Ε εσείς, ακούτε;
Βιαστείτε! Και πάτε αμέσως ν΄αγοράστε το ρόδι σας! Καλά τελευταία στιγμή θα περιμένετε; Κι αν δεν βρήτε; Πόσες μέρες νομίζετε ότι μας απομείνανε για την Πρωτοχρονιά; 5 όλες κι όλες ...
Εγώ -ευτυχώς δηλαδή- 3-4 βρήκα όλα κι όλα στο σούπερ μάρκετ ... Πάλι καλά!
Τί; Γιατί ν΄αγοράσετε ρόδι; τί θα το κάνετε;
Μια φορά κι έναν καιρό ...
Σμύρνη
Το ρόδι δέσποζε στο κέντρο του τραπεζιού πιο ψηλά απ΄όλα, να φαίνεται! Βασιλιάς της πιατέλας με τα φρούτα, βασιλιάς της παραμονής! Κι ουδείς το άγγιζε κι ουδείς το ακουμπούσε. Το χάιδευαν μόνο -κυρίως οι μεγάλοι- από μακριά με τα μάτια! Μα και τα παιδιά το κοίταζαν! Αυτά πιο πολύ το θαύμαζαν! Και μ΄αγωνία περίμεναν ν΄ακούσουν εκείνο το περίεργο θόρυβο που έκανε σαν έπεφτε και ... μάτωνε! Τα μάγευε το "αίμα" που έβγαινε από μέσα του! Στην κορφή της πιατέλας στέκονταν και συμβόλιζε την καλή, την πλούσια αρχή του νέου χρόνου. Το πρώτο χέρι που θα το ΄πιανε ήταν του νοικοκύρη του σπιτιού! Κανείς άλλος δεν είχε το δικαίωμα! Μη τυχόν ...
Η καλή νοικοκυρά βέβαια, καλού-κακού, είχε ένα ακόμα φυλαγμένο στο φανάρι της, καλού-κακού! Κι αν ποτέ -ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται- με τόσα παιδοκουτσούβελα να τριγυρνάνε, το δεύτερο έπαιρνε τη θέση του πρώτου! 2 της Καίτης, 4 της Χρύσας, 2 της Κανελιώς, 2 της Γεωργίας, 2 της Σοφίας, 2 της Μπούλας, 2 της Τιτίνας, 4 της Μαρίτσας, 2 του Κωστή, 2 της.... ζωή να ΄χουνε! 3; 4; βδομάδες τώρα έπλενε και σιδέρωνε, σεντόνια, μαξιλάρια, τσεβρέδες, τραπεζομάντηλα! Και καλά τα στολιζούμενα, αλλά τα σεντόνια; ΄Ηταν αρκετά; Οι κουβέρτες; Θα τους βόλευε όλους; Πόσες φορές είχε ελέγξει το γιούκο της ένας Θεός το ξέρει! ΄Ολοι εκεί θα ξέμεναν κι όλοι έπρεπε να τύχουν της ίδιας φιλοξενίας, της ίδιας περιποίησης! ΄Ενας Θεός το ξέρει αν θα κοιμόντουσαν καλά - πουπουλένιο μαξιλάρι ας γινόταν το σπιτικό της για όλους και ξεκούραση ας τους έφερνε- και ειδικά τα παιδιά! ΄Ολα στρωματσάδα, το ένα δίπλα στ΄άλλο, και το λάτρευαν! Σαν σ΄εκδρομή, σαν σε καταφύγιο, γεμάτη φωλιά! Πόσες και πόσες άλλες φορές δεν άκουγε όλη τη νύχτα τα πνιχτά τους γέλια, τα πειράγματα και τα ασταμάτητα μουρμουρητά! Μα και τα ροχαλητά των μεγάλων! Και τότε ... κρυφογέλαγε κι αυτή!
Μα κάμποσα ακόμα ρόδια -είχε διαλέξει το καλύτερο για το σπίτι της- είχε φυλαγμένα αφού όσοι κι αν ξέμεναν στο σπίτι της την παραμονή του χρόνου φεύγοντας, θα λάβαιναν ένα, να το πάνε στο σπιτικό τους! Για το καλό, για το γούρι, για το ποδαρικό, την καλή αρχή!
Με την αλλαγή του χρόνου, ο νοικοκύρης πρώτα απ΄όλα φιλούσε κι ευχόταν σ΄όλη την οικογένεια. Κατόπιν άνοιγε την πόρτα, έβγαινε και στο βήμα έκανε αμέσως μεταβολή! Με το κορμί μισό μέσα μισό έξω, καταπώς με το δεξί πόδι μέσα και με τ΄αριστερό απέξω, έδινε με δύναμη μια και το ρόδι σκόρπιζε και μάτωνε! Εκεί μπροστά τους ανοιγόταν κι ο κόκκινος του πλούτος μπροστά στα μάτια τους θρυμματιζόταν! Κι ένα θάμα φάνταζε αυτό μπροστά τους. Χίλια ρουμπίνια σφιχτά αγκαλιασμένα! Ένα του ρουμπίνι του ο καθένας τους! ΄Ενα ρουμπίνι για τον καθένα τους! ΄Ενα γι΄αυτούς που είχαν φύγει, ένα γι΄αυτούς που είχαν έρθει, ένα γι΄αυτούς που δεν μπόρεσαν! Ρουμπίνια ονοματισμένα ... ΄Ενα της της αγάπης, ένα της υγείας, ένα της οικογένειας, ένα του σπιτικού, ένα της καρδιάς, ένα της τύχης, ένα της χαράς, ένα για προκοπή, ένα για τους φίλους, ένα για τους γειτόνους! ΄Ενα για πρόοδο, ένα για μπερεκέτια, ένα για τα ζα, ένα για τα πετεινά, ένα για τ΄αμπέλια, ένα για τις ελιές, ένα για ... μένα, για σένα, για μας ... Για όλους κι όλα υπήρχε ένα!
Και μετά μου λέτε γιατί και τί θα το κάνετε το ρόδι;
Και σ΄αγαπημένο σπίτι αν πήγαινες εκείνους τους καιρούς, ρόδι έπρεπε να βαστάς! Για το καλό!
Λουξεμβούργο, Σήμερα, 26, βαθμοί -4, χιόνι ακόμη 35 εκατοστά
Σύναξις Θεοτόκου, Ιωσήφ μνήστορος (μνηστήρος)
και γιορτή Εμμανουήλ
-που σημαίνει: ο Θεός είναι μαζί μας-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου