Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι

σα να λέμε... αγάλια-αγάλια κι εγώ,  θα τα καταφέρω να είμαι πιστή εδώ ... να γράφω και να φιλολογώ, να θυμούμαι και να φυλλοσοφώ :))

22 σήμερα Δεκέμβρης 2010 - Α, χτες, ξέχασα να σας πω πως ήταν το χειμερινό ηλιοστάσιο! Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ίσα μέρα ίσα νύχτα! Εεε, έχετε το Διαδίκτυο για να μορφωθείτε! Μπορεί να μην διδάσκει τρόπους, συμπεριφορά, ηθικές αξίες, αλήθειες -το αντίθετο θα έλεγα- αλλά άντε ας μην το κατακριμνήσουμε- όλο και κάτι διδάσκει ... για τους σοβαρούς! ΄Αλλωστε κι εγώ εδώ μέσα είμαι! Και είχαμε και παντελή έκλειψη Σελήνης!

Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας σήμερα και μιας και υπάρχουν τρεις...
η κάθε μια αναφέρεται υποχρεωτικά με τον τίτλο της, για να τις ξεχωρίζουμε και να ξεχωρίζει!

Σμύρνη, τα μελομακάρονα

6 φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι

3 φλυτζάνια του τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό

3 φλυτζάνια του τσαγιού ελαιόλαδο πρώτης ποιότητας

1/2 φλυτζάνι του τσαγιού κονιάκ

..........

ναι, σήμερα ήταν η μέρα για τα μελομακάρονα στη Σμύρνη

ναι, τόσες ήταν οι δόσεις στη Σμύρνη

ναι, στη Σμύρνη εκείνη ...

δηλαδή  σ΄εκείνη τη Σμύρνη που έλειπε πάντα στον πατερούλη μου και στη γιαγιά μου την καλή! Και που κι οι δυο τους μού λείπουν! ΄Οπως έλειπε και στην μανούλα μου. Λίγο λιγότερο ίσως γιατί εκείνη δεν είχε γεννηθεί και ζήσει εκεί, μα που παρόλα αυτά μέσα κει είχε μεγαλώσει ... μέσα στην ομορφιά της, στις παραδόσεις της, στην αγάπη της δηλαδή ένα κάτι σαν μέσα στην καρδιά της... Κι η μανούλα μου μού λείπει! Σαν σήμερα η κουζίνα μας μύριζε κανέλα, γαρύφαλα, μέλι ... Και τη βλέπαμε τη μάνα μας μόνο βράδυ αυτή τη βδομάδα! Μια βδομάδα βλέπεις πριν τα Χριστούγεννα άρχιζε το τουρνουά ... της Σμυρνιάς! ΄Ετρεχε να βάλει το χεράκι της σ΄όλα τα μελομακάρονα της γειτονιάς! Να δώσει ένα χεράκι, έλεγε, στις φιλενάδες της που της το ζήτουσαν και σειρά έπαιρναν ποια θα πρωτοπρολάβει να τύχει της γλύκας που είχαν τα μελομακάρονα της, της ευωδιάς που ΄χαν οι κουραμπιέδες της, του γέλιου που σκόρπιζε η κουζίνα της...

Αυτές ήταν οι δόσεις στη Σμύρνη, μιας και τα γλυκά γίνονταν για να μοιραστούν! ΄Ενα πιάτο για τη γιαγιά και τον παπού, ένα για τη θεία την Κανελιώ, ένα για τη θεία τη Χρυσάνθη, ένα για τη θεία τη Σταματίνα! Γίνονταν τα γλυκά για μεγάλες οικογένειες τότε -τώρα άσε- μια η καλοπέραση, μια η βαρεμάρα, μια ο ΦΠΑ, τα μελομακάρονα έγιναν Κωνσταντινίδης, οι κουραμπιέδες Χατζής, η βασιλόπιτα Τερκενλής! Για ακρίβεια δεν μιλάει κανείς πάντως! Και γίνονταν πολλά-πολλά τότε για να γιορτάσουν όλοι, να φχαριστηθούν όλοι, για να τα μοιραστούν με τη γειτονιά, με τους λιγότερο ευνοημένους, με τους λιγότερο ευτυχισμένους και με τους λιγότερο γιορτάζοντες ... Και τα πρώτα-πρώτα πήγαιναν σ΄αυτούς που δεν είχαν το "δικαίωμα" να κάνουν γλυκά, σ΄αυτούς που είχαν πένθος! Μετά στους μη έχοντες και μετά παντού μα παντού!!!

22 Δεκέμβρη πρωί


Καλές σας μέρες ...