Γύρευε παλιό γιατρό και γέρο καπετάνιο ...

Φώκαια, Κλαζομενές, Ερυθρές, Κολοφώνα, Τέως, Λέβεδος, ΄Εφεσσος, Μίλητος, Μυσύς, Πριήνη, Βουρλά, Αλάτσατα...

Η Φώκαια βρίσκεται στη βορειοανατολική έξοδο του Ερμαίου Κόλπου. Ιδρύθηκε από τον Αθηναίο Φιλογένη μετά τον Τρωικό Πόλεμο αλλά στη συνέχεια...

Κλαζομεναί...

στη Μικρά Ασία... Η περιοχή προς τη θάλασσα, το επίνειο των Βουρλών, λέγεται Σκάλα. Τα νησιά του Ερμαίου Κόλπου ήταν αρχικά οι Κλαζομενές. Βρίσκονται στο νότιο τμήμα του κόλπου της Σμύρνης, 20 χλμ. περίπου στα δυτικά της. ΄Ηταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ιωνίας κατά την αρχαϊκή περίοδο, ιδιαίτερα ακμάζουσα σε ότι αφορά την τέχνη της αγγειογραφίας, που όμως μετά τον 6ο αι. π.Χ. εμπλέκεται σε πολιτειακές αναταραχές και παρακμάζει. Το όνομά της προέρχεται πιθανώς από το ρήμα «κλάζω», το οποίο ο Όμηρος συνδέει με τις κραυγές των πουλιών που ζούσαν στις εκβολές του Έρμου. 

Ερυθρές... 

στη Μικρά Ασία. Πόλη στα δυτικά παράλια της Σμύρνης, στην χερσόνησο της Ερυθραίας που σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Έρυθρο, γιο του Ραδάμανθυ, ήρωα της κρητικής μυθολογίας, γιο του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα.  Ήταν μια από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων. Πάνω στα ερείπια των Ερυθρών χτίστηκε το χωριό Λυθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραί Ερυθρί Ρυθρί Λυθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λυθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το Θ.

Κολοφών...

στη Μικρά Ασία. Αρχαία πόλη της Ιωνίας, χτισμένη ανάμεσα στη Λέβεδο και την ΄Εφεσο. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ. από ΄Ιωνες που μάλλον προέρχονταν από την Αττική. Πάντα σύμφωνα με τον τον Στράβωνα, οικιστής της πόλης ήταν ο Αδραίμων, απόγονος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Στην επικράτεια της πόλης άνηκε και η πόλη Κλάρος, που εθεωρείτο παλαιότερη με ιδρυτή της τον κρητικό ήρωα Ράκιο.

Η Κλάρος ήταν έδρα φημισμένου ιερού και μαντείου του Απόλλωνα. Βρίσκεται 55 χλμ. νοτιότερα της Σμύρνης, 2 χλμ. περίπου μακριά από τη θάλασσα, αν και στην Αρχαιότητα το ιερό ήταν παραθαλάσσιο. Το κυριότερο στοιχείο όμως ήταν η πηγή πόσιμου νερού, που βρισκόταν πολύ κοντά στην ακτή.

Τέως...

όνομα ελληνικό σύμφωνα με ορισμένες πηγές, αλλά και με άγνωστη ετυμολογία. ΄Ηταν σημαντικό εμπορικό λιμάνι στις ακτές της Ιωνίας και μια από τις πιο ισχυρές πόλεις της περιοχής μέχρι την Ελληνιστική εποχή. Τα ερείπιά της βρίσκονται πολύ κοντά στο σημερινό Siğacik, σε απόσταση 30 περίπου χλμ. από τη Σμύρνη...

Λέβεδος...

ήταν αρχαία πόλη της Ιωνίας, χτισμένη στην νότια πλευρά της χερσονήσου της Ερυθραίας, δυτικά της Κολοφώνας. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ. από ΄Ιωνες, που πιθανόν προέρχονταν από την Αττική. Σύμφωνα με τον Παυσανία η πόλη κατοικούνταν αρχικά από Κάρες, που εκδιώχθηκαν μετά την μετανάστευση των Ιώνων που έφτασαν στην περιοχή με αρχηγό τον Ανδραίμωνα. Κατά τον Στράβωνα, οικιστής της πόλης ήταν ο Ανδρόπομπος, απόγονος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Η πόλη ήταν μία από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων. Στην θέση της σήμερα βρίσκεται το Τουρκικό χωριό Kisik Yarimadasi.

