Ακάκιεεεεεεεεεεε ... τα μακαρόνια να είναι Μίσκο ...

Αναχώρησα στις ... προχθές 
και ξέχασα να αφιχθώ ...

31 Μαρτίου - Ακακίου και ... 

Σίγουρα ο τίτλος, ο Ακάκιος και τα μακαρόνια του καμία σχέση δεν έχουν με παροιμία παρότι με παροιμία συνηθίζω να "βαφτίζω" τα προϊόντα του παρόντος παντοπωλείου αλλιώς πως τις αναρτήσεις μου...

΄Εχουν όμως απόλυτη σχέση με τη γιαγιά μου ... μιας και η φράση περιλαμβάνεται ανάμεσα σε εκείνες τις αγαπημένες της. Και συχνά-πυκνά μού την ξεφούρνιζε, κυρίως όταν εξερχόμουν  διά βόλτα. "Τι βόλτα κι αηδίες παιδάκι μου! Περίπατο λέμε και περίπατο ... πάμε".  Κι ήξερε τι έλεγε! Αχ η πονηρή, ψιλοχαμογελώντας μου την ξεφούρνιζε αντί ν΄αρχίσει, εκείνη, τη "διδασκαλία" κι εγώ "την αντίδραση"! ΄Ετσι ήταν τότε! ΄Οτι και να σου ΄λεγαν ... αντίδραση! Κι είχε σκοπό η γιαγιά! Να μου θυμίσει ήθελε και με τρόπο, να μην ξεχάσω ... την ανατροφή μου και τους καλούς μου τρόπους και να ΄χω τα μυαλά μου μαζί μου! Κάτι σαν ... να είμαι ΜΙΣΚΟ, μου ΄λεγε και "κυρία"! Α, και να μην ξεχαστώ επίσης εννοούσε... μην κι αργήσω και τα πάρει ο μπαμπάς μου κι ... "έχουμε κι άλλα, κόρη μου!". Τον λάτρευε το γαμπρό της! Κι ο γαμπρός της τή λάτρευε! Εξού και τ΄ονοματάκι μου... τα ΄χουμε πει αυτά όμως...

Σάββατο 27 Μάρτη, πρωί. Βροχή, φασαρία, βαλίτσες, γέλια, καλημέρες, φιλιά...

Ε, όχι και μ΄όλους ... 

Πρώτο βήμα ... πούλμαν! Κατ΄αρχήν ανακάτεμα, μετεά φόρτωμα, στη συνέχεια άραγμα ... Κλειστά μάτια, κυκλοφορία μηδέν  -μόνο κάτι αμφιαρτίδια (σάντουιτς) κυκλοφορούν- και μποτιλιάρισμα στις κεντρικές αρτηρίες από τις πολλές σκέψεις και τις πιθανές "συναπαντήσεις"! Μερικές σκέψεις μου ...τις ακούω! Τα συναπαντήματα τα προσμονώ αλλά και τα φοβάμαι.  Κι ένας δρόμος μπροστά, ίσιος, χωρίς στροφές, ανοιχτός! Και λαθρεπιβάτες ... οι προσδοκίες μου! Πρώτη άφιξη, δεύτερο βήμα, δεύτερη επιβίβαση -αυτή με τάξη- και μετά σχεδόν απόλυτη ησυχία -δεν γίνεται κι αλλιώς-  ησυχία κι αναμονές! ΄Ολων των ειδών οι αναμονές μαζί, λαθρεπιβάτες! Και μετά, ψηλά "φτερά" ...  και, που και που μόνο κάνα ροχαλητό ...

Αποβίβαση -ριγώ- αλλά περιμένω. Περιμένουμε κι άλλους. Είναι στο δρόμο για εδώ...

Μας περιμένουν κι οι τελωνειακοί -Εμείς ΕΕ αυτοί γιοκ ΕΕ- όρα σφόδρα έλεγχος διαβατηρίων ...

και σφόδρα "Γιουνανιστάν;" ... και χαμόγελα!

Είμαι με πολλούς αλλά νιώθω "μόνη"! Είμαι μόνη και νιώθω να είμαι με "πολλούς"! Παράξενο συναίσθημα, άγνωστο! Είναι η πρώτη φορά που το ζω ...Είμαι με πολλούς αλλά είμαι η "μόνη" που οι ρίζες μου αγγίζουν απ΄ευθείας το χώμα ... την Ιωνία, την Ερυθραία, τη Σμύρνη!  Είμαι με "πολλούς" γιατί πολλοί και πολλές αγάπες, μνήμες, θύμησες, ιστορίες  ... με συνοδεύουν! Οι δικές θύμησές μου είναι νωπές -όχι σαν τις δικές τους- σχεδόν απτές, ανασαίνουν! Οι δικές μου δεν είναι μόνο από το μάθημα της Ιστορίας και τα βιβλία! Είναι στο αίμα μου! Στα χάδια του πατέρα μου και της γιαγιάς μου, στα φιλιά τους...

Και πάλι φωνές -σίγουρα πιο αδύναμες από τις πρωινές- κι αναστάτωση- κι αυτή πιο ήρεμη από την πρωινή- και μπέρδεμα!

Αφήνω την αίθουσα αναμονής, για το απαραίτητο -τσιγάρο- πταίσμα ή κακούργημα;

Μου λείπει ένας καφές... 
και πολλά άλλα...

΄Εξω με περιμένει ένα φεγγάρι λίγο λιωμένο ...

Στέλνω το βλέμμα μου γύρω μου. ΄Ολα μπανάλ! Εξωτερικός χώρος αεροδρομίου, πάρκινγκ αεροδρομίου, πούλμαν αεροδρομίου και ξενοδοχείων, ταξί απλά και ξενοδοχείων, οδηγοί ξενοδοχείων και αεροδρομίου ... όλα αεροδρομίου. Και μια ησυχία -τρελό - αεροδρομίου σχεδόν απόλυτη! ΄Ολα ίδια κι όλα διαφορετικά, τελείως διαφορετικά! Τόσο διαφορετικά γιατί; Τί, ποιός ευθύνεται γι΄αυτό; Δεν βρίσκω άλλη απάντηση παρά μόνο ότι φταίει ο αέρας της! Ναι, αυτός φταίει! Το καταλαβαίνω γιατί μ΄αγκαλιάζει! Τον νιώθω! Απέραντα τρυφερός! Κι ελαφρύς! Και δροσερός! Μοσχοβολιστός και μυρωδάτος! Δικός μου αέρας, τον αναγνωρίζω, τον ξέρω και τον αφήνω να με περι-πλανέψει! Θέλω -δεν θέλει και πολύ- να με ξελογιάσει! Μου μουρμουρίζει στ΄αυτί ... κι τον αφήνω να με χαϊδέψει! Μπλέκεται στα μαλλιά μου, τα στριφογυρίζει. Μπλέκεται στο μυαλό μου και με στριφογυρίζει! Με περιτριγυρίζει, με γυρίζει, μ΄"αναποδογυρίζει"! Φτάνει! Φτάνει! Με πάει αλλού! Τι άλλο θέλει; Να με γοητεύσει -το κατάφερε, να με πείσει -το κατάφερε-, να με κρατήσει -είναι βράδυ, δεν βλέπω και σχεδόν το κατάφερε κι αυτό! Ο αλήτης, χρησιμοποιεί θεμιτά κι αθέμιτα μέσα! Κυρίως αυτό το άρωμα νεραντζιάς! Και το πλάνο θρόισμα των φύλλων... λόγια λάγνα σε γυναικεία αυτιά, υποσχέσεις ... γι΄αγάπη!

Λοιπόν ποιος χημικός ή ελιξήριος μπορεί ... ένα τέτοιο άρωμα να "συλλάβει"; ΄Ενα τόσο δα, μια στάλα θέλω ... άρωμα νεραντζιάς το μεσονύχτι, μεταμεσονύχτιας θάλασσας, σταγόνες πρωινής αύρας και 2 στάλες κανέλας και θύμησης ...

Καλά σας βράδια

E.-