Καινούργια μέρα, καινούργια βόλτα σήμερα ...
Μια βόλτα ...
στην άλλη μεριά του νομίσματος ...
Λόγια σε μένα ...
"Τους ξεφόρτωσε, το ΄έλεγε η μάνα μου,το καράβι... 60 οικογένειες στα Βουρλά, 60 στα Αλάτσατα και 100 ... δεν ενθυμούμαι που ... Μια καραβιά ολόκληρη, οικογένειες. - Εμπάτε μωρέ σ΄όποιο σπίτι θέλετε, πάρτε το, μείνετε, δικό σας.- Πώς να μπεις σε ξένο σπίτι μωρέ; Πώς να ζήσεις; Στα σπίτια των, ξένα σπίτια; Κι όντας ... εγυρίζανε; Να βρουν άλλον μέσα στο σπίτι τους; Κι ΄μείς, θα μας ήρεσε; ΄Αλλος μέσα στο ιδικό μας όνταν εγυρίζαμε στην Κρήτη; Δε γίνονται αυτά παιδί μου ... Μια ολιά, στα δάχτυλα, μπήκανε στα ξένα σπίτια. Οι υπόλοιποι, με πέτρες από γύρω, με λάσπη του Αλλάχ, με λίγα τούβλα απ΄τα παρακείθε μισοτελειωμένα... Και χτίσανε γιαβάς-γιαβάς κονάκι. Μικρό σπιτικό μα εδικό τους. Με τον καιρό νοικοκυρευτήκανε, κάνανε παιδιά ...Εμένα η μάνα μου, (Μπ)Βουλικάκη στ΄όνομα ... στο Ηράκλειο τσι Κρήτης γεννημένη ήτανε ... Κι ήρθε εδώ κοπέλα, κι πατέρας μου το ίδιο, ντελικανής. Παντρευτήκανε γιατί μιλούσανε την ίδια γλώσσα... γρι τούρκικα κι οι δυο ... Πώς να παντρευτείς χωρίς να μιλάς; Πώς να σου μουρμουρίζει η γυναίκα; Σ΄άλλη γλώσσα; Και μας εγέννησε εδώ, εμένα και 2 ακόμη. ΄Εχω και μια αδερφή. Μεγαλώσαμε, πήγαμε σκολειό, μάθαμε τα τούρκικα. Στο σπίτι μόνο ελληνικά. Κι από τα μάθαμε, ηρχίνιξε η δουλειά. Εμείς στο δήμο, εμείς στην κοινότητα. Η μάνα μου μέχρι που έφυγε, 96 χρονών, πριν 4 χρόνια, 10 κουβέντες όλες κι όλες ήλεγε στα τούρκικα. Καλημέρα, ψωμί, νερό, γάλα, τί κάνεις, καλή βραδιά, λάδι, αλάτσι ... τα πιο χρειαζούμενα. Μέχρι που ήφυγε κρητικά μιλούσαμε. Κι ήξερε μαντινάδες! Πως να μην τα μιλάω... Κατέχεις ίντα ΄πε στο γιατρό όπου την πήγε η αδερφή μου στα ενενήντα της πρώτη φορά; ΄Οπου ντρεπούντανε να γυμνωθεί; Αφού την εξήτασε και της ήγραψε φάρμακα τού είπε ... "Πάρε γιατρέ τα γιατρικά σου και πήαινε στη δουλειά σου, τον πόνο που ΄χω στην καρδιά δεν γράφουν τα χαρτιά σου..." και την ηλλαξε στα τούρκικα στο γιατρό η αδρεφή μου. Ο γιατρός ρώτησε ... τί πόνο; Η μάνα μου κατάλαβε και του είπε ... Την Κρήτη. Κατάλαβες τώρα; Να γιατί τόσα σπίτια στα ερείπια... να γιατί αγαπώ την Κρήτη χωρίς να την εζήσω. Να γιατί σου μιλώ και καταλαβαίνεις ... Πήγα, μας πήγανε μια φορά... ΄Ηρθανε οι Κρητικοί επαέ, απ΄τ΄Αλάτσατα λέει, της Κρήτης. Και μετά τα εκανονίσανε και πήγα κι εγώ με μερικούς άλλους, στα Αλάτσατα εκεί, στο Ηράκλειο. Κι είδα τα χώματα της μάνας μου και του πατέρα μου. Και τις ελιές. ΄Ιδιες μ΄εδώ. Κι οι άνθρωποι, σανε κι εμάς ... ΄Εκαμα εγχείριση στην καρδιά πέρυσις. Καλά είμαι αλλά έχω μηχανάκι. Κι η ζέστη με πειράζει. Μετά τις 7 βγάνω την καρέκλα εκεί που μ΄ήβρικες. Και κάθομαι στο χάζι... του κόσμου ... Να σου πω κι ακόμα μια; Θέλω να βγω στον ουρανό να δω ο Θιος πως κρίνει ... απ΄αγαπήσει χωριστεί ίντα κακό τού δίνει ... ΄Ετσι εχωριστήκανε τότε ...Το χρυσάφι δε βουλά, τ΄ασήμι δε σκουριαίνει ότι είναι απ΄το Θεό γραφτό ... οπίσω δε γιαγέρνει ..."
Καζίμ Ινάμ - Αλάτσατα 26.7. 2011 - Τουρκο-Κρητικός ...
