Ο Μάης έχει τ΄όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια ...

Μακριά απ΄το κονάκι μου και βγαίνω απ΄τη σειρά μου ...

Δύσκολο το γράψιμο κι οι αθυβολές κι οι συγκινήσεις ...

Πως να γράψεις μακριά απ΄το σπίτι σου μέσα σ΄ένα απρόσωπο δωμάτιο ξενοδοχείου ή απ΄το γραφείο... 

Μόνη στο γραφείο,  χτες ήταν που πνίγηκα απ΄την πολλή δουλειά ... Σήμερα κάπως πιο ήρεμα κι έτσι αποφάσισα να το επιχειρήσω και να βάλω κάτω τις θύμησες που αυτές τις μέρες ειδικά δεν μ΄αφήνουν σε ησυχία και βλέπουμε ...

Σκέφτομαι πως οι μέρες αυτές είναι οι πιο δύσκολες ... ήταν μάλλον οι πιο δύσκολες, οι πιο καταστροφικές και συγκλονιστικές για χιλιάδες μύριες ψυχές, στιγμές αθεράπευτα συγκλονιστικές! Κι ήταν οι μύριες ψυχές όμορφες, καλοσυνάτες ... Κι αγαπούσαν τον τόπο τους, τον πονούσαν. Είχαν δημιουργήσει σ΄αυτόν κι είχαν κουραστεί να αποκτήσουν ότι είχαν αποκτήσει, ήταν ψυχές που είχαν δικαίωμα στη ζωή ... Ποιός το περίμενε πως θα του/τους ξερίζωναν τόσο άσπλαχνα, τόσο απάνθρωπα αυτό το δικαίωμα; Δικαίωμα όχι από ανθρώπους δοσμένο μόνο δοσμένο απ΄το Θεό ... Θλίβομαι σ΄αυτές τις σκέψεις, καταθλίβομαι μ΄αυτές τις μνήμες... 90 χρόνια έχουν περάσει κι είναι σχεδόν σαν χτες! Μ΄ αυτό που με συγκινούσε πάντα και που με παραξενεύει ακόμα και σήμερα ...  ήταν η ηρεμία στη φωνή της γιαγιάς μου! Ηρεμία, γλυκειά νοσταλγία και πόνος ναι, αλλά χωρίς ίχνος μίσους! Εγώ σαν την άκουγα να περιγράφει τις μέρες πριν τον ξεριζωμό και την καταστροφή μου ΄ρχόταν να πάρω ένα μαχαίρι και χυθώ να σφάζω Τούρκους! Χωρίς διάκριση καμία! 

"Κόρη μου, γίνηκαν πράγματα από ανθρώπους που δεν είν΄ γι΄ανθρώπους. Δε λέγεται άνθρωπος αυτός που κάνει τέτοια, θεριό λέγεται ... Μα πάλι μόνο σαν αφεθείς στο μίσος γίνεσαι θεριό! Σαν το θέλεις ...  Μην αφήνεσαι στο μίσος! ΄Αμα αφεθείς στο μίσος θα γίνεις σαν κι αυτούς ... μα ... "Ποιούς γιαγιά;" Τους φονιάδες κόρη μου! Εγώ μονάχα αναρωτιέμαι πως τόσοι άνθρωποι τότε γινήκανε τέτοια θεριά ... Δεν ήταν οι τούρκοι γείτονές μας, δεν ήταν ο τούρκος μπακάλης ή ο τούρκος μανάβης της γειτονιάς μας, δεν ήταν ο τούρκος πλανόδιος ψαράς, ούτε ο τούρκος γαλατάς και μπαξεβάνης...



Τσέτες  ... σε ώρα διαλείμματος

Μα τότε ποιός ήταν; Πού βρέθηκαν όλοι αυτοί που ΄σφαζαν, έκαβαν και σκότωναν; ΄Ηταν αυτοί που δεν ήξεραν! ΄Ηταν αυτοί που δεν σε ήξεραν! ΄Ηταν ο κακός στρατός! Ο ταχτικός, οι Τσέτες! Τσέτης σημαίνει σφάχτης! Φονιάς, πλιατσικάρης!Αγράμματοι κι άθεοι ήταν! Δεν ξεχώριζαν ανήμπορο, μωρό, γυναίκα ... 

΄Εκλεβαν, λήστευαν, πλιατσικολογούσαν ... Δεν είχαν καιρό για γράμματα και θεούς... που καρδιά γι΄ανθρώπους ... Εδώ πλιατσικολογούσανε και σφάζανε δικούς τους ... Δεν ήταν αυτοί άνθρωποι, θεριά ήταν ... Τούς έδωσε κι ο γερμανός, ο αλλαχσίζης το ελεύθερο, τους έταξε και  μπόλικο πλιάτσικο ...  μ΄αυτοί ρουξήξαν αίμα!

Τσέτες προς άγραν εργασίας ....

Γερμανός πρέπει να ήταν ο Κεμάλ κόρη μου, γερμανός!   Τέτοιο χαλασμό, τέτοια φρίκη και τέτοιο αίμα, το ξανάδα με τους γερμανούς! Πιο παγωμένα μάτια απ΄ του Κεμάλ δεν υπάρχουνε! Δεν έχει, δεν είναι τούρκικα μάτια αυτά, γερμανικά είναι ...  

Μας τα ΄χανε καμωμένα και πιο παλιά ... Μα δεν εφτάσαν ως εκεί ...

Το ΄14, πια μικρή ήμουνα, 10 χρονών κοντά, είχαμε και τότες βάσανα. Κι τότε ήτρεχε ο κόσμος να σωθεί κι άφηνε πίσω τα σπίτια του και τ΄αγαθά του ...  Μόνο να πήγανε μέχρι τη Μυτιλήνη, τη Χιο, τη Σάμο και μετά ξαναγύρισαν. Καλλιά τους να μην είχαν ...  Τότενες πρωταρχίνηξε το κακό. ΄Ακουα τους μεγάλους που το ΄λεγαν. Κι απ΄τα Βουρλά έφυγαν κάμποσοι μα ξαναγύρισαν. Κι από τότε μέχρι το σπαραγμό, το κακό, δεν σταμάτησε καθόλου...  Απλωνότανε και πήγαινε ... άλλες φορές ημέρευε κι άλλες φούντωνε ... Σαν την αρρώστια που τρώει από μέσα τον αρρωστάρη! Παραμόνευε, λίγο-λίγο μάς ήπινε το αίμα ...  Δεν σταμάτησε παρά μόνο σαν μας εσβήσανε... "

Καλά σας βράδια

Ε.-


Σκοτείνιασε έξω! Δεν είναι λόγω ώρας ... μόνο είναι λόγω μπόρας !
Μπόρα αναμενόμενη αφού εδώ και μια βδομάδα και  βάλε είχαμε καλό καιρό!



Τι κρίμα να μην μπορούν οι μπόρες να ξεπλύνουν τις θύμησες, τη θλίψη και τον πόνο...



Η "καλλιτεχνική φωτογραφία" διακοσμεί σήμερα το κείμενο προέρχεται από τον πιο εξαιρετικό ιστότοπο που έπεσε στην αντίληψή μου και σχέση έχοντα με τα σμυρνέικα και μικρασιατικά.
Σας παρακαλώ -εάν φυσικά σας ενδιαφέρει το θέμα καθώς και μια άρτια δουλειά- και σας συστήνω ανεπιφύλακτα να τον επισκεφτείτε ...

http://apogonoimikrasiaton.blogspot.com/


Θα με θυμηθείτε ...