΄Αλλα λογαριάζει ο γάιδαρος κι άλλα ο γαϊδουριάρης! Και μη μου ξαναπεί κανείς ότι ζεσταίνεται ο πλανήτης γιατί θα τον σκίσω!

Υπομονή ... και με μισή καρδιά αλλά  ...

Άντε πάμε απ΄την καλή ...

Να τα πούμε; Καλήν ημέρα άρχοντες κι αρχόντισσες κυράδες...

24 σήμερα - Ευγενίας και Φιλίππου πατρός αυτής

Παραμονή κι αναμονή ...

Και δεν υπάρχει άνθρωπος σ΄ολόκληρο τον πλανήτη που να πήρε ωραιότερο δώρο!!!  Το δώρο μου! ΄Ενα ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΟ! Απ΄τα χεράκια του τα βελουδένια! Μικρό τον έλεγα μελένιο! Τώρα είναι -ο γιος μου- ο μεγάλος μου! Μελένιο το χρώμα του σαν κι αυτό το μελένιο της βιτρίνας που έφτιαξε απ΄άκρη σ΄άκρη με τα χεράκια του τα άξια! Δώρο μοναδικό και μόνο για μένα! Δικό μου, κατάδικό μου, ολόδικό μου, μοναδικό μου! Τον μικρό -έτσι τον λέω τώρα- τον έλεγα γαλατένιο! ΄Αλλο χρώμα, άλλο παιδί, άλλη αγάπη! ΄Ιδια με την πρώτη αλλά άλλη! Κι ο άθλιος, ο απαίσιος, ο απαράδεκτος ...ο καιρός, ο παλιόκαιρος!

Παραμονή κι αναμονή και τι αναμονή! Δύσκολη, πολύ δύσκολη! ΄Οτι και να σας πω είναι λίγο! Και καμία σχέση δεν έχει -δηλαδή όχι και καμία- με τη σημερινή μέρα! Μα τι λέω; Μην μ΄ακούτε! Σήμερα έχω τα νεύρα μου, τις ανάποδές μου, τις κακές μου! Μισή μέρα σήμερα, μισή αναμονή, μισή γιορτή το βλέπω να κάνω ...  ΄Οπως σε βλέπω και με βλέπεις με μισή καρδιά θα περάσω την παραμονή! Γιατί; Γιατί; Μα ... γιατί;

΄Αλλα λογαριάζει ο γάιδαρος κι άλλα ο γαϊδουριάρης!

Να σας το εξηγήσω; Χρειάζεται;

Τα νεύρα μου, τα νεύρα μου, τα νεύρα μου! Και το καλύτερο;  Χα ... στην προκειμένη περίπτωση ο γάιδαρος -εκεί δες, σε τέτοια ηλικία- είμαι εγώ κι ο γαϊδουριάρης ο καιρός! Ο παλιόκαιρος, ο φριχτός, ο απαίσιος, ο απαράδεκτος, το κέρατο ...

που μπλοκάρισε το γιο μου το δευτερότοκό μου -ευτυχώς ο πρωτότοκος είναι εδώ από την Τρίτη- μακριά απ΄το σπίτι του μέρα που είναι! Σκατά καιρό έχουμε και δεν με βλέπω να μπορώ σήμερα ν΄ασχοληθώ με τον ιστότοπό μου ο οποίος ουδόλως μπλοκαρισμένος είναι ... Αχ, ας γίνει κάτι! Πώς θα περάσω την Παραμονή μες την αναμονή; Θέε μου και μέρα που ξημερώνει ας φτάσει επιτέλους! Να γεμίσει η καρδιά μου, να γεμίσει το σπίτι! Να μην είναι έτσι -μισή, μισογεμάτο- ...

Σμύρνη, σαν σήμερα ...

΄Ολη η οικογένεια στο πόδι!

Τα παιδιά αγουροξυπνημένα στα κάλαντα! Τα τρίγωνα δοκιμασμένα πλειστάκις, καλογυαλισμένα, τα καραβάκια στολισμένα ... στα χέρια τα ελάτινα κλαδιά που "για το καλό" θα χτυπήσουν τις πόρτες των αρχοντικών!

"Καλήν ημέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ΄αρχοντικό σας ..."

ή ακόμα

"Χριστός γεννιέται, σαν (γ)ήλιος φέγγει, σα νιο φεγγάρι, σαν παλικάρι ...

Κυρά Θεοτόκος εκοιλοπόνα και παρακάλιε

Βοηθήστε βοηθήστε αυτή την ώρα τη βλογημένη και δοξασμένη, μαμμή να πάτε, μαμμή να φέρτε

΄Ωστε να πάσι και να γυρίσου, Χριστός γεννήθη, σα νιο φεγγάρι, σαν παλικάρι ...

Κι οι άρχοντες κι οι κυρές, ανάλογα φυσικά με το "έχει τους", με καλούδια -κάστανα, καρύδια, φουντούκια, ξερά σύκα- και γλυκά -λεφτά???- φιλεύουν κι ανταμείβουν τα παιδιά για τα νέα τα καλά! Κι είναι "σε κακό" να μην ανοίξουν την πόρτα ... έστω κι αν τη χτυπήσουν 30-40 φορές!!! Κι επιστροφή των παιδιών στο σπίτι για να ξαναφύγουν πάλι ... Γιατί αν η γιαγιά ή ο παπούς μένουν παραπέρα ή σ΄άλλο θείο ή θεία ... ααααα, πρέπει τα παιδιά να τους πάνε το μπουναμά τους ... ένα ζευγάρι παντόφλες, ένα τσεμπέρι, μια ρόμπα, μια κουβέρτα ... κι ένα φιλί στο χέρι! Και θα λάβουν κι αυτά ... Τη συγγνώμη, ένα νόμισμα και την ευχή τους! ΄Ετοιμα για την εκκλησία πια ...

Το Χριστόψωμο ζεστό μοσκοβολάει -απαραίτητο στο Χριστόψωμο το γλυκάνισο- στο τραπέζι απ΄τα χαράματα μα θα κοπεί το βράδυ! Και τα σχέδια του ανάλογα του σπιτικού ... Κι ένα πιάτο μέλι! Για τους ξενιτεμένους! Γλυκά να τα βρίσκουν όλα μπροστά τους εκεί που είναι ... σαν μέλι! Μια νοσταλγία φέρνουν αυτές οι μέρες ... Αθυβολή κι ανάμνηση, γλυκειά θλίψη και πανάθεμά τες ... μεγαλώνουν την απόσταση!

Και το σπίτι μυρίζει ... Μύτες και μυτούλες ανοιγοκλείνουν αρπάζοντας μυρωδιές! Είναι κι αυτή η νηστεία βλέπεις! Και να να προσπαθούν να ξεχωρίσουν μυρωδιές! Γουρουνάκι, πατάτες, δεντρολίβανο, βούτυρο, ανθόνερο, γλυκάνισο, μέλι, κανέλλα, ;;;;

Και φρούτα -στολίζουν το τραπέζι, με το ρόδι -τ΄αγαπημένο μου- βασιλιά! Γυαλίζουν και στραφταλίζουν, το ζεσταίνουν, το ζωντανεύουν ... στο κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο ...

Τα ρούχα τα καλά τα σκολινά, γερά ξεσκονισμένα σαν να κοιμούνται απλωμένα στο κρεβάτι...

Του μπαμπά, της μαμάς, των παιδιών ... του μεγάλου, του μετά, του τρίτου ... της κόρης ...

κι από κάτω τα παπούτσια, καλογυαλισμένα, λίγο μεταχειρισμένα ...

Το τζάκι μυρίζει έλατο -συνήθως- και φασκόμηλο ή δεντρολίβανο! Περνάει η μάνα και κάθε τόσο ρίχνει κλαράκια ... μια απ΄το ένα, μια απ΄το άλλο! Δίπλα στέκει ένα ταψί κάστανα ... αυτά για το βράδυ-βράδυ, για την ώρα που θα έχει πια κοπάσει ο θόρυβος απ΄τα τσουγκρίσματα, τις ευχές, τα πιάτα, τα γέλια ... για την ώρα που θ΄αρχίσουν οι θύμησες, οι ιστορίες, τα παραμύθια!

Θυμάσαι τον ...

Τότε που ...

΄Οταν ...

Κι οι ελπίδες ...

΄Αμα ...

(΄Αλλα τέτοια όμορφα αύριο -παρακαλάτε- να φτιάξει ο καιρός ...)

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου ... κι ένα ταξί να φύγω!!!

Να ΄στε καλά ...

Καλές σας νύχτες ...