιμοποιήσω και να το κολυμπήσω για να έβρει την υγειά του ο  ξερός μου ο ώμος! ! Κι αφού το είπε ο γιατρός...

Καλά λένε πως όταν σου λείψει κάτι, καταλαβαίνεις την αξία του! Φανταστείτε ότι το κατάλαβα από την 3η κιόλας μέρα!

Παραδεισένια αυλή

Παραδεισένιο ξύπνημα

Και πήγα και βρήκα τις φιληνάδες μου! Και τις ζήλεψα γιατί ζουν σ΄έναν μικρούλι παράδεισο, που τον λένε Πούλιθρα! ΄Ενα χωριουδάκι είναι που στολίζει τον Νομό Αρκαδίας και στολίζεται από το Μυρτώο πέλαγος! Μυρτώο! 

Μπαλκόνι στο Μυρτώο

Μπαλκόνι στο Μυρτώο

Μόνο και μόνο το όνομα του πελάγους σε φτιάχνει και σ΄εμπνέει! Κι έμεινα μαζί τους κάμποσο και φχαριστήθηκα ξυπολισιά, ξεβρακωσιά, άνεση και αραλίγκι! Φχαριστήθηκα και φαγάκια και γλυκάκια και νερό και θάλασσα και βόλτες και κυρίως φχαριστήθηκα τις φίλες μου και τις φίλες τους και τους φίλους τους! Το αρνητικό;  ΄Εφαγα πολύ! Δεν έφταιγα  όμως εγώ! ΄Εφταιγε το καλό φαΐ και τα μπαλκόνια που άγγιζαν Μυρτώο! Να μην αρχίσω τώρα να σας λέω το τι καλό και πολύ καλό έφαγα, ούτε για τις πάνγλυκες τσακώνικες μελιτζάνες, ούτε για το χαμόγελο και τη φιλοξενία όλων όσων συναναστράφηκα και συνάντησα... ούτε για το ζυμωτό ψωμί της κυρίας θείας του Μανώλη... ούτε για τα ντοματίνια του κήπου, ούτε για τη Ρόξυ και τη Ραλλού, που μιλούσαν με τα υγρά τους μάτια μιας και δεν μπορούσαν να μιλήσουν καθότι ο Θεός τις σμίλεψε και τις ζωντάνεψε σε Ελληνικούς Ημίαιμους Ιχνηλάτες... ούτε για το όμορφο λιμανάκι στην πέρα άκρη του χωριού... ούτε για τον ήλιο την ώρα που νύσταζε και πήγαινε για ύπνο...

  

Ναύπλιο

Το Ανάπλι από ψηλά

Θέα στον Αργολικό

Και μετά τον μικρό Παράδεισο, σειρά ο μεγάλος! ΄Αφησα μετά λύπης τις φιληνάδες μου κι έβαλα πλώρη για Αθήνα! Στο ενδιάμεσο όμως του ταξιδιού μού προέκυψε ένας νέος Παράδεισος! Ναύπλιο ή Ανάπλι! Η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας! Με τέτοια ομορφιά, δικαιολογημένα!!!

μεσημεριανή σιέστα...

Ζωγραφιά σε μωβ δίεση

Σήμερα πάντως, δεν έχει ούτε παλιά ούτε διάφορα, αν και θα ΄πρεπε. ΄Ομως όχι! Παρότι Σεπτέμβρης και παρότι ο Σεπτέμβρης είναι απόλυτα συνδεδεμένος με τα "παλιά και διάφορα" σήμερα θα ΄χει πρόσφατα κι επίκαιρα. Και παρότι σε 2-3 μέρες ο Σεπτέμβρης θα μας γυρίσει -πολλούς και κάποιους από μας- πίσω σ΄έναν Σεπτέμβρη άλλο γεμάτο καταστροφή, φωτιά, θάνατο, δάκρυα, θλίψη και στη θύμησή του, με μόνιμη θλίψη, παρόλα αυτά...

Σήμερα θα έχει πρόσφατα κι επίκαιρα!

Θα έχει αυτά που τελευταία, μου την έχουν δώσει στο σταυρό. Θα τα πω τώρα που τα ΄χω πάρει! Χωρίς δεύτερη σκέψη! Αφθορεί και παρά χρήμα κι ατάκα κι επιτόπου! Και βέβαια, ούτε κατά διάνοια λόγος  ν΄απευθυνθώ σε ψυχοψάχτη ή ψυχολόγο. Δεν χρειάζεται κι αχρείαστος να ΄ναι και δεν (τον) χρειάζομαι ή τουλάχιστον δεν (τον) χρειάζομαι ακόμα! Αχ! Θυμάμαι και τη Μελίνα που έλεγε: "στην Ελλάδα δεν χρειαζόμαστε ψυχολόγους, έχουμε φίλους" οπότε ούτε συζήτηση για ψυχολόγο! ΄Ασε που ζητάνε τα μαλλιά τής κεφαλής σου! Και μ΄αρέσει η σκέψη της Μελίνας όπως μ΄άρεσαν σχεδόν όλα της! Κι εγκρίνω κι επαυξάνω και προτιμώ να μην σας ζαλίσω και να μην ζαλίσω κι άλλο τους φίλους μου τους αγαπημένους μ΄όλα αυτά κι αυτά τα διάφορα! Ούτως ή άλλως με τους φίλους τα ΄πα και τα ξανά ΄πα! Θα τα πω κι εγώ εδώ, να ξεσπάσω, να ξεθυμώσω και να ξενευριάσω! Ας τα πάρει λοιπόν, το ποτάμι*.
(*εξηγ.: καμία σχέση με ποτάμια και δη πολιτικά, ούτε είχα, ούτε κι έχω). 

Μεταξύ μας,  έχω κι ένα ακόμα κακό! Δεν ξέρω αν το κληρονόμησα από τη νενέ μου, αλλά  αν δεν τα πω μπαμ και κάτω κι όπως τα νιώθω  κοντά στη στιγμή του "εγκλήματος",  μετά  μού περνάει, μαλακώνω και  καλμάρω και σκέφτομαι να μην θίξω αυτόν κι αυτό, εκείνον κι εκείνο και τον άλλον και τα άλλα και, κλπ., κλπ., και μετά δεν τα λέω και δεν τα ΄μολογάω ποτέ!

Περνούσης όμως και αυξανόμενης της ηλικίας μου ανακάλυψα πως αν δεν τα πεις αυτά που έχεις να πεις στην ώρα τους, αλλά τα πεις ετεροχρονισμένα, άστο, είναι καλύτερα να μην τα πεις καθόλου. Είναι σαν κι αυτό που έλεγα σε κάποιον (εγώ, όχι η Μελίνα), κάποτε: "Τα παιδιά τα μαλώνουμε τη στιγμή της αταξίας και της κουτουράδας. ΄Οχι 3 μέρες μετά. 3 μέρες μετά, η φωνή, το μάλωμα κι η τιμωρία, τούς δημιουργεί σύγχυση και ανισορροπία.

Τα ΄χω πάρει λοιπόν με...

Ας να τα πάρω όμως με τη σειρά...

Λοιπόν, κ.κ. Ευρωπαίοι και φανατικοί αντικαπνιστές και λοιποί όσοι, να προσέχετε τους καπνίζοντες! Γιατί αν σταματήσουν αυτοί να καπνίζουν, εσείς δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε από τους φόρους που θα σας φορέσουν! και ζήτω που καήκατε! Γι΄αυτό μ.....ς στοπ! Λες και δεν ξέρετε πόσοι φόροι πέφτουν στα τσιγάρα και πόσα μαζεύουν απ΄αυτά! Γι΄αυτό να τους προσέχετε!

Πάμε τώρα...

Πρώτα απ΄όλα θυμώνω με μένα που άφηνα τον καύσωνα και τα κουνούπια να με φοβίζουν!
Δεν τα γλύτωσα αλλά δεν πέθανα κιόλας! Σίγουρα και από παιδιόθεν δεν ήμουν ποτέ της ζέστης! Κι είχε καύσωνα από τις 26 του Ιούλη που έφτασα έως τις 27 του Αυγουστή που έφυγα! Αλλά επέζησα. Κι είχε και κώνωπες και συνήθεις και ανωφελείς και τίγρεις αλλά και πάλι επέζησα! Μπορεί να κοιμόμουν ένα μήνα αγκαλιά μ΄έναν ανεμιστήρα κι ένα ερκοντίσιον, αλλά επέζησα! Κι ας με χάιδευα καθημερινώς με μία φενιστίλ κι ας ήταν η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ, ένα αέριους! Τα κατάφερα τελικά και την έβγαλα καθαρή! Δεν πέθανα όσο κι αν προς το τέλος -των διακοπών μου- έφτασα να σκέφτομαι ν΄αγοράσω μετοχές στη φενιστίλ και στο αέριους μιας και σίγουρα θα έβγαινα κερδισμένη από την αγορά τους! Μπροστά όμως στις ελληνικές καλοκαιρινές ομορφιές που ξανα-ανακάλυψα, όλα σβήστηκαν! Ακόμη και τα φριχτά τσιμπήματα!

Δεύτερον θύμωσα κι εξαγριώθηκα με τα δρώμενα παραμέσα και παραπέρα απ΄τις παραλίες και κυρίως με τα τεκμενώμενα  προς Σύνταγμα και Βουλή μεριά! Και για όσους δεν κατάλαβαν την ευχή εν τη αρχή της ανάρτησης για καλά ξετελέματα (τελειώματα), σας πληροφορώ ότι στην Βουλή κολλάει η ευχή καθότι εκεί αναμένεται εκ νέου, νέον μπάχαλο! Και βαρέθηκα τις αριστερές, απαρχαιωμένες, κολλημένες, βαρεμένες... δοξασίες, εικασίες, ιστορίες, παραμυθίες επί και περί του πολιτικού θέματος και θεάματος...

Τρίτον θύμωσα με την κρίση! Ακούς εκεί! Πήγα να την βρω κι εκείνη δεν ήταν στη θέση της! Αλλά σκεφτόμενη ότι οι φτωχοί είχαν πάντα κρίση και πως οι Κροίσοι δεν είχαν ποτέ κρίση, εγκατέλειψα την προσπάθεια να την βρω και να τα βάλω μαζί της...

Κονδύλι - ΄Αη Νικόλας

Βιβάρι - Κονδύλι
και όχι Σεϋχέλλες

κι έγινα έξαλλη και κάτι περισσότερο με την βλακεία που διαθέτουν πολλοί συμπατριώτες μου -και είναι πάρα πολλοί- που  (ας μου επιτραπεί) μάλλον δεν ξέρουν τι/τους γίνεται και τι λένε! Θύμωσα κυρίως γιατί δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους! Και έχουν μπλεχτεί στον Ιστό και ΑΝΩΝΥΜΑ πλέκουν στον Ιστό δίχτυ με ΑΝΩΝΥΜΕΣ αποδείξεις για πανάκριβες ξαπλώστρες και πληρωμένες ομπρέλες στις ελληνικές παραλίες! Και μπλέκουν στο δίχτυ τους πολλούς!


Κρίμα, πίστευα ότι οι ΄Ελληνες ήταν πιο έξυπνοι και πως ήξεραν πως οι ξαπλώστρες ήταν θέμα επιλογής! Βρε παιδιά γιατί; ΄Εχετε δει κανέναν Γάλλο, Ισπανό, Ιταλό, κλπ., να κατηγορεί ανώνυμα κι δια-ανοιχτά τις ξαπλώστρες του; Ο Γάλλος πάει γαλλικό νότο μεριά κι απλά διαλέγει ξαπλώστρα στην παραλία που ταιριάζει στην τσέπη του! ΄Εχετε δει τί πληρώνουν στη Γαλλία, στην Ισπανία και δεν ξέρω που αλλού για τις εκεί παραλίες που καμιά σχέση δεν έχουν με τις δικές μας ονειρεμένες και καθαρές παραλίες; ΄Η νομίζετε πως σε όλες τις παραλίες ή γενικά στις παρεχόμενες υπηρεσίες Γάλλοι, Ισπανοί, κλπ., δίνουν αποδείξεις; Τι να πω... Αν θες Κάννες, Κυανή Ακτή ή Μύκονο, η ξαπλώστρα, το ξέρεις, δεν το ξέρεις πως θα την πληρώσεις χρυσή! Αν θες Ναύπλιο, Βιβάρι, ή Κονδύλι-΄Αη Νικόλα, ξαπλάρεις στον ίσκιο φρι και πληρώνεις τον καφέ σου ή ότι άλλο τραβάει η όρεξή σου στη συνήθη του τιμή. Και ιδού η απόδειξη (της ομορφιάς), χωρίς απόδειξη (της εφορίας)!!!

Βιβάρι - Κονδύλι-΄Αη Νικόλας και όχι Μαλδίβες
12 χλμ.  πέρα κι έξωθεν Ναυπλίου

Κι ήμουν ήδη θυμωμένη γι΄αυτό ξαναθύμωσα με όλους τους πονόψυχους! Αυτούς τους έχοντες το γενικό πρόσταγμα της παρέλασης των δύστυχων που προσπαθούν να ξεφύγουν απ΄το θάνατο και που τελικά φτάνουν μισοπεθαμένοι, αυτούς τους υποκριτές! Αυτούς που εμφανίστηκαν φορτωμένοι πανώ και χαμόγελα και τελικά κατέλαβαν αυτοί την "πρώτη θέση" στην υποδοχή των προσφύγων, χάρη στους δυστυχείς πρόσφυγες και στα Μίντια!  

Μια υποδοχή βλέπω παντού τριγύρω, φανερά προσποιητή και φανερά γελοία! Απλωμένη ανά την Ευρώπη, υποδοχή γεμάτη με Welcome και  Willkommen στους σταθμούς, στα λιμάνια και τ΄αεροδρόμια! Μια υποδοχή, που αποδεδειγμένα κανένας χορτάτος δεν νιώθει και δεν σέβεται λόγω πραγματικού σεβασμού και που λόγω ανθρώπινης ανθρωπιάς χρωστάει στους κακόμοιρους κι άμοιρους! 

Γιατί κάποτε και μια άλλη υποδοχή όφειλε να γίνει! Η υποδοχή που δεν έγινε ποτέ σε άλλους κι άλλους πρόσφυγες, η υποδοχή εκείνη που δεν απασχόλησε ποτέ την Ευρώπη! Μια υποδοχή που δεν φυλάχτηκε πουθενά ούτε καν΄ στην Ελλάδα , όχι στην Ευρώπη για κείνους τους άμοιρους μισοπνιγμένους Σμυρνιούς, τους δύστυχους κατακαημένους Πόντιους και τους κατασφαγμένους Αρμένιους! 

Τότε στη Σμύρνη π.χ. οι ΄Αγγλοι διαπιστευμένοι ζήτησαν από την ορχήστρα που τους διασκέδαζε στο εγγλέζικο πλοίο να παίξει δυνατότερα για να μην ακούνε οι άγγλοι, γάλλοι κι άλλοι "επίσημοι" τις κραυγές, τον ολολυγμό και τη βοή του θανάτου που σκέπαζε την παραλία της Σμύρνης! ΄Οσο για τους Γάλλους απλά δεν ήταν εκεί, οι Γερμανοί δεν γνώριζαν, οι Ιταλοί είχαν άλλα να κάνουν, οι Ολλανδοί χαίρονταν γιατί τα άλλαζε χέρια το εμπόριο, οι Εβραίοι το ίδιο! Κανείς δεν είχε ώρα κι όλοι άργησαν! Ακόμη κι οι ΄Ελληνες! Αλλά τι να πει κανείς.

Αφού εδώ ποτέ κανείς από τους δικούς μας αιρετούς δεν έδωσε σημασία και ποτέ δεν έγινε το παραμικρό διάβημα για αναγνώριση της γενοκτονίας των Μικρασιατών και των Ποντίων! Οι Αρμένιοι  αν και διασπαρμένοι παντού, ενώθηκαν, το πάλεψαν και κατάφεραν ν΄αναγνωριστεί μέχρι στιγμής, τουλάχιστον από κάποια κράτη, η γενοκτονία των Αρμενίων! Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια χώρα όπου κάποιοι από μεγαλομανία και προσωπική φιλοδοξία σκότωσαν τον Καποδίστρια!  ΄Οπου η Πρόεδρος της Βουλής δεν λέει να φύγει κι έκανε τη Βουλή χωράφι της και όπου κάποιοι άλλοι σωτήρες της Ελλάδας, φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη!!!  Τα ΄χω φρέσκα βλέπεις!!!

Φυσικά και καταλαβαίνω... 
πέρασαν τα χρόνια, άλλαξε ο κόσμος

τώρα όλοι πονάνε πιο πολύ... μέσω Τυφλόρασης
τώρα γίνανε όλοι πιο άνθρωποι μέσω... Φέις Μπουκ
τώρα οργανώνουν οργανωμένες υποδοχές μέσω ΕΕ
τώρα έγιναν όλα πιο εύκολα... μέσω της παγκοσμιοποίησης 
τώρα όλα απέγιναν σκατά λόγω της  πολιτικής και του πολιτικώς (του ορθού)
τώρα...

τώρα...

Δεν νιώθω τους πρόσφυγες, απλά τους πονάω ... 
ίσως και να τους πονάω και πιο πολύ λόγω προσωπικών λόγων 
- κάτι που δεν έτυχε σε όλους ή άλλους- 
τους νιώθω περισσότερο από κάποιους που ποτέ δεν έζησαν και ποτέ δεν μοιράστηκαν, κάτι με κάποιον πρόσφυγα... 
υπάρχουν και κάποιοι ακόμα, που δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει πρόσφυγας! 
δεν κατηγορώ κανέναν και κανένας δεν θα μου πάρει το ψωμί ...
με ενοχλεί όμως το όλο "θέμα" και κυρίως το όλο "θέαμα" που μου προσφέρεται δωρεάν -τζάμπα πράμα- από τα Μίντια και την Τυφλόραση! Αυτά κι αυτήν που δεν σέβονται κανέναν, κανέναν πόνο και τίποτα! Αυτά που συνείδηση μηδέν! 

Μ΄ενοχλούν όμως και οι απαιτήσεις κάποιων προσφύγων, απαιτήσεις που με θυμώνουν πολύ!  Δεν ξέρω τι ακριβώς βλέπετε, σας δείχνουν ή δεν σας δείχνουν εσάς στην τηλεόραση! 

Κι αυτό που με κάνει έξαλλη είναι το ότι  κανένας δεν συγκινείται από τους κοινούς καθημερινούς πρόσφυγες, που τους λένε άνεργους ή απλώς φτωχούς! 

Μ΄ ενοχλεί η ανειλικρινής κοινή γνώμη αυτών που ζουν και δουλεύουν στις χώρες υποδοχής αλλά πιο πολύ μ΄ενοχλεί το ότι όλοι αυτοί δεν μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά και να εκφράσουν τη γνώμη τους ελεύθερα! 

Μ΄ενοχλεί το ότι ενοχλούνται  όλοι αυτοί που δεν θα ΄πρεπε να ενοχλούνται...

και μ΄ενοχλούν τα Μίντια, που παρουσιάζουν μια υποδοχή φτηνή, φτιαχτή ...
μια υποδοχή χωρίς ψυχή!
Χρειάζεται ψυχή για να υποδεχτείς  πρόσφυγες...

Ψυχή που δεν την έχουν και δεν μπορούν να την μεταδώσουν τα Μίντια, 
ψυχή που δεν την έχουν κι ούτε έχουν δείξει μέχρι σήμερα οι Ευρωπαίοι

Εδώ δεν την είχαμε καν εμείς οι ΄Ελληνες όταν έφτασαν στην Ελλάδα οι ΄Ελληνες της Σμύρνης! Πρόσφυγες που πίστευαν στον ίδιο Θεό και μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους αυτόχθονες ιθαγενείς! Κι ας είχαν που σαν μόνη τους απαίτηση είχαν να τους δεχτεί η μητέρα πατρίδα!

Κι αυτήν την υποδοχή τη φτηνή, δεν μπορώ να την καταλάβω όπως δεν καταλαβαίνω και γιατί τέτοια προτίμηση στη Δύση και όχι στην Ανατολή!

Καταλαβαίνω πάντως και κάτι! Καταλαβαίνω τα πολιτικά παιχνίδια όχι λόγω εξυπνάδας αλλά από τη βρώμα που βγάζουν! Παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη των προσφύγων! Καταλαβαίνω τη δημιουργημένη δυστυχία, την καλοσχεδιασμένη ανακατανομή πληθυσμών, την κατασκευασμένη αλήθεια, την κατακρεουργημένη ιστορία και την τεχνητή ανθρωπιά!

Σας αφήνω καταθυμωμένη
και αλλάζω κανάλι... 

Καλά σας βράδια

Ε.-

Τα είδατε;

Κάγκελο η ΄Αγκελα κι οι πρόσφυγες στα κάγκελα ! Και πολύ κράτησε - 3 μέρες- η βοήθεια των Γερμανών στους Πρόσφυγες! Αφού ξεδιάλεξαν τους "καλούς" έκλεισαν τα σύνορα για την πλέμπα!

Είδε που λέτε η Κ-΄Αγκελα-ρια τον κίνδυνο να την φάει από το λαό και να την πατήσει στις λίαν προσεχείς εκλογές κι άλλαξε άρδην! Και μαζί της άλλαξαν πολλοί και διάφοροι πονόψυχοι! Απ΄τη μια μιλάνε για  Ε(νωμένη)Ε(υρώπη) ενώ συνάμα διχάζονται και δεν μπορούν να βρουν ποιος θα πάρει ποιους και πόσους και πετάει ο ένας το μπαλάκι στον άλλο! Κι απ΄την άλλη ενώνονται για να ενώσουν τα κλεισμένα τους σύνορα!  ΕΕ -ένωση κι αυτή ε;- Σιγά ρε, μην ενώνεστε τόσο πολύ και πιάσουμε ψείρες! 


΄Οχι για να μην λέτε δηλαδή ότι εγώ είμαι η κακιά και εκφράζομαι κατά της Ευρώπης και κατά των προσφύγων!



είμαι θυμωμένη και με τους γιους μου αλλά άντε...