Ενθάδε ... Καινούργιο μπλογκεράκι μου και που ν΄απουσιάσω!
Μωρέ χάρη να ΄χουν οι αργίες και το ότι δεν τραβιέμαι στη δουλειά κάθε μέρα, αλλιώς ...
Δεκέμβριος 27, του Αγίου Στεφάνου -κι αν δεν το ξέρετε- προστάτη των νιόπαντρων
Λοιπόν, αν έχετε μπει σε σειρά με τα ψώνια και τις ετοιμασίες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ξεθάψτε το σβουράκι -πάρτα όλα- ελέγξτε την τσόχα, τις τράπουλες και κάντε -ανάγκα οικονομικής κρίσης-ψιλά, πολλά ψιλά! Οι πλέον φανατικοί προμηθευτείτε φουντούκια, καρύδια, αμύγδαλα, απλεπούδες και ότι άλλο τραβάει η ψυχή σας και γιατί όχι, αρχίστε τις πρόβες!
Σμύρνη, οι άντρες ...
Αφού κουβαλούσαν όλα τα καλά της αγοράς, οι άντρες κρίνονταν ελεύθεροι υποχρεώσεων! Κι ως ελεύθεροι υποχρεώσεων κι αφού ξεμπέρδευαν από τη δουλειά τραβούσαν -όχι φυσικά για το σπίτι-μα κατά τους αντρικούς τόπους! Θες καφενές λεγόταν αυτό, θες ταβερνάκι, θες λοκάντα! Κι εκεί, αφού έκαναν -πριν τα πρώτα τσίπουρα- ανάλυση των τιμών της αγοράς, της πολιτικής κατάστασης , του καιρού, με τα δεύτερα, άρχιζαν τις θύμησες, τις ιστορίες, τα "κατορθώματά" τους... πιάναν ίσως κάναν αμανέ, πιάναν μετά και το χαρτί! Οι νοικοκύρηδες έπαιζαν χαρτιά μόνο αυτές τις μέρες. Κι ήταν γιατί "το ζητούσε" η παράδοση, η συνήθεια, οι μέρες!
Χα, κι ο πατερούλης μου το συνήθιζε να "παίζει" αυτές τις μέρες! Μα θυμάμαι πως εκείνος άρχιζε το βράδυ των Χριστουγέννων! Και σταματούσε κάποιες ώρες -προσωρινά δηλαδής- την παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Κι ήταν για να μοιραστεί το γιορτινό τραπέζι μαζί μας! Βέβαια έπαιζε -με μας- τα παιδιά σβουράκι ποτέ χαρτιά και μετά σειρά είχε η παρέα του και η τράπουλα! Και μέχρι όπου ήθελε τραβήξει! Θυμάμαι πως κάποια φορά -έπαιζαν σπίτι μας- τέλειωσαν τα Φώτα! Ναι, τα Φώτα! Κάτι σαν χαρτομαραθώνιος! Κοιμόμουν, ξυπνούσα, κοιμόμουν, ξυπνούσα κι η παρέα εκεί στο χαρτί! Κι η μαμά στον μπακάλη, στον μανάβη, στην κουζίνα!!! Και δεν θα την ξεχάσω αυτή τη φορά! ΄Ηταν η ίδια φορά που δεν είχα καν φανταστεί ότι υπάρχει τέτοια κούκλα! 2 χρόνια γύριζα περήφανη -τη Ρίτα- την κούκλα μου στη γειτονιά μέχρι που ... και κάποιο άλλο κορίτσι στη γειτονιά απόκτησε μιαν παρόμοια!
Και μην ξεχάσετε πως αύριο είναι η μέρα της νουνάς! ΄Ετσι ήτο στη Σμύρνη, έλεγε η γιαγιά μου. Κι ήταν σπουδαίο πρόσωπο η νουνά! Η επίσκεψη επιβάλλεται! Η νονά είναι μία! ΄Οταν τα παιδιά ήταν μικρά πήγαινε η μάνα τα παιδιά στη νονό ή η νονά στα παιδιά. Μεγαλώνοντας όμως τα παιδιά έτρεχαν σπίτι της από μόνα τους -χωρίς να τους το ζητήσει κανείς μιας κι ήταν η νονά εκείνη που έδινε το δώρο εις χρήμα! Μεταλίκια -τότε- ή λιρίτσα έδινε η νονά, πράγμα σπάνιο γιατί τότε το "ρευστό" ήταν σεβαστό και τα παιδιά δεν είχαν καμία δουλειά με "τέτοια πράγματα"! ΄Ελεγαν τις καλημέρες τους, φιλούσαν το χέρι της νονάς, παρέδιδαν την πιατέλα με τα καλά καλούδια που είχε ετοιμάσει η μάνα κι ελάμβαναν το μπουναμά ... ΄Εφευγαν μετά από λίγο -φιλεμένα και με γλυκά- με μάτια λαμπερά και γεμάτα υπολογισμούς! Σε 3-4 μέρες θ΄ακολουθούσε ο μπουναμάς κι η "καλή χέρα" του πατέρα -ακόμα μερικά μεταλικάκια- και του παπού και της γιαγιάς... μα και της μάνας η καλή χέρα! Περιουσία ολόκληρη! Γελώντας και χοροπηδώντας έστριβαν στη γωνία κάνοντας τα πιο μεγαλεπήβολα όνειρα για το σε τι θα χαλούσαν και μάλιστα χωρίς παρεμβάσεις "τον ολόδικό τους θησαυρό τους" κι όλος ο κόσμος φάνταζε δικός τους...
Μαζί με όλα τα αγαθά, σίγουρα έχετε κατά νου τη Βασιλόπιτα! Και τη λίρα...
Εντάξει, αυτονόητο, οικονομική κρίση και λίρα δεν γίνεται ... ο ευρών όμως το νόμισμα δικαιούται ένα δώρο, ένα κάτι που θ΄αντικαταστήσει τη λίρα και που θα κάνει λιγουλάκι πιο έντονη τη χαρά της τύχης του...
αύριο
Βασιλόπιτα Σμύρνης -με μαστίχα-
καλό σας ξημέρωμα
Ε.-
Ε.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου