Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι ...

Χριστούγεννα, Δεκέμβρης 25, όλα κλειστά - ακίνητος εορτή

Ελπίζω να κύλησε όμορφα και το χθεσινό σας βράδυ και η σημερινή σας μέρα

.

Το δικό μου χθεσινό βράδυ -μετά από μια γεμάτη ένταση μέρα- κι ενώ προβλεπόταν θορυβώδες, κύλησε ήρεμα! ΄Ενα κλαρί έλατο που αντικατέστησε το δέντρο γιατί μεγάλωσαν πια τα παιδιά, το καραβάκι που με γεμίζει θύμησες "άλλες", τα φωτάκια στα παράθυρα σαν επί γης αστέρια, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες, το Χριστόψωμο ... όλα στη θέση τους! Οι κατσαρόλες εν βράσει, οι μυρωδιές εν δράσει, το τραπέζι εν τάξει κι ο χρόνος ... εν στάσει! Παραμονή όπως κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια! Νάτος κι ο μικρός ! Μωρέ! Εκείνος σώος κι αβλαβής,  32 ώρες μόνο -έσκασα- αναμονής να μπαίνει σπίτι και να γελάει και μένα επιτέλους να ΄ρχεται η καρδιά μου στη θέση της! Τώρα μπορεί ν΄αρχίσει η γιορτή! Ουφ ...

Χριστούγεννα όπως κάθε χρόνο, τόσα χρόνια τώρα! 25 του Δεκέμβρη, γιορτή ακίνητη γιατί έχουμε και τις κινητές!

Από χθες άρχισε το 12ήμερο που τελείωνει τα Φώτα ... κι από σήμερα φοβού τους καλικάντζαρους!

Κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Χριστός! ΄Υστερα από πολλές συζητήσεις το 354 μ.Χ. αποφασίστηκε η 25η του Δεκέμβρη κι αυτό γιατί αυτή τη μέρα οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τη γιορτή του θεού Μίθρα, θεού του ήλιου. Στις 25 η μέρα αρχίζει να κερδίζει έδαφος -φως- και να στέκεται περισσότερο στο ουράνιο στερέωμα. Κι ήταν μέρα χαράς κι ευφροσύνης, μεγάλη γιορτή για τους Ρωμαίους κι ο λαός τη λάτρευε. Τη γιόρταζαν λοιπόν με λαμπρότητα και ξεφαντώματα. Κι ήταν τόσο αγαπητή που καμιά απειλή και καμιά προτροπή των πατέρων της εκκλησίας δεν στάθηκε ικανή να τη μειώσει και να ελαττώσει τη συμμετοχή των χριστιανών. Κι επειδή το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι ... οι πατέρες την όρισαν ως τη μέρα γέννησης του Χριστού, θέμα υποκατάστασης, του "νέου" ήλιο, που διώχνει τα σκοτάδια της ειδωλολατρείας κλπ., κλπ., κλπ.

Γκασπάρ, Βαλτάσαρ, Μελχιόρ ...

Οι τρεις -γνωστοί μας- μάγοι!  Ο καθένας με το δώρο του και με ... το συμβολισμό του.

Συμβολίζουν εμάς, τη διαδρομή μας στο χρόνο, και τον "κόσμο" που ήταν γνωστός τότε!

 Γκασπάρ, ο πιο νέος. ΄Ερχεται από τη χώρα του Νείλου ... Αφρική.

Βαλτάσαρ, ο επόμενος, ο μεσήλικας. ΄Ερχεται από την ΄Απω Ανατολή ... Ασία.

Μελχιόρ, ο γηραιότερος. ΄Ερχεται από την Ευρώπη. Τη γηραιά ήπειρο!

Ξέρετε ότι έχουν κι άλλα ονόματα; Π.χ.  στα λατινικά είναι Appellius, Amerius, Damascus.

Στα εβραϊκά είναι Galgalat, Malgalat Sarthin.

Στα ελληνικά μάς ήρθαν από ένα χειρόγραφο του 6ου αιώνα όπου αναφέρονταν ως "Bithisarea, Melichior, Gathaspa και κατέληξαν ως ανωτέρω.

