Και να ξετυλίγω λίγο-λίγο
το νήμα, τι άκουσα, τι είδα,
που πήγα. Νήμα μιας μνήμης, παραμύθι, ιστορία, αλήθεια; Θύμησες, χρεία κι ανάγκη
στη μνεία των δικών και
των άλλων. Σμύρνη, Βουρλά, 1899. Αφετηρία η ανάγκη.
΄Εναυσμα η φωτογραφία. Μήνας Απρίλης.΄Ετους τρέχοντος 2010. Μια πέτρινη ελπίδα, μικρή κι ελάχιστη κόντρα στον τοίχο και στο χρόνο. Ταμπέλα βαφτιστική αυτού που πια δεν υπάρχει!
Κόντρα σε όλα να μένει η Ε(λ)πίς μιας ελπίδας...
2 σχόλια:
Τί γλυκό...
(το κοριτσάκι στην φωτό ποιό είναι Ελενάκι?)
Γεια σου αθάνατη Προσφυγιά!
Κάθε τι θα σε θυμίζει παντοτινά σε τούτο τον τόπο...
Δημοσίευση σχολίου