Ο τόπος που συναντήθηκαν οι δυο Θεοί ... 2011, Αλάτσατα

Η λευκή κουρτίνα στο βάθος χωρίζει το τζαμί απ΄το ιερό ...

Αλάτσατα, 2011
Ιούλιος, προς το τέλος του ...

Πάλι έλειψα -πολύ- το ξέρω ...

Δεν ξέρω ποια κι αν είναι σοβαρά τα διάφορα που με κρατούν μακριά από το μπακαλικάκι μου, αλλά το καταφέρνουν! ΄Επαψα όμως πια ν΄αναρωτιέμαι και ν΄ανησυχώ.

Είμαι τ΄αφεντικό εδώ και μπορώ να το κάνω, και ν΄ανοίγω και να κλείνω το μαγαζί όποτε και για όσο θέλω. Είμαι καλά όταν είμαι εδώ, είμαι καλά κι όταν είμαι αλλού ...

Σήμερα σκέφτομαι να σας πω τι πονάει και τι δεν πονάει, τι με πονάει και τι δεν με πονάει ...

Αυτή η βδομάδα ήταν μια βδομάδα εκνευριστική, κουραστική, μια βδομάδα δύσκολη. Εκνευριστική στο γραφείο, κουραστική λόγω καιρού, δύσκολη γιατί σαν μια βδομάδα σαν κι αυτή, πριν από έξι χρόνια, της Αγίας Κατερίνας την άλλη μέρα, έχασα τη δεύτερη γλυκειά μου "ρίζα". Σαν χτες, έφυγε η μανούλα μου ... Την άλλη μέρα της γιορτής της ...

Η μανούλα μου ήταν η κόρη της γιαγιάς μου της καλής, της Βουρλιώτισσας Σμυρνιάς... και του παπού μου τού Ηλία, του Βουρλιώτη χασάπη ...

Μεγάλωσε στο Βοτανικό και στο Βοτανικό ορφάνεψε νωρίς από πατέρα ...

Στο Βοτανικό γνώρισε τον μπαμπά μου, εκεί άρχισαν την αγάπη τους ... στην οδό Στρυμώνος, νομίζω, στο 14 ...

Προσφυγικές γειτονιές, Ταύρος, Ρουφ, Βοτανικός ... Καισαριανή, Κουπόνια ...

Κι έχω στις γειτονιές αυτές αναμνήσεις μοναδικές, φωτεινές, μοσχομυρισμένες ...

Σπιτάκια χαμηλά, στενά πεζοδρόμια ασπρισμένα και τενεκέδες παλιοί ... ασπρισμένοι κι αυτοί ... Τενεκέδες ανθισμένοι ... γεμάτοι, σκασμένοι στις γαρδένιες, τα γιασεμιά, τα δειλινά και τα φούλια! Τενεκέδες για τα μάτια ...   Κόκκινες βιγκόνιες, μωβ-φούξια σκουλαρίκια, αραχνάκια καταπράσινα, φουντωτές φτέρες ... και κονσέρβες! Ασπρισμένες κι αυτές, ανθισμένες κι αυτές! Μικρότεροι τενεκέδες για τη κουζίνα αυτοί... Στολίδια στα παράθυρα, φύλακες στα πορτόφυλλα ... Βασιλικοί και μέντες, δυόσμοι, μαϊντανοί, δεντρολίβανα ... Καν χώρο για τη φαμίλια δεν είχαν τα ασπρισμένα σπιτάκια, χώρο για μποστάνι θα είχαν;

"-Μήπως κόρη μου, είμαστε "εκεί" απέναντι ... που είχαμε όλου του Θεού τα καλά;  ΄Οτι μπορούσαμε κάναμε "εδώ" ... Φυλακίζαμε τις θύμησες σε γλάστρες-τενεκέδες, μαζεύαμε απ΄τα λουλούδια τα χρώματα για  συντράμουμε την ελπίδα και μυρίζαμε τις μυρωδιές τους για να κρατήσουμε το "εκεί" κοντά μας και ν΄αλλάξουμε τον αέρα που μας έπνιγε με την ...ανάσα που μας έλειπε ... "

Καλά σας βράδια


Ε.-