Α ναι! Οι καλλικάντζαροι τώρα!  Τους λένε και καρκαντζόλους, καλιοντζήδες, καντζαρόληδες, τσιλικρωτά, παγανά. ΄Ερχονται με τη γέννηση και φεύγουν με τη βάφτιση! Εξαιρούνται οι του διαδικτύου! Αυτοί είναι μόνιμοι με μια ελάχιστη πιθανότητα να εξαφανίζονται μόνο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα ... λόγω αργιών κι οικογενειακών εορτών και συνεστιάσεων ! Γενικά τους καλικάντζαρους  τούς φανταζόμαστε κοντούς, μαύρους, τριχωτούς, βρωμιάρηδες, με νυχάρες, στραβόδοντα και στραβοπόδαρους. Μερικοί είναι και ψηλοί. ΄Ολοι τους νομίζουν ότι είναι τέλειοι και κούκλοι! Κι είναι κουτοί! Κι όλο το χρόνο -όσο δεν είναι μαζί μας- ροκανίζουν το δέντρο της γης... το δέντρο που τη στηρίζει, να κοπεί κι η γη να πέσει. Κι είναι κακοί! Θέλουν να την καταστρέψουν και μαζί μ΄αυτή και μας! Αυτό πάλι γιατί κάτι μου θυμίζει από τη Συνθήκη του Κυότο! Και γιατί οι καλικάντζαροι μου φέρνουν σε κάτι από αμερικάνους, κινέζους, βιομήχανους; ΄Ημαρτον Παναγία μου ... 

Και τι δεν μας κάνουν οι καλικάντζαροι όταν εμφανίζονται! Δεν αφήνουν άνθρωπο σε χλωρό κλαρί. Μπαίνουν από τις καμινάδες και ανακατεύουν ότι βρουν, όλα τ΄ανοίγουν κι όλα τα σκαλίζουν για να τα μαγαρίσουν γιατί αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να μαγαρίσουν τα φαγητά των ανθρώπων. Γι΄αυτό και τα γλυκά πρέπει να μένουν πάνω στο τραπέζι, να τα βρουν οι καλικάντζαροι, ν΄αρχίσουν να τρώνε, να ξεχαστούν και να μην τα μαγαρίσουν όλα! Και βάρδα να μην σε πετύχουν έξω! Σου τραβολογάνε τα ρούχα, σου τραβάνε τα μαλλιά, σε σπρώχνουν, σου βάζουν τρικλοποδιές ...

Και για να τους διώξεις ...

Βάζεις ένα κόσκινο πίσω από την πόρτα, κι έτσι κουτοί που είναι αρχίζουν και μετράνε τις τρύπες. Μπερδεύονται και ξαναρχίζουν και δώστου πάλι απ΄την αρχή. Και περνάει η ώρα κι έρχονται τα Φώτα κι αγιάζονται τα νερά κι εξαφανίζονται. Είναι βέβαια και το "Χριστόξυλο" ... ένα χοντρό ξύλο κι αγκαθωτό που πρέπει να καίει στο τζάκι όλο το 12ήμερο γιατί οι καλικάντζαροι τρέμουν τη φωτιά.

΄Ετσι έλεγε -σαν σε παραμύθι- η γιαγιά μου η καλή ... απ΄τα Βουρλά της Σμύρνης.

Κι άλλες φορές έλεγε ότι συμβολίζουν τους φόβους μας, άλλες ότι συμβολίζουν τα "κακά" πνεύματα που μας τριγυρίζουν ... Και που και που έλεγε πως  θα ΄ρθουν να μας πάρουν ... κι επιτέλους να ησυχάσουμε!

Κι επιτέλους, δεν κάνουμε δώρα τα Χριστούγεννα. Αμάν πια ... Σκεφτήτε το μνημόνιο και την κρίση. Ναι, βάζουμε δώρα κάτω από το έλατο -το καράβι- αλλά τα δίνουμε την Πρωτοχρονιά! Ν΄αρχίσει -ανοίξει- ο χρόνος με το άνοιγμα και τη χαρά των δώρων! Επιτέλους!

΄Ετσι σαν σήμερα -γιορτή- οι μέρες σας όλες να ΄ναι!