Η αρρώστια με το καντάρι έρχεται μα φεύγει με το δράμι...

Την είδα στον ύπνο μου καλά! Γλυκειά, όμορφη, χαρούμενη, γελαστή!

Να δεις, που αύριο το πρωί θα ξυπνήσω ακόμα πιο"ανάποδα"! Εκείνη άραγε πως θα ξυπνήσει; Με τρώει η άγνοια και η έγνοια της.

 Ε λοιπόν όχι, δεν ξύπνησα πιο ανάποδα. Κατά περίεργο τρόπο, ξύπνησα με μια μαλακωμένη διάθεση τυλιγμένη με μια ανεξήγητη και παράξενα γλυκειά αίσθηση. 

΄Εστω κι αν δεν το προσέξατε, κάνει κάτι μέρες τώρα -ένα μήνα και βάλε- που τα άσχημα νέα της φιλενάδας μου, μού κατέβασαν τη διάθεση στο ναδίρ και το κέφι στα τάρταρα! Απ΄αυτό κι απ΄αυτό κατέβασα τα ρολλά στο μαγαζί και χάθηκα. Από τότε είναι δηλαδή -ένας μήνας και βάλε- που σχεδόν κάθε πρωί ξυπνάω σχεδόν ανάποδα. ΄Ετσι κι σήμερα, περίμενα πως έτσι και χειρότερα θα ξυπνούσα ενώ αναρωτιόμουν που να το χρεώσω περισσότερο... στα νέα της που έρχονται στάλα-στάλα, στα καλά νέα της που δεν έρχονται, στη χθεσινή καταιγίδα, στον παλιόκαιρο ή στην γλυκόπικρη ταινία που με κράτησε ξύπνια μέχρι το μικρό πρωί μ΄ένα δάκρυ κρεμασμένο στο μάτι; 

Την είδα στον ύπνο μου καλά! Γλυκειά, όμορφη, χαρούμενη, γελαστή!

"Κόρη μου, ανονείρευτος άνθρωπος, άτυχος άνθρωπος... 

έτσι μου το ΄λεγε κι εμένα η νενέ μου έτσι σου το λέω τώρα κι εγώ ...  μόνο επέρασε πολύς καιρός για να νιώσω τι ήθελε να μου ε'πεί τότενες...

Και σαν ερχόντανε η κουβέντα στα όνειρα, μού ήλεγε και τ΄ άλλο το ζόρικο... 

"΄Αλλα τα όνειρα κι άλλα τα ονείρατα γιαβρί μου..." 

"Κι ήτονε αυτό το δύσκολο... να ξεχωρίσω τα όνειρα απ΄τα ονείρατα... καιρό μού επήρε και πολλή σκέψη και ζωή... 

όλοι εμιλούσανε κι ελέγανε για όνειρα... κείνη όμως επέμενε στα δικά της... 

Σαν άκουγε κάποιονε να μιλάει για όνειρα... άρχιζε τη μουρμούρα "άλλο όνειρα κι άλλο ονείρατα... άλλο ... ". 

Κάποτες άκουσα την αννέ μου, που δεν της αντιμίλιε ποτές να της ελέει... "- Μπρε μάνα, ζαλίζεις άγιο... μικρή είναι ακόμα μην την εζαλίζεις ..." 

"Κι ήμουνα μικρή... "

"Τώρα που πέρασε το πιότερο μέρος της ζωής μου... λέω, μερικές φορές όχι όλες,  πως όλο και κάτι ξέρω παραπάνω... Τα όνειρα είναι πεθυμιές της ζωής... να μπρε, κάπως έτσι ... 

΄πε το πως θες να γίνεις γιατρός, στα ονείρατα είσαι γιατρός... 

΄πε το πως θες να γενείς με παράδες... στα ονείρατα τούς έχεις..."

"Να μπρε άκουε πως τα εσκέφτηκα εγώ... 

Μπρε! Τα αφτιά σου και τα δυο εδώ... άκουε με καλά... θα στα πω μια φορά, έτσι όπως τα εξεχώρισα εγώ... θα σου βάλω μόνο  κάμποσες κουβέντες παραπάνω από κείνες της νενές μου... για να καταλάβεις γρηγορότερα...  να μην παιδεύεσαι,  να τα εξεχωρίσεις και να τα εχτιμήσεις από δα... άιντε κάτσε... πριν να τα ξεχάσω... κάτσε να στα κάνω εύκολα...

"Τα όνειρα κόρη μου είναι του ξύπνου, τα ονείρατα του ύπνου"

΄Ετσι τα ΄πα εγώ και μια και καλή τα εξεμπέρδεσα... Είμαι σίγουρη πιας πως αυτό ήθελε να μου πει η νενέ μου μόνο που δεν εμπόραγε να πει έτσι ο στόμας της ... Λίγα είχε τα γράμματα, λίγα και τα λόγια της... Εγώ ήμαθα ένα-δυο γράμματα παραπάνω της... Γι΄αυτό σου λέω κόρη μου να διαβάζεις... ΄Εχεις τύχη εσύ... δεν έχεις ούτε στ΄αμπέλια να πας ούτε και στα μποστάνια ούτε και τη πλύση στο ποτάμι... ούτε να ζυμώσεις έχεις ούτε να κοσκινίσεις... Το διάβασμα θα σου φέρει τα όνειρα, ανοίγουνε τα μάτια με τη μάθηση... δεν έχεις χρεία μάθησης για τα ονείρατα ... ξέρεις δεν ξέρεις γράμματα, αυτά έρχουνται... 5-6 όνειρα έχεις για μια ζωή, χίλια ονείρατα κάνεις στη μια νύχτα...

"΄Ακουε και τ΄άλλο πράμα... τα όνειρα είναι καθαρά, δεν ζητούνε εξήγηση ... τα ονείρατα μουχρά είναι κι εξήγηση ζητούνε... Μερικοί λένε πως τα εξηγούνε μα είναι δύσκολο πράμα να τα εξηγήσει ο άνθρωπος... αυτά κόρη μου, βγαίνουν από μέσα σου, θέλουνε να σου πούνε κατιτίς μα εσύ κοιμάσαι... και σαν κοιμάσαι κοιμούνται και το μυαλό σου και τ΄αφτιά σου και ξυπνάς και θυμάσαι τ΄ονείρατο μα το τι, το πως και το γιατί ... άγνωστα... "

"Τα όνειρα είναι στητά ομπρός σου... φωτεινά και στέκονται... πως να στο είπω να ιδείς... 

θα σου πω το άλλο... τα ονείρατα είναι θολά μπρε και σβήνουν...  χάνονται...  δε "στέκονται"  ακίνητα ούτε είναι ξεκάθαρα για να τα θυμάσαι... μα κι αν ακόμη τα θυμάσαι, μουχρά μένουν ... αφού με κλειστά μάτια τα είδες... 

" Τα όνειρα τα σταματάς όποτες να ΄ναι... τα ονείρατα δεν δύνασαι ... τρέχουν όλη νύχτα, σε τραβούν μαζί τους, σου κρύβονται, σε ζαλίζουν...

Τα όνειρα τα ξεχνάς εσύ...

τα ονείρατα ξεχνιούνται από μόνα τους...

Τα όνειρα τα διαλέγεις... να γίνω τούτο, να γίνω τ΄άλλο...  τα ονείρατα σε διαλέγουν... έρχονται θες δε θες, καλά, κακά, μουχρά, εκεί αυτά...

Τα όνειρα τα πλερώνεις... με παρά, με κόπο, με χρόνο... Τα ονείρατα είναι τζάμπα... κάμεις τίποτα σαν κοιμάσαι; ΄Οχι. ΄Αρα... δεν πλερώνεσαι, δεν πλερώνεις...

Τα όνειρα τα σχεδιάζεις... θα πάω, θα κάμω, θα δείξω... Τα ονείρατα όχι...

Τα όνειρα είναι δεσμά... βάνεις προσπάθεια, βάνεις εαυτό... Τα ονείρατα είναι ελεύθερα, δεσμά δεν σηκώνουν... έρχονται πάνε όποτες κι όπως τούς αρέσει ...
Τα όνειρα 

Τα όνειρα αναποδογυρίζονται ... Τα ονείρατα αναποδιάζονται... 

"-Μωρέ νενέ μου, δεν καταλάβαινω... τί πάει να πει αναποδογυρίζονται και τί αναποδιάζονται;"

"- Αναποδογυρίζονται πα να πει πως μια κακιά στιγμή φτάνει και γυρίζει ανάποδα τ΄όνειρο κι ο ντουνιάς ολάκερος... αναποδιάζονται τώρα πως να στο είπω... να, τα όνειρα έχουνε δυο όψεις... μια καλή και μιαν ανάποδη...  τα βλέπεις από την καλή, την ανάποδη πρέπει να πιάσεις ... την ανάποδη είδες; την καλή ήπρεπε να διαλέξεις... τα ονείρατα σού δείχνουν δρόμους, σε τρομάζουν, σε προειδοποιούνε... σ΄αναστατώνουν... βλέπεις ανθρώπους φευγάτους, βλέπεις δράκους, βλέπεις φλόγες... Μόνο τις φλόγες που ήκαψαν κι ερήμωσαν τον τόπο μας δεν μας εφανέρωσαν... ή που μπορεί και να μας το εφανέρωσαν αλλά μετά τέτοιο αίμα και τέτοιο πόνο ποιος να θυμάται τι ονείρατα τον παίδευαν...πριν ξεσπάσει ο τρόμος... Μπορεί και να ΄βλεπε αμπέλια κατάφορτα, ελιές ανθισμένες, συκιές σκιερές... και γύρισε στ΄ανάποδο...

Τα όνειρα  έχουνε μια σημασία... Τα ονείρατα πολλές... Υπήρχανε άνθρωποι που κάμανε προσπάθεια και ηθέλανε να καταλάβουνε για ποιο λόγο είχανε δει τούτο τ΄ονείρατο κι όχι τ΄άλλο... Το ΄λεγε κι ο δάσκαλός μας στο σχολειό πως από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι ασχολιόντανε με τα ονείρατα και ψάχνανε τη σημασία τους... Γραφτήκανε κιτάπια και χαλάστηκε και μελάνι πολύ... για τα ονείρατα... μόνο που κάμουνε μεγάλο λάθος αυτοί που τα εγράψανε γιατί τα ονοματίζουν όνειρα... 

Α μωρ΄κόρη μου ... ώρες μπορώ να σου μιλώ... Η νενέ μου πάντως τα ονείρατα τα εφοβότανε... ήλεγε πως πάντα το ανάποδο θα γίνει απ΄αυτό που σου δείχνει ο ύπνος... γλυκό ήβλεπες πως ήτρωγες, στεναχωρία θα σου ερχότανε, παρά ήβλεπες... καβγά θα σου ήβγαζε, δόντι σού ήπεφτε... ξερίζωμα θα ήκουες κι αν επονούσες... θανάτου χαμπέρι ήκρυβε.."

Κι όμως...

Τα όνειρα είναι όλα έμορφα... Τα ονείρατα είναι κι άσκημα και πολύ άσκημα...

Τα όνειρα μιλούνε μια γλώσσα... Τα ονείρατα μιλούνε πολλές...

Τα όνειρα τα βάνεις σε σειρά, είναι στάμπιλα (σταθερά)... 

Τα ονείρατα όρντινο δεν έχουνε... 

κι είναι φορές που τα ονείρατα είναι ότι σου λείπει στον ξύπνο μα και φορές σού δείχτουνε αυτό που το ΄χεις στον ξύπνο και δεν το εχτιμάς... "

Τα όνειρα τα μοιράζεσαι... Τα ονείρατα σε μοιράζουνε... σε χίλιους δρόμους...

΄Ενα μονάχα τα ενώνει ...

"΄Ονειρα και ονείρατα είναι δικά σου ... "

"Νενέ μου, μπερδεύτηκα πολύ! Θα μου πεις κι άλλα; Πως να τα θυμάμαι όλα αυτά; Είναι πολύ δύσκολο!"

"Κόρη μου κόβεις με... Θαρρείς πως μπορώ να στα ματαπώ τώρα πάλι απ΄την αρχή;  γριά γυναίκα είμαι πια και ξεχνώ και μπλέκομαι... παρωρίσαμε κιόλα... θυμήσου όσα εμπορείς απ΄όσα σου ΄πα... σκέψου τα κι ένα άλλο βράδυ θα καθίσομε... εσύ θα μ΄ερωτάς κι εγώ θα σου λέγω... ότι δύναμαι...   "

Καλά σας βράδια
Ε.-


 Την είδα στον ύπνο μου καλά! Γλυκειά, όμορφη, χαρούμενη, γελαστή!