Να λείπαν τα πιπέρια μου να δω τις μαγειριές σου ...

Ο καφές με περιμένει καυτός, μοσχομυριστός, βαρύς ...

Πώς διάολο καταλαβαίνουν ότι ξύπνησα κι είμαι έτοιμη και θα σκάσω μύτη;

Με παρακολουθούν! Πώς αλλιώς;

Γελάω με τον εαυτό μου.

Μ΄έμαθαν μάλλον... Η πρώτη που βγαίνει στην αυλή κι, η μόνη στην πρώτη ανατολή...

Σήμερα όμως και κάτι άλλο με περιμένει!  Ζεστό σιμίτι; Μμμμμ, ναι! Μα όχι σαν τα άλλα, αλλιώτικο αυτό! Πνιγμένο στο σησάμι, σαλιγκαράκι, στριφογυριστό, γυαλίζει και μυρίζει! Και ένα! Και μεγαλούτσικο! Τι κρίμα να μην έχω τη φωτογραφική μηχανή μαζι μου  ... Να πάω να την πάρω, δεν θέλω. Να ξυπνήσω τις φιλενάδες μου, όχι  ντροπή αλλά και να τις περιμένω κοντά 3 ώρες δεν ημπορώ δεν δύναμαι! Με το σιμίτι να μου σπάει τη μύτη; Και να κρυώνει; Δεν γίνεται! Γι΄αυτό, φωτογραφία γιοκ ... Και τού την πέφτω ...

Cevizli socuk - καρυδάτο

Αρκεστείτε -τώρα- στην περιγραφή μου ...

Πρώτη δαγκωνιά μικρή, του "καινούργιου" γνωριμιά ...

Δεύτερη. Βιαστική ... και λαίμαργη, στης γεύσης της απόκτηση, φιλί 

Τρίτη. Αργόσυρτη αυτή, κατάκτηση της γεύσης

Τέταρτη... Τι λέω ... πολλές μικρές απανωτές στο πρώτο δαχτυλίδι, άλωση και  ... ηδονή ...

Η γυαλάδα του, τελικά ένα χνούδι μέλι ... ευωδιά κανέλλας ... η ζύμη  καμία σχέση με σιμίτι! Μάλλον με ταχίνι! Μαγεία!

"Τα γλυκά μας κόρη μου απλά, με μπόλικο σησάμι και κανέλλα...

Είχαμε πολλά γλυκά μα τα μεζεκλίκια μας δεν τα ΄φτανε κανείς. Κι είχαμε αυτά τού χρόνου όλου... κι είχαμε και της στιγμής. Κάναμε και κάναμε... Πολλές μαζί στην εποχή του χρόνου, μαζεύαμε τα χρειαζούμενα και παρέα τα φκιάναμε τα χεράκια μας. ΄Αλλο καιρό μάζευες τα λάχανα, άλλοτε τις ντομάτες, άλλοτε τα βύσσινα, άλλοτε τα σέλινα... Τα Χριστούγεννα το χοίρο, το ρίφι και τ΄αρνί το Πάσχα...  

Και το Σεπτέμβρη είχαμε δουλειές με φούντες! Αρχή φθινόπωρο, κόντιαζε ο χειμώνας, δύσκολο πράμα να κάμεις δουλειές με τις βροχές. Ξαραχνιάζαμε κι ασβεστώναμε αποθήκες, βγάναμε και ξεπλέναμε τουλπάνια, γυάλινα και κούπια, ρίχναμε ένα μάτι σ΄αλεύρια αλάτια, ξύδια και μπαχάρια, αερίζαμε ερμάρια και συρτάρια ...

Στάρια αλωνισμένα και μαζεμένα είχαμε, τα καθαρίζαμε, τα σπάζαμε κι ετοιμάζαμε το (μ)πλιγούρι. Αγοράζαμε το αλεύρι και με γάλα ξυνό και με αυγά, μπορεί και χωρίς αυγά κάναμε τραχανά κι έπρεπε να στεγνώσει στο ταψί, να τριφτεί. Και μακαρούνες κάναμε, χυλοπίτες και φιδέ. Σουρώναμε και στεγνώναμε τη ντομάτα, κάναμε πελτέ για τις σάλτσες, είχαμε και τις λιόκαφτες στο λάδι ή και που τις βράζαμε ώρα πολύ χωρίς το φλούδι και φυλούσαμε το χυμό στα γυάλινα (βάζα). Φουρνίζαμε τις σταφίδες και τα σύκα, τις πατηκώναμε... τα σύκα τα κάμαμε πιταρίδες και τα φυλούσσαμε με τη δάφνη.

Τα πασπαλίζαμε με σησάμι, τα δέναμε με χόρτο, τα φυλούσαμε. Τα κάναμε βραστάρι το χειμώνα για τα κακά λαιμά. Αχ ο μούστος  ...  μουστοκούλουρα, μουσταλευριά και για να "φύγουν" τα παλιά καρύδια, κάναμε το γλυκοσούτζουκο, ναι, ναι, αυτό που σ΄αρέσει ... 

Και μ΄αμύγδαλα για φουντούκια για φυστίκια εγινόνανε, μα πιο πολύ καρύδι. Στο πετιμέζι βράζαμε κυδώνια και γλυκοκολοκύθα και τα φυλούσαμε κι αυτά. Ανταλάσσαμε φακές, φασόλια, ρεβύθια, κουκιά, μαυρομάτικα... ΄Οτι ΄χες έδινες, ότι δεν είχες σου ΄διναν ... Καιρός και βάναμε και το κρασί μας και το ρακί μας, ούζο το λέτε σεις και τσίπουρο ... Δαμάσκηνα και βύσσινα βάναμε στο κονιάκ, μπόλικη ζάχαρη, μοσχοκάρφια, κανέλλα και στον ήλιο ψήναμε το λικεράκι μας. Για μας τις γυναίκες ήτο το λικέρ και για τις γιορτές του ονόματος.  Και βυσσινάδα και σουμάδα, όλα με τα χέρια μας. Στον αρραβώνα σου, σουμάδα μπόλικη, εγώ θα σου την κάμω ... Λιωμένο πικραμύγδαλο είναι κόρη μου, με νερό και ζάχαρη, χιονάτο... μυρωδάτο. Δεν του βάνεις άλλο πράγμα. Μερικοί στάζανε 5 στάλες ρακί μα δεν ήπρεπε. 

Τα ρετσέλια μας (γλυκά του κουταλιού) όμως ολοχρονίς τα κάμαμε . Κάθε μήνα κι άλλο ... Τι να σου λέω τώρα ... όλα τα κάμαμε, πορτοκάλι, εγώ το έκαμα με την ψύχα, νεράτζι, λεμόνι καρουλιαστά, κυδώνι ξυστό και πάστα (παστοκύδωνο), σταφύλι ραζακί, καρπούζι, γλυκοκολοκύθα, συκαλάκι. Τα παραγινωμένα φρούτα τα κάμαμε μαρμελάδες.  καρυδάκι, δαμάσκηνο, φυστίκι, μελιτζανάκι, καϊσί, απίδι, φυρικάκι (μηλαράκι), κεράσι, βύσσινο, (ν)τοματάκι, σεφταλί (ροδάκινο)... καρότο... το μούσμουλο δεν εγινότανε μόνο, έλιωνε... και τα μούρα, τα τζίτζιφα, το πεπόνι και το ρόγδι...

Ναι και το ρόδο(τριαντάφυλλο) που σ΄αρέσει ... Κι είχα δικό μου ασβεστόνερο, καθαρό, να βάνεις τα φρούτα να σου είναι τραγανά μετά. Το μόνο μυστικό στο ρετσέλι είναι το δέσιμο. Θέλει τέχνη το βράσιμο να δέσει το σιρόπι. Η ζάχαρη σαν εκαεί πικρίζει. Κι έχει ζάχαρη πολλή. Στο τσακ πρέπει να τραβήξεις τον τέντζερη απ΄τη φωτιά, στο τσάκ. Στο μάρμαρο μετά να φύγει η φωτιά, να καταλαγιάσει η βράση... Εγώ έκαμα και λοκούμια, ήξερα. Και βανίλια (υποβρύχιο) με μαστίχα και μπομπόνια (καραμέλλες) με μέλι, σουσάμι και κανέλλα μπόλικη και με φιντίκ (φουντούκια) ... Ειδάλλως τις αγοράζαμε από το μαγαζί ...

Το φετινό μου, δαμάσκηνο ρετσέλι ...

Αχ, εκείνα  όμως τ΄αλμυρά μας .........."


Μετά την απόλαυση, τα δύσκολα ... Σε ποια γλώσσα θα τεθεί η ερώτηση, μού λέτε;

Τί, να μην μάθουμε τι τρώμε; Δηλαδή τι έφαγα ...
΄Οντως, η ζύμη με ταχίνι! Πασπαλισμένο με μέλι, έναν αέρα κανέλλα και σουσάμι μπόλικο ... σε χρώμα μπακιρί ... Αϊβαλιώτικο αυθεντικό!

Συμπέρασμα; ΄Οταν θέλεις να καταλάβεις καταλαβαίνεις ... κι όταν θέλουν να σε καταλάβουν σε καταλαβαίνουν!


 Καλά σας βράδια

Ε.-


Οι φιληνάδες μου ... θέλει ακόμη ώρα για να φανούν ...
10 ακόμη αϊβαλιώτικα γλυκοσίμιτα θα μπορούσα να είχα φάει! Χωρίς υπερβολή!


΄Ισως και να μην γράψω άλλα απ΄τα δύσκολα του Σεπτέμβρη ...
Προτιμώ, χωρίς ποτέ να ξεχνώ, να γράφω τα δικά μου ... αυτά που εγώ έζησα, όπως τα έζησα κι όπως τα ένιωσα. ΄Αλλα μέσα απ΄τα μάτια, την καρδιά και το στόμα της νενές μου ... κι άλλα, απ΄την καρδιά και τα μάτια τα δικά μου ...