Πρωτάρης ο χρόνος π΄ούλα τα χαλνά, μπροστά στο μέγα μαστροχαλαστή, τον άνθρωπο ...

Μωρέ γιαγιά ... και πως σε όλα να, έχεις δίκιο; 

΄Οσο κι αν ο χρόνος χαλάει όψεις, προσόψεις, μούτρα, σχέδια, μνήμες ... μεγαλύτερος μαστροχαλαστής κόρη μου, απ΄τον άνθρωπο ... δεν υπάρχει ...

Κάθε πρωί, σε διακοπές μεν αλλά... ζυγιζόμουνα! Κι όχι γιατί παρακολουθώ στο έπακρο τη μόδα και τη σιλουέτα μου ...

Βγαίνοντας, συνήθως πρωί κι, όταν λέω πρωί εννοώ κάτι με 7 κι 7μιση, ναι ακόμα και στις διακοπές, καρσί κι απέναντι από την πόρτα του ξενοδοχείου υπήρχε ένας μικρός ... με μια ζυγαριά (ατομική) μπροστά του. Το θέαμα δεν με ξένισε γιατί το ΄χω ξανασυναντήσει στην Πόλη. Πρέπει να σας πω πως, πριν αγαπήσω και κολλήσω με τη Σμύρνη, η πρώτη μου επαφή με τη "γείτονα" ήταν η Πόλη. Μια κούκλα κι εκείνη, μια ζωγραφιά... Αλλά, σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, άλλο η ομορφιά της Πόλης κι άλλο οι λόγοι αγάπης της Σμύρνης ...

Ο μικρός λοιπόν, όχι πάνω από 10-12 χρονών, που λέτε, δούλευε. ΄Οχι τον κόσμο, ούτε εμένα μόνο έκανε μεροκάματο κανονικά. Κι είναι μεροκάματο το να στέκεσαι όρθιος όλο το πρωί απ΄το πρωί στον ήλιο ως και τις 3 και 4 μπροστά σε μια ζυγαριά! Όχι σαν κάτι κακομαθημένα σημερνά που κάνουν μεροκάματο μπροστά στο κινητό, στο νιτέντο ή το κομπιούτερ ...και *κουτουρντίζουνε ...

Στεκόταν και περίμενε, σοβαρός, καθαρός, κύριος ... και δίχως ίχνος αναζήτησης ελεημοσύνης, λύπησης ή θύματος στα λαμπερά κατάμαυρά του μάτια!

Περίμενε τον ξένο, τον ελεήμονα ή και περίεργο -ίσως και τον ντόπιο- να του γυρέψει να ζυγιστεί ... Αν κάποιος λοιπόν κατέφευγε -για τους δικούς του λόγους- στις "υπηρεσίες" της ζυγαριάς του, πλήρωνε για το ζύγισμα... ότι είχε ευχαρίστηση ... 2,3, 5 γρόσια, κουρούς (guruş ή kuruş) σήμερα, ίσως μισή λίρα, μπορεί και μία ... Και το παιδάκι έφευγε κατά τ΄απόγευμα άλλες φορές πιο γελαστό, άλλες λιγότερο ...

Δεν τον φωτογράφισα τον μικρό. Ντράπηκα ή που δεν θέλησα να ντραπεί, δεν ξέρω.

΄Ηταν τόσο σοβαρός, τόσο μικρός, τόσο επαγγελματίας ...

΄Ενας μικρούλης διευθυντής, της ζυγαριάς και του εαυτού του!

"Κόρη μου, χάλασε ο άνθρωπος, ένα κάρο δουλειές, επαγγέλματα κατά πως τα λέτε. Τι να την κάνω την πρόοδο ... Πάει ο γαλατάς, ο γλασατζής (παγωτατζής), ο ακονιστής, ο τσαρουχάς, ο τσαγγάρης, ο καρεκλάς,  ο μπουζτζής (παγοπώλης) ...ο γανωτζής, ο φυντικτζής (ψήστης ή πωλητής ξηρών καρπών), ο παπλωματάς, ο σομπατζής, ο κανατάς, ο σαλεπιτζής, ο καλαθάς, ο γραφιάς, ο λούστρος, ο καρβουνιάρης, η κορδελιάστρα, η σιδερώστρα, η παραμάνα, ο σκιτζής (μπαλωματής ή πολυτεχνίτης (επιδιορθωτής), ο καρβουνιάρης, ο ντερμιτζής (σιδεράς), ο τελάλης, ο λατερνατζής, ο αμανατζής (ιδιωτικός ταχυδρόμος, ο παστελάς, ο πανηγυρτζής;, ο κάπελας, ο σαπκατζής (καπελάς)... Καλά ΄ναι που ΄χομε νερό και τρέχει στο κάθε σπίτι μόνο να, χάθηκε κι ο νερουλάς, ο βαστάζος, ο τσαμπάσης, ο πασβάντης (νυχτοφύλακας), ο αλμπάντης (πεταλωτής), ο σαμαρτζής, ο βαρελάς, ο μυλωνάς, η μαμμή, κι αυτός που ήστελνε τα μόρσια (τηλεγραφήματα), ο κουγιουμτζής ... Κι ήταν αυτός που ήνοιγε τα πηγάδια. Σήμερα τονε λέτε χρυσοχόο. Ναι, κουγιουμτζής κι αυτός αλλά... Πλούτος, μάλαμα ήταν το νερό,  και χρυσός. Κουγιουμτζής αυτός που το ήβρισκε και σου΄καμε πηγάδι  ... και  σήμερα μάλαμα είναι! Κι άλλα κόρη μου που δεν τα θυμάμαι ... Αριά και που πέρναγε και κάνας ασβεστάς... Μπρε και η μοδίστρα χάθηκε ακόμα ..."

Μεροκάματο; επάγγελμα;

Ε, πρόσθεσα κι εγώ κάμποσα στα ανωτέρω ...

Τι περιμένατε, να τα λέει όλα αυτά η νενέ μου όταν μιλούσε, γίνεται; 

*κουτουρντίζω = περνάω τον καιρό μου στα κουτουρού/άσκοπα, χαζολογάω,
κουτούρντισες κόρη μου; (συχνά το άκουγα) = χάζεψες;



Αν ποτέ βρεθείτε εκεί απέναντι κι απέναντι καρσί από κάποιο μικρό ή μεγάλο με ζυγαριά, σταθείτε μια στιγμή και ζυγιστείτε ... Δεν θα σας στοιχίσει πολύ ... ούτε σε χρόνο ούτε σε χρήμα. Μπορεί βέβαια να σας "στοιχίσει" σε κιλά ...



Στην πόρτα καρσί - χουζούρ-ευα...

Και κάτι άλλο. Το otel που με φιλοξένησε ήταν το Antikhan, ακριβώς λίγο πλάι και πίσω απ΄την Αρχαία Αγορά της Σμύρνης. Ιδανικό σημείο, κοντά στα περισσότερα που θα θελήσετε να δείτε ποδαράτοι... Παλιό χάνι, τα δωμάτια μεγάλα ψηλοτάβανα, ήσυχο, μεσανή δροσερή παραδοσιακή αυλίτσα, γελαστούς ανθρώπους, ωραίο καφέ! Το βράδυ, της ώρας διάφορα πεντανόστιμα φαγάκια αν τύχει κι είστε κουρασμένοι για έξω. Αλλά προσοχή, μόνο μέχρι τις τις 10 - 10μιση. Σε παζαρογειτονιά-γειτονιά, οικονομικό. Και στα 30 μέτρα πριν -σχεδόν τζάμπα- ντόπιο μαγέρικο μόνο άνευ αλκοόλ ...

 Κι αν τύχει και πλανηθήκατε κι αργήσατε να γυρίσετε και τα ένα γύρω είναι κλειστά αλλά η πείνα αβάσταστη κι η σχάρα στο ξενοδοχείο σβηστή, δοκιμάστε το τούρκικο νταλαβέρι, ουπς ...ντιλίβερι ήθελα να πω ... Παρντόν. Το νταλαβέρι είναι κακό. Αντίθετα από το ντιλίβερι (τους) που είναι πολύ καλό!!!

Κασαρλί πιντέ, σπανακλί πιντέ, τσομπάν σαλάτ, γιουβρέκ εκμέκ και ... σάλτσα

΄Εχετέ μου εμπιστοσύνη. Και καλοφαγού και λιχούδω είμαι. Τι Σμυρνιά θα ήμουν αλλιώς ....





Καλά σας βράδια

E.-

Παραέξω απ΄την πόλη, αντί πιντέ δηλαδή πίτα κλειστή μπορείτε να παραγγείλετε γιοζλεμέ, ανοιχτή πίτα, που έχει κάτι από το δικό μας ...πεϊνιρλί. Είναι εξίσου υπέροχη ...

       Και παρακαλώ, ξεχάστε τα μεγάλα εστιατόρια. ΄Οχι τουριστικά. Μπλεχτείτε στα σοκάκια, περπατήστε τα, σπρωχτείτε και στριμωχθείτε με τον κοσμάκη στα παζάρια και προτιμήστε τα ντόπια μαγέρικα ...

Και κάτι ακόμα. α πεντανόστιμα φαγάκια τους είναι μαγειρεμένα με ελάχιστο ελαιόλαδο και με καθόλου σκόρδο!!!!!!!!!!!!!! Αντίθετα απ΄τα δικά μας πεντανόστιμα!!! Παράδοξο κι όμως πιστοποιημένο.

Βοηθητική Σημείωση:

Πεϊνίρ = τυρί

πεϊνιρλί = με τυρί

κασάρ= (τυρί) κασέρι

κασαρλί = με τυρί κασέρι - όπου Κασέρι, από την Καισάρεια, τουρκιστί Kayseri