24 Σεπτεμβρίου 2011

Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κώλους !

Ούτε που θυμάμαι πότε τα είπαμε για τελευταία φορά ...
Θα μπορούσα να το ψάξω αλλά τί θα βγεί?
Θυμάμαι μόνο πως σας είπα καλό μήνα ... πράγμα που σημαίνει πως -αρχές του Ιουνίου είμαστε- στην αρχή αυτούνου του μηνού ήταν ...
Δευτέρα 13 κι αργία ...
Προσπαθώ να βρω κάτι να γράψω αλλά δεν τα καταφέρνω. Το μυαλό μου έχει κολλήσει ... εκεί! Αυτό το εκεί θα με φάει! Τελευταία μ΄αυτό το "εκεί" ξυπνάω και μ΄αυτό κοιμάμαι! Και μ΄ αυτό το πελώριο ΓΙΑΤΙ ... κι ένα μικρούλι αν ... 
Δεν είμαι χαζή. Ξέρω καλά πως με τα "αν" και με τα "θα " τίποτα δεν προχωράει ...
Ξέρω και πως με τα "άμα" και "ίσως" τίποτα δεν γίνεται ...
Κι όμως τελευταία όλο σ΄αυτα τα αν, άμα και γιατί ... καταλήγω.

Ποιος ξέρει ποιανού αγίου και ποιανού μάρτυρος να είναι σήμερα η χάρη.
Η μέρα σαν μέρα δεν μου λέει απολύτως τίποτα! Ούτε μια θύμηση κρατά ούτε καμιά ιστορία! ΄Ισως αν ανατρέξω στο διαδικτύο κάτι να βρω αλλά δεν το τραβάει η όρεξή μου ...

Ο Ιούνιος πάντως είναι ο τελευταίος ανοιξιάτικος μήνας κι όπου να ΄ναι θα εισβάλλει καλοκαίρι. Και πως το περιμένουν όλοι το άτιμο ... Εκτός απ΄τους καφέδες στις ταράτσες, τα σινεμαδάκια με σκέπη τα άστρα, τα τσαλακωτά όμορφα λινά, το λαμπερό λυκόφως και το ζεστό λυκαυγές, τις σαγιονάρες και τα μπράτσα έξω, βαστά μέσα του το άτιμο και τις διακοπές! Τις μεγάλες διακοπές! Τις διακοπές που όλοι πριν τις φύγουμε και τις πάμε, τις παινεύουμε, τις λιμπιζόμαστε, τις εξιδανικεύουμε.! Κι αφού τις γυρίσουμε και τις αναποδογυρίσουμε, βλέπουμε πως ήταν όπως όλες οι άλλες, οι περασμένες, οι προηγούμενες! Και ... μένουμε κι αναμένουμε τις θαμαστές...επόμενες!

Ουφ, μελαγχόλησα. ΄Ισως να φταίνε οι διακοπές, αυτές που μέρες τώρα ζωγραφίζει και χρωματίζει το μυαλό μου, οι φετινές!

Πάμε νότια (μμμ, τι όμορφο ρεφρέν ... ) και ανατολικά, κυρίως ανατολικά! 
Εκεί θα πάω και φέτος! Στο γιατί πάλι εκεί, δεν έχω άλλη απάντηση να σας δώσω,  εκτός απ΄το ότι αυτό το "εκεί" με μαγνητίζει, με τραβάει! Λυπημένο σεφέρι σε παλιά χαμένα σοκάκια, λυπημένο σεχίρι χωρίς δρόμους, πλατείες ... γεμάτο κόσμο άλλο και νεκρές ιστορίες...

Αγαπημένη μου γιαγιά καλή
Το αποφάσισα και πάλι να περάσω απέναντι ...
Δεν ξέρω αν γίνεται αλλά, σκέψου το, δεν έρχεσαι κι εσύ μαζί;
Θα οδηγώ πολύ προσεκτικά, στο υπόσχομαι ...
Θα -σε- περάσω απ΄όλες τις γειτονιές που αγαπούσες κι απ΄όλες τις ιστορίες που μου ΄λεγες! Δεν ξέρω τι και ποιον θα βρω, γιατί πέρσι βρήκα μόνο τη γειτονιά του παπού, εκεί μωρέ που μωρέ σε κοίταξε λιγωμένα κι εσύ ... τον ερωτεύτηκες! Βρήκα βέβαια και τη Σκάλα και την Αγία Φωτεινή και τον ΄Αγιο Πολύκαρπο! Βρήκα μεριές που στέκαν αχνές μέσα στο μυαλό μου και φάντασαν. Τα χνάρια τους ξάφνου ξεθόλωσαν. Ξεκαθάρισαν, απόκτησαν χρώματα, μυρίσματα, θάλασσα, μελτέμι κι αγιάζι ...

Η αλήθεια είναι ότι μια λίγη θαμπάδα την έχουν ακόμη. Μια περίεργη υγρή θαμπάδα. Νομίζω πάντως ότι φταίνε ... τα μάτια μου! ΄ Η η ηλικία μου ...

Κερνάω και υποβρύχιο, ή καφέ ... στου Κανέλλου ή στους Μύλους, όπου θες ... διάλεξε...
Σκέψου το ...
΄Εχεις καιρό.
Η αναχώρηση είναι για τις 20 Ιουλίου ...

Μου λείπεις
Ε.-

υγ. αν ήταν εδώ και μας άκουγε η κόρη σου ...
ξέρεις τι θα ΄λεγε ...
"καιρός για τ΄....

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: