Και να ξετυλίγω λίγο-λίγο
το νήμα, τι άκουσα, τι είδα,
που πήγα. Νήμα μιας μνήμης, παραμύθι, ιστορία, αλήθεια; Θύμησες, χρεία κι ανάγκη
στη μνεία των δικών και
των άλλων. Σμύρνη, Βουρλά, 1899. Αφετηρία η ανάγκη.
΄Εναυσμα η φωτογραφία. Μήνας Απρίλης.΄Ετους τρέχοντος 2010. Μια πέτρινη ελπίδα, μικρή κι ελάχιστη κόντρα στον τοίχο και στο χρόνο. Ταμπέλα βαφτιστική αυτού που πια δεν υπάρχει!
Κόντρα σε όλα να μένει η Ε(λ)πίς μιας ελπίδας...
21 Νοεμβρίου 2012
Ένα Τότε μοιραίο με ... θραύσματα απ΄ το χθες και το σήμερα
Συνδυάζοντας γιαγιά κι όπως τόσο σωστά το λες, φωτογραφικές μνήμες ... είναι εκπληκτικό το πόσο όλα αυτά ζωντανεύουν, ξαναζούν, γίνονται ακόμη περισσότερο δικά μου ... επιβεβαιώνονται κι επιβεβαιώνουν!
2 σχόλια:
Σπουδαίες φωτογραφικές μνήμες.
Αχ ρε προσφυγιά!
Συνδυάζοντας γιαγιά κι όπως τόσο σωστά το λες, φωτογραφικές μνήμες ... είναι εκπληκτικό το πόσο όλα αυτά ζωντανεύουν, ξαναζούν, γίνονται ακόμη περισσότερο δικά μου ... επιβεβαιώνονται κι επιβεβαιώνουν!
Καλά σου μεσημέρια Ιχνηλάτη
Ε.-
Δημοσίευση σχολίου