Γάτα που κοιμάται ... ποντικούς δεν πιάνει!

23 του μηνού και καλά -με τα καλά μας- να ΄μαστε! Των 10 εν Κρήτη Μαρτύρων ...

Καλημερούδια σας! Αλήθεια, πώς κοιμηθήκαμε; Εγώ στα μπαμπάκια, στα σύννεφα και στα πούλουδα!!! Το θέμα είναι μόνο ότι πάλι νωρίς-νωρίς ξύπνησα αν και το σημερινό μου πρόγραμμα δεν προβλέπει κάτι το σπουδαίο αν εξαιρέσει κανείς την προσμονή! ΄Ενα κομμάτι της έφυγε χτες, ένα θα φύγει σήμερα! ΄Ενα άλλο κομμάτι της θα μείνει ακόμα μαζί μας για κάμποσες μέρες, ένα  κομμάτι προσμονής για γιορτή, χαρά και δώρα! Και μετά μια άλλη προσμονή που θα κρατήσει έναν ολόκληρο χρόνο! Η προσμονή του καινούργιου, του καλύτερου ...

Σμύρνη, 23 του Χιονιά

Τα καζάνια ζεσταίνουν νερό απ΄το πρωί. Και δεν είναι μόνο για την κουζίνα... το Χριστόψωμο προστάζει! Σήμερα είναι η μέρα του! Με σουσάμι και γλυκάνισο κι ένα σταυρό στη μέση για να στολίσει την καρδιά του τραπεζιού, για να κάνει από κει ο πατέρας την αρχή της γιορτής, για ν΄αρχίσει από κει η χαρά της μοιρασιάς και της ... τύχης μιας που έχουμε ψωμί να φάμε! Μα είναι και για την πάστρα. Κι όχι μόνο για την πάστρα του σπιτιού που θα ελεγχθεί πάλι από την μια γωνιά μέχρι την άλλη αλλά και για την πάστρα της οικογένειας και για την πάστρα της ψυχής! Μια πάστρα που θα αρχίσει απ΄έξω και που καλά θα ήταν να φτάσει μέχρι... μέσα! Αλλά που καιρός για τέτοια τώρα ... Τότε ήταν κάτι το μπάνιο, το λούσιμο, το κόψιμο των νυχιών ... το φιλί στο χέρι της γιαγιάς, του πατέρα κι αν έστω δεν υπήρχε τίποτα το επιλήψιμο, η συγγνώμη! Κι αυτή η πάστρα, μην γελιέστε, δεν ήταν για μια φορά το χρόνο!

Ακόμη και τη γάτα θα έπλεναν αν μπορούσαν και το σκύλο κι όλα τα ζωντανά ...

Ξέρετε που λέγαν παστρικιές τις Σμυρνιές! Και ξέρετε και τι εννοούσαν! Ξέρετε όμως πως ξεκίνησαν να τις λένε έτσι; Ε, με τόση καθαρ(ι)ότητα γύρω δεν είναι δυνατόν να μην πάει κάπου το μυαλό σας! Υπήρχε βρώμα εκείνη την εποχή! Να μην ξεκινήσω απ΄το ότι όταν οι πρόσφυγες κυνηγημένοι -ο πατέρας μου- πέρασαν σε απέναντι απ΄τη Σμύρνη νησί, πέτρες τούς πέταξαν οι ντόπιοι ... πέτρες λέγοντάς τους "η γη είναι -μεγάλο ψέμμα πιστοποιημένο- φτωχιά εδώ, φευγάτε δεν μπορεί να σας θρέψει"!!! Ψέμμα γιατί τους έτρεφε η θάλασσα και τους χρυσότρεφε!

Ας ξεκινήσω απ΄το ότι ... βρήκαν ένα άγονο κομμάτι γης άγονο, βρώμικο από βράχους, πέτρες κι αγριόχορτα και το καθάρισαν, το ΄καμαν γόνιμο! Φύτεψαν κι ένα τόσο δα σπιτάκι μέσα και τ΄ ασβέστωναν μέρα παρά μέρα! Και γέμισαν τους βράχους μ΄ασβεστωμένους τενεκέδες και βαρέλια! Και γέμισαν οι τενεκέδες με γαρδένιες και τα βαρέλια με φούλια και τριαντάφυλλα! Κι όταν τούς έδωσαν το δικαίωμα να βάλουν συρματόπλεγμα -ο φόβος του προσωρινού - το συρματόπλεγμα γέμισε αγιόκλημα, γιασεμί και νυχτολούλουδο! Και τριγύρω οι σχισμές της πέτρας,  γέμισαν δειλινά ... σ΄όλα τα χρώματα! Και τα παράθυρα -μια σταλιά- γέμισαν κάτασπρα κουρτινάκια! Κι οι τοίχοι ... φλώρους και καρδερίνες! Και το χαμηλό πετρόχτιστο τοιχάκι -αντικαταστάτης του προσωρινού- ασβεστώθηκε κι αυτό! Και το "πεζοδρόμιο"! Και το χώμα ακόμα ... Κι ήταν τόση η καθαρ(ι)ότητα που θάμπωσε ... Θάμπωσε άντρες και γυναίκες! Τους άντρες αλλιώς και τις γυναίκες αλλιώς, δυστυχώς!

Παστρικές λοιπόν και είδομεν εν τω χρόνω γιατί και διατί ...