Μικρό κώλο δεν έδειρες, μέγα μη φοβερίζεις ...

Λοκμάδες !!!!

Μία έμεινε για να τελειώσει ο κουτσο-Φλέβαρος ο ταλαίπωρος που για να γλυτώσει από τις φαγωμάρες του Γενάρη και του Μάρτη έδωσε στον καθένα τους μια απ΄τις μέρες του κι έμεινε αυτός λειψός κι άλλοι να ΄χουν από 31 ... Σημαδιακό ε; Η φαγωμάρα πάει με όλα, όλους και παντού! Ακόμα κι ανάμεσα στους μήνες-αδέρφια στη λαϊκή νόηση, περιγράφεται και δείχνει απλά πόσο ο ένας δεν εκτιμάει, δεν σέβεται, δεν νοιάζεται τον άλλο ... έστω κι αν τον αφήσει σακάτη!  

 

27 σήμερα Κυριακή, χτες Ψυχοσάββατο, αύριο 28 και 29 κάθε τέσσερα χρόνια ... και κάθε 29 γιορτάζει λέει ο ΄Οσιος Κασσιανός ... όπου η γιαγιά μου έλεγε, και γελούσε, πως τον γιορτάζουν στη Μυτιλήνη σαν τη γιορτή των τεμπέληδων!!! Κρατάει τα κλειδιά της οκνιάς κι οι τεμπέληδες ως τεμπέληδες δεν θα μπορούσαν να γιορτάζουν και κάθε χρόνο, δεν τους αφήνει βλέπεις η τεμπελιά τους. Μια φορά στα 4 χρόνια καλά είναι! 

της Κρεατινής ή Κρεατερής σήμερα κι εν αναμονή της Τυρινής... της Τρανής όπως τη λένε κι αλλιώς

Τα έθιμα συνεχίζονται -εμένα μου λες!- σ΄όλες τις γωνιές και μεριές, διαφορετικά μεταξύ τους μα με τον ίδιο σκοπό! Γιορτή μέσα στα βάσανα και τις ταλαιπώριες του λαού, ευκαιρία για τους φτωχούς για γέλιο κι έτσι με λίγα να περιγελάσουν τη φτώχεια τους, ευκαιρία και για τους πλούσιους να επιδείξουν όλα τα "καλά" τους ...

"Κι οι μεν και οι δε παιδάκι μου, άνοιγαν τα σπίτια τους ... οι φτωχοί στο αυλιδάκι με λίγα, ρακί, τσιροσαλάτα, λακέρδα, σκεμπεδάκια και ποδαράκια χοιρινά, μασκάρες με φούμο απ΄ το τζάκι, καλαματιανό. Οι πλούσιοι στα σαλόνια, με ορχήστρες, χορούς ευρωπαϊκούς, κρασιά και φα ητά Ευρώπης, κοστούμια βελουδάτα! Κι ήταν μια ομορφιά οι νέοι! Κι οι ματιές τους! Αχ, τις Αποκριές βρίσκαν την ευκαιρία οι νιοί γαμπροί να ρίξουν άφθονες ματιές στις κοπελούδες! Μέχρι εκεί όμως! Μόνο ματιές! ΄Οχι τα ξετσίπωτα και τα ξετσιτσιδώματα τα σημερνά! Κι ήταν πιότερο οι νεαροί που έκαμαν λολάδες, όχι οι κοπελιές!

Κι εμαγειρεύαμε, πρόχειρα τότε, για τους γλεντιστάδες, ότι υπήρχε στο σπίτι...Το ψωμί, οι ελιές, τα τουρσού, τα σύγλινα, τα παστά, μακαρούδια, λουκάνικα και γαλατερά έδιναν κι έπαιρναν γιατί αυτά πάντα τα είχαμε. Κι επειδή -τότε τις μέρες των Χριστουγέννων σφάζαμε το χοίρο- είχαμε φάει το καλύτερο στη γέννηση και στον καινούργιο χρόνο, τις Απόκρεω τρώγαμε ότι είχαμε απαφήσει στ΄αλάτι ή στο λάδι. Κι αφού τη Σαρακοστή τέτοια δεν θ΄αγγίζαμε και το Πάσχα θέλει τ΄αρνί του, έπρεπε πια να καταναλωθούν και παστά και σύγλινα. Και να ΄σου τσιτσιριστά και κρασάτα και γαλατόπιτες μα και χορτόπιτες, λοκμάδες και κατιμέρια! Και τι δεν σοφίζονταν η κάθε νοικοκυρά! Πάνε πια αυτά σήμερα! Ο κόσμος βγαίνει στις ταβέρνες και τρώει ότι του δώσουν, καλό ή κακό! Και δεν μασκαρεύεται για να μη του χαλάσει τη μόστρα! Κι αν μασκαρευτεί ... μασκαρεύεται άνθρωπος! Αχ, αμ έτσι γίνεται ο άνθρωπος κόρη μου! ΄Ετσι ο άνθρωπος γίνεται μασκαράς του εαυτού του!

Μόνο ο πατέρας σου κόρη μου τα κάμει ακόμα αυτά! Και τις ελιές και τα τουρσού και τα σύγλινα! Νοικοκύρης μεγάλος! Είδες σ΄άλλο σπίτι γυάλες στο μουτφά; Είδες αλλού να μπαίνουν κάθε απόγεμα άνθρωποι; Είδες και να βγαίνουν φαγωμένοι, γελαστοί και κεφάτοι με το τίποτα; Μόνο ο κύρης σου -ακολουθεί- κι η μάνα σου τα κάνουν αυτά ακόμα!"

Κι είναι αλήθεια! Ποτέ δεν μας έλειψαν οι "ακάλεστοι" μουσαφίρηδες εμάς! Ακόμα κι όταν ξανάρχισε -για ευνόητους "οικονομικούς" λόγους- η μαμά μου τη δουλειά! Σφύριζε ο πατέρας μου απ΄το μπαλκόνι κι άνοιγε την πόρτα στους "περαστικούς" φίλους! Κι έμπαινε η μανούλα μου στην κουζίνα και σε λεπτά άνοιγε φύλλο, γέμιζε πιάτα, μέλωνε και σέρβιρε. Και σέρβιρε ο μπαμπάς μου το κρασί και το ... γέλιο! Η καλύτερή μου εμένα!

΄Ετσι μεγάλωσα! Με γείτονες, φίλους, γνωστούς! Με γέλιο, σεβασμό και μοιρασιά ! Κι ανεμελιά! 

Χτες Ψυχοσάββατο. ΄Εκανα κόλυβα ...

Ο Θεός ας σας αναπαύει!

Ε.-