Η πρέφα θέλει υπομονή κι η πέρδικα κυνήγι ...

13.10. Κάρπου, Αγαθονίκης

14.10. Ιγνατίου, Κελσίου

15.10. Λουκιανού, Σαββίνου, Βάρσου

16.10. Λεοντίου

17.10. Ωσηέ, Ανδρέου

18.10. Λουκά ευαγγελιστού, Μαρίνου

19.10. Κλεοπάτρας

20.10. Αρτεμίου

21.10. Χριστοδούλου, Ιλλαρίωνος

22.10. Μαξιμιλιανού, Μαρτιανού - Σήμερα ...

κι αλήθεια είναι ότι από τις 14 του μήνα έχω λουφάξει στα ζεστά ...

Σύμπωση ή όχι, το γεγονός είναι ότι από τις 14 του τρέχοντος, ανήμερα Κελσίου, μεγάλη η χάρη του, το θερμόμετρο εδώ έχει πέσει στο μηδέν και το καλοριφέρ πάει σύνεφφο!!!!!!!!!!!!! Εντάξει, τη νύχτα ... αλλά όχι ότι την ημέρα ανεβαίνει και πολύ περισσότερο!!!  4-5 μάζιμουμ...

Κι ενώ το κρύο με κάνει, μας κάνει, γενικώς να θέλουμε να χουχουλιάσουμε κι ενώ πίστευα ότι έξω κρύο κι εξ ου χουχούλιασμα, όπερ και εύκολο πολύ θα μου ήταν να μαζευτώ, να συμμαζευτώ και να φροντίζω το ιστοτοπάκι μου, τελικά τίποτα!

Είναι σοβαρό γιατρέ, δηλαδή να... με το μυαλό συνέχεια σε ταξίδι ;

Σε ταξίδι μόνιμα  ...

Σε δρόμο, στο δρόμο, σε σοκάκια, σε μυρωδιές ...

Δεν μπορώ με τίποτα να το συγκεντρώσω και να συγκεντρωθώ, να συμμαζευτώ και να το συμμαζέψω, να στρωθώ και να γράψω όλα αυτά τα όμορφα, που ώρες με πνίγουν, ώρες με λιώνουν κι ώρες με συνε-παίρνουν. Μωρέ! Συνέχεια ασυμμάζευτη μ΄έχουν! Συνέχεια σε ταξίδι, σε δρόμους στο χρόνο. Μμμμμ ...Ταξίδι δίχως πρόγραμμα και χωρίς ξενοδοχείο.Υπέροχα υπέροχο! Ταξίδι προς τα πίσω, στα  μακρινά ζεστά, στα τρυφερά παιδικά, σ΄ότι δηλαδή έχει φύγει πια... και μου λείπει... Ταξίδι που τσούζει τα μάτια ...

Προσπαθώ να κρατήσω ζωντανό αυτό το μπλογκ, όσο μπορώ, πραγματικά προσπαθώ.

Είμαι σίγουρη! Ναι  το πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει,  αξίζει να μείνουν κάπου  γραμμένα αυτά τα μικρά ιδιαίτερα σμυρνέικα έστω κι αν αυτό το κάπου είναι το ασήμαντο μου μπλογκ ανάμεσα στα τόσα εκατομύρια σημαντικά άλλα. ΄Εστω κι αν αυτά είναι απλά δικά μου σμυρνέικα.  Δεν πρέπει να χαθούν! Τα αγαπάω όλα αυτά, παραδόσεις, ήθη, έθιματα, ιστορίες, παροιμίες, παραμύθια κι απλές σκηνές ζωής και σμυρνέικης καθημερνότητας. Κάπου πρέπει να μείνουν, να ζήσουν! Κι ίσως κάποτε να γεμίσουν κάποια μάτια περαστικών που χαμένοι ίσως περάσουν κι από δω ... ΄Ισως να συμπληρώσουν κάποιες μνήμες, ίσως και να ξαναζωντανέψουν μνήμες άλλων. ΄Ολοι έχουμε μνήμες, κι οι μισοί και βάλε, σμυρνέικες. Ας μην τις αφήσουμε να χαθούν, ναι;

Φτάνει τόσα και τόσοι που χάθηκαν. Μαζί με τις μνήμες τους, υπάρχουν κι άλλα που δεν πρέπει να χαθούν. ΄Εστω κι αν όλοι -2 φορές- έφυγαν, μια από κει για εδώ και μια από εδώ για κει ... έστω κι αν μικρά κι ασήμαντα είναι ... τα σμυρνέικα μας δεν πρέπει να σβηστούν.

Θέλω, πρέπει να τα φυλάξω και δεν έχω που αλλού, παρά μόνο εδώ. Είναι σμυρνέικα κι αγαπημένα ίσως από πολλούς, ίσως κι απ΄όλους! Θέλω να τα κρατήσει ο χρόνος και δεν ξέρω πως.  Ξεθωριάζουν και πάνε γαμώ το μου και τόσο λυπάμαι.

Κάποτε γιορτάζονταν όλ΄αυτά και στόλιζαν ζωές!

Μετά  έτρεφαν λυπημένες μ΄ αγαπημένες μνήμες ...

συνάμα χάιδευαν κι αγκάλιαζαν χαμένες για πάντα ζωές κι αγάπες... Τ

ζωντάνευαν δεσμούς ...  κατέλυαν αποστάσεις ...

ξημέρωναν κι ημέρωναν ψυχές... 

κρατούσαν τις ψυχές ενωμένες...

Ε.-

Αϊβαλί χτες ...

ΑΪβαλί σήμερα ...