Αν κάποιος μετά -την ομορφιά της ψυχής- θέλει να δει και τη γλυκειά μορφή του Καζίμ και την άλλη μεριά του νομίσματος ... ας πάει στον παρακάτω σύνδεσμο ...
Θ΄ακούσετε και τη φωνή του! Και θ΄απολαύσετε τα τέλεια κρητικά του!!!
(Κι αν ο σύνδεσμος δεν ανοίγει, σας παρακαλώ πολύ, βρείτε το στο www.protagon.gr
με τον τίτλο - Οι ΄Ελληνες στα Μικρασιατικά παράλια, μέρος 2 - Δεν κρατάει πολύ ...λίγα λεπτά ...Αξίζει τον κόπο. Ευχαριστώ)
΄Οσα σπίτια κατοικήθηκαν, δεν ρήμαξαν, στέκονται ακόμα ...
δεν σάπισαν όπως τα άλλα απ΄ τα δάκρυα ...
Αλήθεια, ταξιδεύουν τα δάκρυα;
Σ΄όλες τις μνήμες μαρμάρινες, πέτρινες, μισές, ολόκληρες, θολές, ξεκάθαρες, μπασταρδεμένες, που έψαξα, βρήκα τυχαία ή πήγα, σ΄όλες που στάθηκα μπρος δεν έπαυε να βλέπω δυο όψεις. Την παλιά και την καινούργια. Την παλιά τη φανταζόμουν, την καινούργια την είκαζα... και μπερδεμένη έφυγα. ΄Οπως και με τις θύμησες της γιαγιάς μου. Μπερδεμένη μ΄άφησε, ένα κουβάρι ... αφού μια μ΄αγάπη περίσσια μίλαγε για τους αλλόθρησκους, χωριανούς και γείτονες, κι άλλοτε με μίσος. ΄Αλλοτε τους δικαιολογούσε κι άλλοτε τους καταριόταν. ΄Αλλοτε με γλύκα τούς αναθυμόταν και μ΄ιστορίες και γέλια κι άλλοτε με μανία τους έβριζε. Κάποτε-κάποτε, τους φασκέλωνε. Κι όταν έτυχε κάποια φορά και την πέτυχα πάνω στο φασκέλωμα, θύμωσε και μου τα ΄σουρε λες και την παραφύλαγα, λες και το΄θελα, λες κι ήμουν εγώ ο φταίχτης. Κι αμέσως μετάνιωσε... Κι άρχισε τις νουθεσίες -σχεδόν ντροπαλά μπορώ να πω-
"Μην κοιτάς εμένα κόρη μου, δεν πρέπει ουδέ να φασκελώνουμε ούτε να καταριόμαστε... ΄Αθελά μου ήγινε... ΄Απρεπο! Στις κακές μου είμαι σήμερο. Το γόνατό μου δε λυγάει, μεγάλος ο πόνος, να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Ανέβηκα και κατέβηκα σκαλιά στη ζωή μου, μα τώρα το καταλαβαίνω... Κι αν το τσαρδάκι (τσαρντάκ-υπόστεγο) μου σκάλα δεν έχει, δίπατο το κονάκι μας και στη δούλεψη σε δίπατα κονάκια βρέθηκα ..."
Και δίπατα κονάκια είδα πολλά. Ροκανισμένα απ΄το χρόνο, ρημαγμένα απ΄την εγκατάλειψη, ερείπια από ζωές, σημάδια από βιός και βίους αλλοτινούς, μαχαιριές απ΄το κάποτε ...
Δάκρυσα, ανατρίχιασα, αναρωτήθηκα
Παιδεύτηκα και το υποσχέθηκα να μάθω. ΄Οχι για κάναν άλλο παρά για για μένα. ΄Αλλος δεν υπάρχει πια... Γιατί ερείπια, γιατί ρημάδια τόση ... ομορφιά ...
  |
| Κιαι (Quai)/Προκυμαία - Σμύρνη Σμυρνέικο σοκάκι |
Αφήνοντας τη Σμύρνη...
.JPG) Κορδελιό - Karsiyaka Karsi/απέναντι Yaka/βράχος
| ||
Προς Ελλήσποντο/Canakkale- πιο βόρεια, πιο πάνω ...
 |
| Ρημαγμένο το απ΄έξω, μέσα, σοκάκι στ΄ Αϊβαλί - Ayvalik - Κυδωνίες Ayva/Κυδώνι |
 |
| Θαλασσί και του Αιγαίου γαλάζιο, το μέσα του ρημαγμένου απ΄έξω, όσο στέκει ακόμα... Αϊβαλί - Σοκάκι στο κέντρο |
Και -Μαγνησία/Manisa- προς τα μέσα, πέρα ανατολικά ...
 |
| Πίσω απ΄τα τρένα ... |
Και - προς Μίλητο - Αλικαρνασσό- στα νότια, προς κάτω
 |
| Χωρίς ζωή μέσα του ... μον΄μια ζωή πράσινη Βουρλά - Κλαζομεναί |
Και προς -Αττάλεια/Antalya- ακόμα παρακάτω
 |
| Μάκρη / Fetiye - Παλιά ζωή μαζί με μια, χωρίς ζωή, πιο νέα ... |
Λιβίσι
το Λιβίσι ή Λειβίσι ή Λεβίσι ... Kayakoy - Kaya/βράχος koy/χωριό
Καλά σας βράδια
Ε.-
Γιατί το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις, δυο πλευρές ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου