Δεν πειράζει να θυμώνεις με το Θεό... το αντέχει...

Βρέχει για τα καλά... Τ΄ακούω ξεκάθαρα!
 "Κοκόνα μου πως να ΄χει καλό καιρό σήμερα; Μεγάλη Παρασκευή είναι ... κλαίει ο Θεός...  κλαίει κι ο καιρός... "

Πρώιμο καλοκαίρι εσείς ε; Κοντομάνικα, τραπεζάκια έξω και γελάτε! Να σας δω τι θα κάνετε στο όψιμο! Μη μ΄ακούτε. Απλά ζηλεύω!

Θέλω να ξυπνήσω, να τεντωθώ ή να χουζουρέψω, μακάρι να ΄ξερα. Σίγουρα όμως ονειρευόμουν πασχαλιές και δεν ήθελα τ΄όνειρο να ΄χει τελειωμό. Φτου! ΄Ενα λίγο, ένα λεπτό και θα τις μύριζα! Λοιπόν, άνθισαν ακριβώς στην "ώρα" τους. 2-3 μέρες έχουν, 2-3 πριν τη Λαμπρή! Σας φαίνεται περίεργο που το λέω; Μα το λέω γιατί δεν είμαι εκεί στα νότια, αλλά εδώ, στα βόρεια, στα πάνω! Για εκεί κάτω στα νότια, δεν είναι περίεργο, συμφωνώ. Για εδώ όμως είναι... Τελικά ο Θεός... είναι ορθόδοξος!


"-Καλά ξυπνητούρια κοκόνα μου... "
"-Καλημέρα νενέ μου..."

"- Εξεκουράστηκες;"

"΄Αιντες και σήμερα έχουμε κάμποση ώρα για ξεκούραση... μέχρι το μεσημέρι... ΄Αιντες σηκώσου να πάμε μέχρι το ναό... Κατεβάζουν το Χριστό απ΄το σταυρό σήμερα... άιντες και να περάσεις και κάτω απ΄τον Επιτάφιο... να πάρεις τη χάρη του... Παρώρησες πολύ χτες στο στόλισμα κι εδά ζορίζεσαι...  σήμερα όμως θα εδείς καλά τα έργα σας και θα τον εκαμαρώσεις... ΄Αιντες κόρη τ΄ουρανού... της μάνας σου αστέρι... του μαχαλά γαρύφαλλο και του έρωτα μαχαίρι... ΄Αιντες κοκόνα μου... άιντες... "

"΄Αιντες κι η Μεγάλη Βδομάδα δυο φορές μεγάλη είναι για μας τις νοικοκυράδες κοκόνα μου... όχι και τόσο για μένα πια... μα για τις πιο νιές, διπλή κούραση... Κάποτε στον τόπο μας τα ΄καμα κι εγώ όλα αυτά... συντροφιά με τις φιληνάδες μου, τη νενέ μου, την αννέ μου, τσι αδερφάδες μου... Οι άντρηδες και τότε και τώρα, δυο έγνοιες μονάχα είχανε τη Λαμπρή... το αρνί και τους παράδες... Το αρνί ήτονε κι εύκολο... Τρίτη, Τετάρτη το εφέρνανε στο σπίτι... παραγγελία το είχανε κάμει από πρότερα... σύρμα, σούβλες, σακοράφες, κάρβουνα, λάδια, ξύδια υπήρχανε εσαεί στο σπίτι ... Ε, αφήνανε και τους παράδες κι εφεύγανε ήσυχοι από το σπίτι... Εβγαίνανε το πρωί για τη δουλειά και γυρίζανε το σπέρας... μμμ... μισοφαγωμένοι... Εξεστρατίζανε βλέπεις, μετά το μεροκάματο στην τσικουδιά... και με μεζεκλίκια μισογεμάτο το στομάχι... ερχόσαντε... ηπλύνοντο και βουρ όξω κι άιντες για το ναό... "  

 "Οι νοικοκυράδες όμως... να η λάτρα η πασχαλινή, να τα εορταστικά... ούλα ήπρεπε να λάμπουνε τη Λαμπρή... μέσα-όξω... να τα ασπρίσματα... να τα καθημερνά, να τα ψώνια και τα καλέσματα... ούλα απ΄αυτές επερνάγανε... Βάλε πως δυο και βδομάδες πριν τα εξεκινούσανε, μια βδομάδα ύστερις κι ακόμη εκεί αυτές... να συμμαζεύουνε...  Τα καλέσματα ήτονε το εύκολο... στον εμεγαλύτερο, ήθελε το αντέτι κι εκεί επηγαίναμε... ή σ΄αυτόν που είχε το κολάι και τα πιο πολλά... Τα καθημερνά τα βολεύανε... με τη νηστεία λίγο το μαγείρεμα... με την εκκλησία νωρίς το σκόλασμα απ΄τα εορταστικά... μόνο που μετά την εκκλησιά πάλι ανασκουμπώνονταν... Τσοοοκ μεγάλο το τραπέζωμα του Πάσχα... πολύ μεγαλύτερο από το χριστούγεννο... Λιγότεροι ήσαντε οι μουσαφίρηδες το χριστούγεννο γιατί θέλεις ήβρεχε, θέλεις κρύο κι εχιόνιζε... ταμάμ λιγότεροι..."

"Το Πάσχα με τον καλό καιρό, άσπριζες γλάστρες, τοιχεία... ξεχορτάριαζες αυλές... εμέτρανες καρέκλες και τραπέζια και τα έβγανες απ΄το σπίτι... κοντά μετακόμιση...  χώρια οι γείτονες και οι περαστικοί... καλεσμένοι ακάλεστοι ήσαντε... κάτεχες; δεν κάτεχες... θα ΄ρτουνε.. δεν θα ΄ρτουνε... ποιοί θα ΄ρτουνε και πόσοι ... τσι μουρλής... Κι άμα είχενες και μουσαφίρηδες από μακριά, ξενοχωρίτες...  να τα άσπρα, να τα πεσκίρια, να τα χιράμια κι οι μπατανίες... να λέγεται όμως, όλοι προσκομίζανε το κατιτίς τους...άθρωπος δεν ήρχετο με κρεμασμένα τα χέρια... μεγάλη η χαρά αλλά μεγάλος κι ο κάματος..."

"΄Αιντες μαχμουρλού ... τ΄απόγιομα θα πιάσω την κουλούρα και το ψωμί ... 5 κουλούρες θα κάμομε και 12 ψωμιά... μαζευτήκαμε πάλι κάμποσοι... θυμάσαι αυτά που ΄χομε ειπωμένα για το ψωμί και ότι έχει να κάμει με θρησκευτικό αντέτι; Πριν αρχίσομε το ζύμωμα σταυρώνουμε το ζυμάρι... σαν το κόψουμε, τη κομμένη όψη να βλέπει τη μέση της τράπεζας... σαν σου πέσει κομμάτι κάτω τ΄ανασηκώνεις, το φιλείς και το βάνεις πάλι πάνω...  τα ψίχουλα είναι για τα πετεινά τ΄ουρανού... το παλιό ψωμί, για το κάνεις παξιμάδι για το μουλιάζεις για τα πετεινά τσ΄αυλής... ούτε ψίχουλο του ψωμιού δεν επετούμε... μάνα είναι το ψωμί... του ντουνιά και τ΄ουρανού... ΄Ετοιμη;  ΄Αιντες...     ένα προσκύνημα στον τάφο Του θα κάνομε... θ΄ανάψομε κι ένα κερί στους αποθαμένους... θα περάσομε, πρέπει, κι απ΄το μεζαρλίκι... να ανάψομε το καντηλάκι των, ν΄ απιθώσουμε τ΄αβγά και τα τσουρέκια τους... στην άσπρη πλάκα... η μέρα τους είναι σήμερα... "

Απομεινάρι στα πέρα χώματα

του νεκροταφείου της Σμύρνης

"΄Αιντες καλό μου... κι ούλα τ΄ άλλα είναι έτοιμα... ένα ζόρι βάλε..."

Καλή Ανάσταση και Λαμπρή Λαμπρή

Ε.-

Ναι, όλα έτοιμα είναι νενέ μου ...

Κουλούρια, τσουρέκια, αβγά...

Πάω ν΄ανάψω ένα κερί, να προσκυνήσω κι έρχομαι...

 ΄Αναψα και το καντήλι ...

 

Μέρα των αναχωρησάντων σήμερα...

Πήγα και στην περιφορά νενέ ...
και γύρισα όπως πάντα μ΄αυτό το άφατο συναίσθημα συγκίνησης...  

΄Αγιος Νικόλαος εκ Μύρων, ο θαυματουργός