26 Αυγούστου 2012

Η γλώσσα τιμάει το πρόσωπο, ο τρόπος τ΄ανυψώνει...

 
 
Οι Αμαζόνες μπορεί να μην είναι πια εκεί, δεν υπάρχουν αγάλματα, δεν υπάρχουν ίχνη... ΄Εμειναν όμως τα τόξα τους, στολίδια στη μνήμη, στο μύθο, στολίδια στον τοίχο ...
 
Και τη θέση τους πήρε η Νιόβη ...
 
στο πόδια του Σίπυλου... κι είναι ακόμη εκεί ...
Μόνο που πριν βρω τη Νιόβη και την Κυβέλη, ουπς, ξεχάστηκα με τα τόσα όμορφα της Μαγνησίας και ξέχασα την Κυβέλη. Μην ανησυχείτε όμως θα συμπεριληφθεί κι αυτή με τη σειρά της στη λίστα με τα όμορφα. Κι επειδή το λιοπύρι ήταν αβάσταχτο, επιβαλλόταν μια σκιά κι ένας καφές. Αποφάσισα να τον πιω εκεί που φανταζόμουν πως οι ΄Ελληνες της Μαγνησίας έπιναν το δικό τους, στο πευκοπάρκο στο κέντρο της πόλης τους. Δεν υπάρχουν πολλά ίχνη των Ελλήνων στη Μαγνησία. Αυτό που με σημαδεύει πάντως όπου πάω κι απ΄όπου έχουν περάσει οι ΄Ελληνες, είναι οι εκκλησιές τους... τζαμιά πια... Κι είχε η Μανησιά εκκλησιές, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες...




Και κάτω απ΄τα πεύκα του Δημοτικού Πάρκου, του Saruhan Parkii των ντόπιων... ήπια τον πιο υπέροχο ή καλύτερα τον πιο εντυπωσιακό τούρκικο kahve ...

Παρουσιάστηκε επίσημα, καλυμμένος, σε δισκό σκαλιστό και  σκαλισμένο πιάτο ...

Καλυμμένος
Κι επειδή τα λόγια είναι φτωχά ...
Απο-καλυμμένος...


Εκπληκτικός! Καυτό νερό μην τύχει και κρυώσει - κοντά 42° Κελσίου ένα γύρω, το φλυτζάνι ...
Στη θέση του καυτού νερού ... σερβιρισμένος 

΄Ετοιμος ... 


Μια στιγμή πριν  ...

Μια ματιά πριν ...

Οργασμός; Μπορεί ...

Δεν έλειπε παρά μια καφετζού ... μια ντόπια μάγισσα... της Σμύρνης ...


Καλά σας βράδια ...
Ε.-

Ο πέμπτος πιο υπέροχος καφές της ζωής μου ...

Ο πρώτος, ήταν ο μαστιχομυρωδάτος καφές της γιαγιάς μου...
(3-4 φχαριστήθηκα μόνο καθότι μικρή, λέει, ακόμα για καφέ ...)
Ο δεύτερος, ο μουρμουριστός καφές της μαμάς μου ...
(τσιγαρού μ΄ανέβαζε, τριγυριάρα με κατέβαζε αλλά καφέ μού έκανε ...)
Ο τρίτος, του γιου μου του πρωτότοκού μου ... και παρέα του
Ο τέταρτος, του γιου μου του δεύτερού μου ... που προτιμάσει το τσάι
Ε, και πέμπτος, ο απο-καλυμμένος; μήπως αποκαλυπτικός; καφές της Μαγνησίας ... Εκεί, στα πόδια του Σίπυλου, στο πέρασμα των Αμαζόνων, στη γωνιά της Νιόβης, υπό το βλέμμα της Κυβέλης και στην πατρίδα του τούρκικου βιάγκρα...



 


Δεν υπάρχουν σχόλια: