Θα γυρίσει ο τροχός, θα αμήσει κι ο φτωχός ...

Πάμε ταξίδι

Καλή η παροιμία ...

Να το δω μόνο ... κι ας μην το πιστέψω... 

Καλημέρα και Καλή σας άνοιξη

Εδώ πάντως η άνοιξη ήρθε. ΄Ηρθε με μορφή ήλιου αλλά όχι και με μορφή θερμοκρασίας!

Πάντως τα λουλούδια ξεγελάστηκαν, άλλαξαν το γκρι σε πράσινο, γέμισαν φυλλούδια και μπουμπουκάκια έτοιμα να σκάσουν και γέλασε τ΄αχείλι μας!

Αν και το δικό μου α-χείλι "μυξοκλαίει". Κονόμησα ένα συνάχι που είναι όλο δικό μου! Με μάτι κλαίον, μύτη τρέχουσα, φωνή σέξυ ... πως τα κατάφερα έτσι δεν ξέρω!

21 Μαρτίου, Τιμόθεου και Ευσταθίου

Λοιπόν δεν περιμένω τίποτε άλλο -εσείς περιμένετε την 25η Μαρτίου-διπλή γιορτή κι αργία, αλλά όχι για μένα) εκτός από το να περάσουν οι μέρες τρέχοντας και να φτάσει ο Απρίλης και μάλιστα σχεδόν στο τέλος του. Καθότι Πάσχα στις 24 που σημαίνει κάμποσες αργίες αλλά επιπλέον και καθότι στις 20 του σχεδιάζω ν΄αναχωρήσω διά Αβινιόν! Λατρεύω τις αναχωρήσεις, οι επιστροφές όμως μού τη σπάνε! Κι είναι η Αβινιόν, μια μικρή γαλλική πόλη, κούκλα, στο νότο κι ακόμη πιο κούκλα αφού φιλοξενεί τον υιόν μου τον πρωτότοκο. Αλήθεια, πως και τι περιμένω να ξεκινήσω -σουυυρ, έχω ήδη επισκεφτεί την Αβινιόν- μετά Μήτσου και Αρίστου. Ναι με άντρες δύο και τέλειους -όπου βέβαια, Μήτσος το όχημα κι Αρίστος το GPS, εξού και το τέλειόν τους)! Γελάς Ντινάκι ε;

Πάντως τέτοια εποχή πέρσι είχα ανοίξει γι΄αλλού πανιά ...

Νοτιοαναλικά ... από δω

Ανατολικά ... από κει, από σας ...

Το ταξίδι μου πέρσι "για τη χαμένη αγαπημένη γη" άρχισε στις 27 του Μάρτη... Κράτησε 10 μέρες. Μακάρι να κρατούσε 10 χρόνια ...

Η αλήθεια είναι ότι θα ΄θελα να σας "φορτώσω" στο Μήτσο -κάντε βρε λίγο χώρο για τον ήλιο-και να ξεκινήσουμε το ταξίδι περνώντας μέσα απ΄την ιστορία, μικρά χωριά, γνωστές πόλεις, ιστορικά σημεία ... Κάτι δηλαδής να περάσουμε μέσα από την καρδιά της γριάς πια Ευρώπης αλλά πάντα, σας διαβεβαιώνω όμορφης και να φτάσουμε εκεί που ενώνονται οι δυο καρδιές μου ... Λοιπόν για καιρό πίστευα ότι είχα μία -που χωρούσε τους γιους μου και σχεδόν τον κόσμο όλο- αλλά τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω πως μπορεί να ΄χω  και δύο μα που μοιάζουν τόσο ... που δεν μπορώ να τις ξε-χωρίσω! Ευτυχώς, έχουν μια διαφορά! Μια διαφορά -έτσι τη νιώθω- μικρή μικρούτσικη. Κοινά τους χαρακτηριστικά είναι: Είναι κι οι δυο ζωντανές, είναι κι οι δυο ζεστές, είναι κι οι δυο δικές  μου. Η μικρή τους διαφορά; Βρε, η μια η καρδιά μου είναι βέρα ελληνική! Η άλλη όμως; Τώρα πως να την πω,  πως να την ονοματίσω; Χμμμ... ανατολική ίσως ... μικρασιάτικη μήπως ή καλύτερα σμυρνέικη... Τι θα λέγατε ... αν την έλεγα καρδιά αλά τουρκ ... :) ή αλά τουρκ καρδιά;

Δεν μπορώ όμως να σας φορτώσω στο Μήτσο ...
Ο ήλιος συμβόλαια δεν κάνει ...

Θα το κόψουμε με το πόδι λοιπόν κι όπου μας βγάλει ...
Με το πόδι τρόπος του λέγειν ... διαδικτυακώς και ιστοτοπικώς θα το πάμε ...
΄Αντε που φοβηθήκατε και  στραβομουτσουνιάτε πως σοβαρομιλούσα κι ότι θα σας έβαζα στο δρόμο με τα πόδια ...


Σας φιλώ

κι επανέρχομαι ...

Ε.-

 

ΥΓ. Ρίξτε μια ματιά στο χάρτη. Σ΄εκείνες τις άκριες θα κινηθούμε ...

Κάτι θα σας λένε εκείνες οι μεριές, δεν μπορεί ... τόσα μαθαίναμε για κει στο σχολείο ...

Εγώ πάντως μάθημα ιστορίας απόκλειεται να σας κάνω ...

Μαγειρικής ίσως ... είναι υπό σκέψιν ...