΄Εφεσος...

Μίλητος...

Μισύς...

Πριήνη...

Αλάτζατα ή Αλάτσατα...

τα... Βρίσκονται στο λαιμό που ενώνει τον κύριο κορμό της χερσονήσου της Ερυθραίας με τη δυτική απόληξη της, που αποτελούσε πάλι μια μικρή χερσόνησο. Σ’ αυτήν την άκρη, αναπτύχθηκαν, εκτός από την Κρήνη (Τσεσμέ) και τα Αλάτσατα, η Κάτω Παναγιά, η Αγία Παρασκευή (Κιόστε) κι άλλοι μικρότεροι οικισμοί. Στα νότια, βρίσκεται η Αγριλιά με μεγάλο και ασφαλές λιμάνι και με έξοδο στο Ικάριο Πέλαγος.

Για το όνομα, Αλάτσατα, υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Πιθανότερα είναι ότι προήλθε από το ΄Αλατος σάτα (σωροί αλάτων στις αλυκές), και απλούστερα έγινε Αλάτσατα. Άλλη ερμηνεία είναι το Αλατζά Ατ, δηλαδή παρδαλό άλογο, ή ανοιχτό καφετί άλογο.

Είχε επικρατήσει παλαιότερα η παράδοση ότι το όνομα οφείλεται στον Άγιο Γεώργιο και το άλογό του. Ότι, δηλαδή το τούρκικο τζαμί που υπήρχε στα Αλάτσατα ήταν παλαιότερα εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κι ότι ο Άγιος όταν του γκρέμισαν τον ναό, εμφανιζόταν τις νύχτες να τριγυρίζει τους κάμπους με το άλογό του. Όμως το άλογο του ΄Αι Γιώργη, είναι άσπρο.

Με λένε Ελένη, του Μιχαήλ Αποστολή (μετέπειτα Αποστολίδη), του Γεωργίου και της Κατίνας, το γένος Τσανίκη: Αμπατζή;) και της Αικατερίνης, το γένος Κρασσά (του Ηλία και της Ελένης, το γένος Καριώτη). Είθε όλοι τους ν΄αναπαύονται εν ειρήνη ...

Μετέπειτα Αποστολίδης γιατί έτσι χρειάστηκε. Πρόσφυγας ήταν από Σμύρνη κι Αλάτσατα. 7 χρονών πέρασε στη Χίο, χωρίς πατέρα και μεγάλο αδερφό (Θοδωρής), κάτι λίγα φεγγάρια πριν την καταστροφή, κατάφερε και τέλειωσε το Γυμνάσιο.  Με τη βοήθεια των υπόλοιπων της οικογένειας (μια μάνα, 3 αδερφές Μαρίτσα, Παρασκευή, Καλλιόπη) κι ένα αδερφό (Κωνσταντίνος) μικρότερο όλων) έφυγε από την Πιτυούντα (Πιτυούς) Χίου, το σημερινό Πιτυός (πίτυς= νεαρό πεύκο) κι "ανέβηκε" στην Αθήνα. Είχε τη βοήθεια, είχε και τη θέληση μα τα φόντα και μια μεγάλη επιθυμία να γίνει δικηγόρος. Κάποια στιγμή εκεί στην πρωτεύουσα, η κυβέρνηση αποφάσισε να νοιαστεί επιτέλους πιο σοβαρά με τους πρόσφυγες κι αποφάσισε να δώσει σε κάποιους ένα κομματάκι χώμα -δεν ξέρω σύμφωνα με ποια κριτήρια- να το έχουν δικό τους. Αθήνα, Νομική ... κι ο μπαμπάς μου μάζεψε, συμμάζεψε, έγραψε, υπέγραψε ένα κάρο χαρτιά. Μέσα σ΄αυτά τα τόσα χαρτιά, υπέγραψε κι ένα που έλεγε ότι για να αποκτήσει αυτό το "δικό του κομμάτι χώμα" δέχεται το Αποστολής να γίνει Αποστολίδης. ΄Ετσι ένα -ιδης  τον έκανε δικαιούχο, παρέμεινε βέβαια πρόσφυγας! ΄Ενιωθε άξιος που τα κατάφερε να φέρει την οικογένειά του στην Αθήνα. Κι ήταν κι έμεινε περήφανος που ήταν πρόσφυγας!

Καλά σας βράδια

Ε.-