Κάθε τόπος και ζακόνι (έθιμο) κάθε μαχαλάς και πράξη ή ... Καιρός για τ΄ανεκώλωμα ... ανεκωλώσου κι έβγα!

Αμ και βγήκα! Αμ και καιρός για βγάλσιμο δεν ήταν ... γιατί χιόνιζε! Κι όχι μόνο χιόνιζε χιόνια αλλά είχε χιονίσει και δουλειά!!!

3 του Χιονιά ή Χιονιστή -ενθάδε δηλαδή που βρίσκομαι μακριά σας γιατί εσείς πέρα ... χιονίζει-  και χαμός στο γραφείο! Να φανταστείς 2 μόνο καφέδες ήπια και 4 μόνο τσιγαράκια κάπνισα, μόνο!

Και πολύ θα ήθελα να κάτσω να τα πούμε αλλά δεν αντέχουν τα ματάκια μου! Θα ήθελα να σας πω και τι γινόταν στη Σμύρνη σαν σήμερα αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι ότι καταλάγιαζαν οι μυρωδιές, τα μέλια, τα βούτυρα... ΄Ενα χαμόγελο έμενε μόνο στα πρόσωπα όλων θες απ΄τα δώρα θες απ΄την ομορφιά των ημερών θες από τις γεμάτες οικογένεια και αγάπη συνευρέσεις! Και πιο μεγάλο ένα γέλιο έμενε στα προσωπάκια των παιδιών! Κανακισμένα απ΄τους μπουναμάδες και μην έχοντας ακόμα αρχίσει το σχολειό -έπρεπε πρώτα να φύγουν τα παγανά- έτρεχαν και γελούσαν ολημερίς στη γειτονιά -αρπάζοντας τα τελευταία γλυκά και καλούδια- μέχρι τελικής πτώσεως! Κι όλο αντάλλασαν ματιές κι όλο τα καινούργια τους παιχνίδια ή ρούχα ή παπούτσια χαϊδολογούσαν!
Κι οι κυρές αφού είχαν πια εκπληρώσει τα καθήκοντά τους στο έπακρο κι αφού είχαν δείξει χρυσαφικά και ρούχα ... άρχιζαν το "κους-κους" ... τι φορούσε η μια, τι η άλλη ... ποιανής τα γλυκά ήταν πετυχημένα, ποιανής το σπιτικό ήταν το πιο εντάξει ...

Μα έκαναν και κάτι ακόμα ... Μια βόλτα στο "μεζαρλίκι" ήταν υποχρεωτική! Κι ήταν το μεζαρλίκι το νεκροταφείο! Και πήγαιναν ... να πουν ένα λόγο, μια ανάπαυση σ΄αυτούς που είχαν εκλείψει. Και πήγαιναν μ΄ένα σεβασμό, ντυμένες απλά και μια μαντήλα στο κεφάλι. Κι ακουμπούσαν λίγα φιόρα,  άναβαν το καντήλι, ξεχορτάριαζαν ένα λίγο, έριχναν και λίγο νερό αν δεν είχε βρέξει και τιμούσαν ...
Μερικές ακουμπούσαν και γλυκά ...

Και γύριζαν σπίτι έχοντας πια περιλάβει όλους στις γιορτές κι έχοντας ακουμπήσει αγάπη κι εκεί που δεν μπορούσαν χέρια και φιλιά ν΄ακουμπήσουν!

Σαν σήμερα έτρωγαν ψάρι "σαβόρο" ...  με δεντρολίβανο!

Σας αγαπάω ...