Συμβουλές δίνουν πολλοί, ψωμί όμως... λίγοι...

Χαιρετώ...

Ακόμη μια παροιμία, λίαν -κατά τη γνώμη μου- επίκαιρη όπως κι η προηγούμενη κι αφιερωμένη εξαιρετικά σε όσους και όσες...
Εγώ συμβουλές γιοκ, δεν θα σας δώσω...
Και λόγω πρακτικών λόγων δεν θα σας δώσω και ψωμί...
Θα σας δώσω όμως συνταγές ...

Είστε όλοι καλά; Το εύχομαι και το ελπίζω. Πέρασαν μέρες και κυρίως πέρασαν πολλά και διάφορα -σοβαρά κι ασόβαρα- από την τελευταία φορά που είχα σηκώσει τα ρολά κι είχε μπει ήλιος στο παρόν μαγαζί.  

Αποφάσισα λοιπόν, ν΄ανοίξω το μαζαγί σήμερα μετά από κάτι καιρούς και μετά από τα από καιρού εις καιρόν ξαραχνιάσματα που κάνω. Η απόφαση ήταν και δεν ήταν τυχαία. Και δεν ήταν τυχαία γιατί εδώ και καιρό έχω τύψεις  για τα κατεβασμένα του ρολά. Γεγονός είναι βέβαια και ότι μου λείψατε! Αλλά είναι κι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα γεγονότα που ταράσσουν την Πατρίδα μου ήταν και είναι τόσο σημαντικά άνθρωπο δεν αφήνουν ασυγκίνητο. Σιγά μην όλοι περίμεναν εμένα και ν΄ανοίξω το μαγαζί. ΄Αλλωστε το έχω τόσο παραμελήσει... Κι ήταν τυχαία  γιατί κάτι μέρες πριν, εντελώς τυχαία, συμμετείχα σε μια ντόπια γιορτή. Μια γιορτή, όχι ότι κι ότι, αλλά μια γιορτή εθνική κι εθνική γιορτή τού τρίτου μου τόπου! Αυτού του τρίτου που κάτι μέρες τώρα καίγεται και βέβαια όχι λόγω μνημοσυόνυμου αλλά λόγω κάτι τρελλών θερμοκρασιών Κελσίου, ένα ίδιο του πρώτου μου τόπου. Και το ίδιο αυτό ή που πήρε μετάθεση στο βορρά ή που πήρε των ομματιών του γιατί δεν αντέχει να τα βάλει με κείνη την άλλη κάψα που φλογά και καίει τους συμπατριώτες μου...   

Και ιδού τώρα το μέγα μου μπέρδεμα! Αν, πρώτος μου τόπος είναι ο τόπος γέννησης, δηλ. η Αθήνα κι αν δεύτερος είναι τα Βουρλά δηλ. ο τόπος της καρδιάς μου, τότε τρίτος...΄Η μήπως δεύτερος να είναι ο τόπος που έχω ζήσει τα περισσότερα μου χρόνια και τρίτος αυτός της καρδιάς μου και που δεν έχω ζήσει κοντά του ποτέ;


Μια φορά κι έναν καιρό... η Αθήνα φημιζόταν για τις πίτες της...
η Σπάρτη για τη μέλανα σούπα της...
η Κρήτη για...

Άλλα εδέσματα πάντως των αρχαίων Ελλήνων ήταν γλυκά, όπως η «σησαμίς», είτε με τη μορφή που έχει το σημερινό παστέλι, είτε σε σφαιροειδή μορφή, οι «πλακούντες», η «άμμιλος» δηλ. η τούρτα, η «μελιττούτα», είδος γαλατόπιττας καθώς και τα «αρτοκρέατα», βλ. οι σημερινές  κρεατόπιττες, οι «τηγανίτες» ή τα «τήγανα» αλλιώς πως τηγανίτες ή κατημέρια ή λουκουμάδες κι άλλα ήταν αλμυρά...

Κι έχουμε και λέμε...

Φαγάκια και γλυκάκια...

Ο τ(ζ)έντζερης της Ελλάδας άλλαξε απ΄ όταν τον καλόπιασε με τα μπαχάρια της και τα βούτυρατά της η μικρασιάτικη κουζίνα. Ξανάνιωσε, στολίστηκε κι εμπλουτίστηκε όταν κι άμα έφτασαν οι πολλοί εκείνοι άσπιτοι κι άμοιροι, από την άλλη μεριά της ίδιας εκείνης θάλασσας. Οι πρόσφυγες ήταν που  άναψαν το μαγκάλι και τη γκαζιέρα πάνω στην άμμο και πλάι στο βαλτοτόπι κι άλλαξαν άρδην τα δεδομένα του ελληνικού πιάτου.  Από το μικρασιάτικο φτωχικό εκείνο τσουκάλι άρχισαν να ξεχύνονται μυρωδιές κι αρώματα άλλα. ΄Ανοιξαν τα μάτια και τα ρουθούνια οι ντόπιοι κι άρχισαν μετά μανίας να ρουφούν μυρωδιές και ν΄αντιγράφουν συνταγές. Οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, έχοντας στην πλάτη άλλη πολιτισμική παράδοση εκτός από το θέατρο, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, την παιδεία, την πάστρα, την καπατσοσύνη, την ευστροφία και την ευγένεια, έφεραν μαζί τους, μέσα στα λιγοστά τους μπογαλάκια και την πλούσια και μοσχοβολιστή κουζίνα τους. Τα ανατολίτικα υλικά, τα μπαχάρια και ο δικός τους τρόπος  μαγειρέματος ήρθαν μαζί τους κι επηρέασαν  κατά πολύ τις τότε διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων. Ζούσαν, χόρευαν, πίστευαν, μαγείρευαν διαφορετικά αυτοί οι φτωχοί χαροκαμένοι και ξεβράκωτοι ξέμπαρκοι που σπάρθηκαν ξαφνικά σ΄όλες τις πόλεις, χωριά και μεριές της Ελλάδας "τους". Αυτοί έτρωγαν όπως ο ΄Ομηρος, ο Ιουστινιανός, η Θεοδώρα κι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος... 

Δε λέω, βασική διατροφή τους ήταν τα σιτηρά όπως κι όλων των άλλων βέβαια. Αλλά τούτοι δω, έκαναν κι άλλα, πολλά και διάφορα κόλπα και μαγειρέματα... 

Πάμε λοιπόν. Κι ενώ εκεί ο κόσμος καίγεται...

Μουχαλεμπί ή Μαλεμπί ή Κρέμα Γιώτης αλλά όχι μ΄άρωμα βανίλια

1 λίτρο γάλα φρέσκο
70 γραμ. ρυζάλευρο
140 γραμ. ζάχαρη άχνη 2 - 2½ κουτ. σούπας ροδόνερο ή ανθόνερο

1 - 2 μικρά δάκρυα μαστίχας, κοπανισμένα μαζί με ½ κουτ. γλυκού ζάχαρη

Επί το έργον

Σ᾿ ένα μικρό λεκανάκι, ανακατεύετε το ρυζάλευρο με λίγο από το γάλα.

Δίπλα, σ΄ ένα κατσαρολάκι και σε σιγανή φωτιά, βάζετε τη ζάχαρη, το διαλυμένο ρυζάλευρο, το ροδόνερο, την κοπανισμένη μαστίχα και με το αναδευτήρι ανακατεύετε ελαφρά ώστε τα υλικά να ενωθούν. Συνεχίζετε το βράσιμο,ανακατεύοντας συνέχεια με ξύλινη κουτάλα, για να μην σβολιάσει ή για να μην σας κολλήσει η κρέμα.

Σιγοβράζετε για 25' με 30', μέχρι να πήξει η κρέμα(περίπου 4' - 5', από την ώρα που θ' αρχίσει να βγάζει φουσκάλες).

Σιγοβράζετε για 25' με 30', μέχρι να πήξει η κρέμα(περίπου 4' - 5', από την ώρα που θ' αρχίσει να βγάζει φουσκάλες).

Όταν πήξει η κρέμα, βρέχεται με νερό ή ροδόνερο ένα μικρό, ορθογώνιο κατά προτίμηση, ταψάκι και αδειάζετε μέσα την κρέμα. Το αφήνετε για καμιά ώρα εκτός ψυγείου κι όταν έχει κρυώσει σχετικά, βάζετε το ταψάκι στο ψυγείο, για δυο ώρες τουλάχιστον.

αριστερά το δικό μου μουχαλεμπί,
δεξιά ψητά κυδώνια με παραλλαγή καϊμακίου

Πριν το σερβίρετε, το κόβετε με βρεμένο μαχαίρι σε όμορφα κομμάτια τετράγωνα ή τρίγωνα ή ακόμα και σε στρογγυλά χρησιμοποιώντας ένα λεπτόχειρο ποτήρι ή το ειδικό στρογγυλό μεταλλικό φορμάκι.

Στολίζετε με γλυκό βύσσινο ή σιρόπι βύσσινου ή κουκιά ρόδι κι ασπρισμένα αμύγδαλα ή φρέσκο φυστίκι ή με ότι άλλο θέλετε και τραβάει η όρεξή σας.

Καλοφάγωτο

Διπλόπιτα...

Κολοκυθόπιτα και Κιμαδόπιτα με ή χωρίς φύλλο
(την κολοκυθόπιτα χωρίς φύλλο, η νενέ μου, δεν ξέρω γιατί την ονομάτιζε κολομπαρίνα... )

Χρειαζούμενα 
(σε περίπτωση φύλλου, 1 πακέτο φύλλο και μπόλικη λιωμένη μαργαρίνη για το άλειμμά του)

Για την κολοκυθόπιτα βλ. αριστερά - Για την κιμαδόπιτα βλ. δεξιά

1½ κιλό κολοκύθια τριμμένα στο χοντρό ρεντέ - 1 κιλό κιμά
300 γραμ. γαλέτα και ψωμί μπαγιάτικο τριμμένο για τον κιμά
2 φλυτζάνια φέτα και 1 φλυτζ. άλλο τριμμένο τυρί - 1κιλό πατάτες βρασμένες πουρέ
1 ποτηράκι κόκκινο κρασί
3 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα - 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
μπόλικο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό - 1 σκελίδα λιωμένη σκόρδο
αλάτι - πιπέρι λίγο πελτέ ντομάτας αραιωμένο
λιγάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
ελαιόλαδο
250-300 γραμ. τυρί Καισάρειας - Κα(ϊ)σέρι σε φέτες
1 ντομάτα κομμένη σε λεπτές φέτες

Επί το έργον

Λαδώνουμε με ελάχιστο λάδι το ταψί κι ετοιμάζουμε τη βάση της πίτας μας.

΄Ητοι, σε μια λεκανίτσα βάζουμε όλα τα πρώτα υλικά μαζί και για την κολοκυθόπιτα τα ανακατεύουμε καλά ενώ για την κιμαδόπιτα τα ζυμώνουμε γερά. Τα τριμμένα κολοκύθια τα έχουμε αλατίσει και τα έχουμε αφήσει στο σουρωτήρι να φύγει το πολύ νερό τους, έτσι; Η κιμαδόπιτα καλύπτεται, άμα θέλετε, και με κρέμα μπεσαμέλ.

Στρώνουμε τη γαλέτα στο ταψί και από πάνω ρίχνουμε τη"γέμιση" κολοκύθια. Το ίδιο κάνουμε και για τον κιμά που τον πατάμε να στρωθεί καλά.

Σκεπάζουμε τη γέμιση κολοκύθια με γαλέτα, λίγο τυρί τριμμένο κι εδώ κι εκεί σκορπάμε κομματάκια βούτυρο ενώ πάνω στη γέμιση κιμαδόπιτα στρώνετε τις φέτες το κασέρι και τις λεπτές φέτες ντομάτας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα και στους 180 βαθμούς για 40 με 45λεπτά περίπου. 

Αριστερά κολοκυθόπιτα, δεξιά κιμαδόπιτα

Αν τις κάνατε και τις δύο συγχρόνως όπως εγώ -σίγουρα γίνεται και μπορείτε- ψήστε τις και τις δυο παρέα...

Καλοφάγωτες

και Παραλλαγές δύο

Στην κιμαδόπιτα, αντί για γαλέτα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν βάση και πουρέ πατάτας. Λιβανέζικη συνταγή(κιμπέ μπατάτα).

Κι ακόμα, την επόμενη φορά, φτιάξε της νενές μου την παραλλαγή. Φτιάξτε τη βάση της κιμαδόπιτάς σας με το πιλάφι που σας περίσσεψε από την προηγούμενη!

Σας δίνω μια συνταγή ακόμα και σας αφήνω στην ησυχία σας, να σκεφτείτε τι διάολο και ποιους θα στείλετε στο διάολο μετά το περιβόητο δημοψήφισμα! Ενώ σίγουρα θα μου πείτε "δείτε καιρό που διάλεξε να βάλει συνταγές, εδώ δεν έχουμε φράγκα να πάρουμε ψωμί" και δίκιο θα ΄χετε.

Γιουβαρλάκια καλοκαιρινά

Χρειαζούμενα

Σάλτσα ντομάτας με λίγο διαλυμμένο πελτέ

1/2 κιλό κιμάς χοιρινός ή ανάμεικτος

1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό

μπόλικο φρέσκο μαϊντανό ψιλοκομμένο

ρύζι

4-5 μέτριες πατάτες κομμένες κυδωνάτες

λάδι - αλάτι - πιπέρι ή μπούκοβο

τυρί φέτα και

Επί το έργον

Βάλτε την κατσαρόλα στη φωτιά με λίγο λάδι και ρίξτε τη σάλτσα ντομάτας, λίγο αλάτι και λίγο πιπέρι ή μπούκοβο. Αφήστε να πάρει 2 βράσεις και ρίξτε 2-3 φλυτζάνια νερό. ΄Η τόσο νερό όσο νομίζετε ότι φτάνει για να ψηθούν τα γιουβαρλάκια και να μείνει η σάλτσα σας πηχτή.

Καθαρίστε και κόψτε τις πατάτες.

Βάλτε όλα τα ανωτέρω χρειαζούμενα μαζί με μια κουταλιά σάλτσα ντομάτας σε μια λεκανίτσα, ζυμώστε καλά και πλάστε σε γιουβαρλάκια. Ρίξτε πρώτα στην κατσαρόλα τις πατάτες και μετά από κάνα 10λεπτο ρίξτε και τα γιουβαρλάκια κι αφήστε να ψηθούν.

Καλοφάγωτα

Η φέτα; Δεν χρησιμοποιήσαμε τη φέτα;

Ε, χωρίς φέτα δεν τρώγονται! Ούτε χωρίς φρέσκο ψωμάκι! ΄Αλλωστε τι καλοκαιρινό τρώγεται χωρίς φέτα!

Και δίκιο έχετε και συγγνώμη από κάποιους που καμία όρεξη δεν έχουν για συνταγές, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο το ναι και το όχι και αφού όχι που πήγαν όλοι αυτοί οι ειδικοί γύφτοι του ναι και γιατί όλοι αυτοί οι ειδικοί μορφωμένοι και παραμορφωμένοι αναλυτές έλεγαν άλλοι ναι κι άλλοι όχι. Κι ούτε θέλω ν΄ασχοληθώ άλλο με τους επαγγελματίες και μη επαγγελματίες δημοσιογράφους, τις γελοίες δημοσκοπήσεις, τους γελοίους όποιους φανατικούς, τα τρελλά σενάρια, τις κουφές υποθέσεις και προϋποθέσεις, τις άχρηστες ειδήσεις και όλα τα υπόλοιπα παρελκόμενα παρατράγουδα που ακούγονται ένα γύρω...

Καλά σας βράδια

Ε.-

Δεν θέλω ν΄ακούσω άλλα, ούτε όχι, ούτε ναι, ούτε ποιος, ούτε γιατί, ούτε όταν, άμα... ούτε όχι στο ναι, ούτε ναι στο όχι! Αμάν πια! ΄Οχι, δεν θέλω άλλα σενάρια, άλλες λύσεις, άλλες ιδέες, άλλες προτάσεις.Κουράστηκα πια! ΄Ασε που νομίζω πως αδίκως ανησύχησα κι ανησυχούσα τόσες μέρες.Κι οι του ναι κι οι του όχι, στο ίδιο καζάνι βράζουν/με!

Μια χαρά περνούν και την περνούμε όλοι μας! Αλίμονο σε κάτι άλλους...

Ειδικά εδώ που είμαι τους σιχάθηκα όλοθς και όλα και λίαν ιδιαιτέρως τους δημοσιογράφους και μια άλλη ράτσα που τους σέρνει όλους -που δεν έχουν ..................-  απ΄τη μύτη γιατί φοβούνται μήπως χάσουν την εύνοιά της, τα μάρκα της και γιατί δεν ξέρουν τι κουπί τραβάει η "ίδια" στο εσωτερικό της...

Κι όπως έλεγε η νενέ μου και άλλες πολλές γιαγιάδες ακόμη...

Ξέρεις να κλέψεις; Ξέρω

Ξέρεις να κρυφτείς; ΄Οχι...

Τότε μην κλέβεις παιδάκι μου...

Ε λοιπόν, αυτοί οι άλλοι, ξέρουν να κρύβονται!!! Κι οι δημοσιογράφοι τους, ξέρουν και κρύβουν τους πομπές τους!  

Ενώ οι δικοί μας, δημοσιογράφοι και μη, δεν ξέρουν!

Ο νοών, νοείτω ...